Gebeurtenissen

Het moet ergens beginnen

de lijnen ze staan er al

kom

schrijf

schrijf neer

wat te binnen schiet

’t papier wacht

zwart op wit

je weet niets

zeg je

schrijf dat dan

dat je ’t niet weet

en geniet

van tijd

bij de vleet

en het licht dat jou ziet

zitten

in de morgen

die nog vrijt

met contouren van

een donkere nacht

je de mond

probeert te snoeren

maar zie nou

jij schrijft

verdicht

zonder te weten

vlijt

is ondergeschikt

zomaar enkele zinnen

want ergens

ergens toch

moet het beginnen

ergens

Hemelvaart zes hoog

het thuis zes hoog moest leeggeruimd

iedereen was er

kinderen kleinkinderen zelfs achter

alleen zij niet

herinneringen vele

kwamen uit onverwachte hoeken

stapelde zich op in de

plastic mandjes van Blokker

koopjes worden achteloos

opgehaald door

buitenstaanders

ze hadden er plezier in

ieder zocht bruikbaarheid

van zijn of haar gading bijeen

ze was zo gek nog niet

er bleken dozen te weinig

om het verleden in te pakken

we schoven het door

naar de toekomst

ondertussen probeert zij

te wennen aan het heden

op haar nieuwe plek

waar niemand haar kent

zegt ze

geen weet heeft van de dagen

die in een tijdloos ritme

van de eeuwigheid door

het venster naar binnen vallen

Entertainment in de kerk

iemand had de kaars ontstoken

toen het nog stil was

de vlam rook lont toen rockmuziek

haar schaduwen vooruit wierp

dansend tegen de muren

tonen spijkerhard het kruis doorboorden

decibellen het plafond aftastten

op zoek naar zwakke plekken

alsof hemel en aarde

samen zouden kunnen vallen

een enkele stem

op een snaar na over stilte sprak

verdwaald raakte in rumoer

onder aanwezigen

even kreeg ik de indruk

dat ik de kaars zag wankelen

toen men bad

“want van u is het koninkrijk”

maar de vlam bleef branden totdat

iemand hem uitblies in stilte

Blöfdienst Ontmoetingskerk Waddinxveen

gehouden 3 april 2011

Gebeurtenissen

Haar dagboek

in haar dagboek staat

opeens

KANKER

voordien geen hoek

in ’t ziekenhuis die

zij niet eerder al

gezien had

ze was er thuis

zogezegd

KANKER

het stond er echt

al klonk

de klank van dokters

stem nog tussen

hoop en vrees

zo werd het zaad

van twijfel gezaaid in

de verschraalde grond

van het bestaan

waar hoop een

laatste kans begiet

doch aangetaste

wortels

rakelings mist

nu staat de dood

aan randen van de

akker als oogst die

veel te vroeg

geoogst wordt

wacht op de zeis

ter dood

lijkt tijd tekort

voor afscheid

is de eeuwigheid

waarover men

spreekt als een

opgeschoten scheut

uit dorre aarde

rijpt zaad van de dood

gezaaid door landman zelf

tot rijpe aren

geplukt bij het ontwaken

van vroeg morgenrood

Als de herinnering maar blijft

al die tijd

dat wij daar woonden

aan de rand

van Schoone Haas

buren zagen gaan

en komen waar

anderen de jaren

met ons deelden

we niet

vergeelden aan elkaar

omdat men onderling

wel wist

hoe om te gaan met

vreugd  - verdriet - gemis

maar tijd

sluit hier en daar

een deur waar hij

weer an’dre opent

en dat zo vinden wij

mag nu gevierd

dus heffen wij het glas

tot op de bodem  leeg

klinken

op wat geweest is

en op tijd die komt

al wordt die niet geweten

maar dat geeft niet

als de herinnering maar blijft