Corona gedichten

Zoals Jij

ik ben niet het leven

ik ben niet de dood

ben niet het risico

niet een zekerheidstelling

ben niet een gevaccineerde

niet een ongevaccineerde

ik ben niet een verstandige

of een onverstandige

niet een optimist

noch pessimist

ik ben niet mijn moeder

ook niet mijn vader

ik ben niet mijn geboorte

niet mijn sterven

ik ben niet mijn graf

niet de botten die mij resten

wie ik wel ben – zal zijn

mens – zoals jij

Verantwoordelijkheid

in het gewag van het avondklok gebod

sluipt een schaduw in spotlights

van de macht zijn tijd vooruit

in strakgespannen straten

we zien hem ongrijpbaar gaan

vanachter onze ruiten

een sneeuwvlok valt opvallend

op zijn verlichte witte boord

zo komt hij ermee weg

als straks de aangepaste wet

voelt als een koord om onze nek

netjes met strop om zal hij dan in

't strakke pak gehesen ons wijzen op

onze verantwoordelijkheid

met een gespleten tong

Piet Hardendood 14-01-2020

Corona

het virus

dierlijk uit op zijn prooi

brutaal als de nacht

zoekt hij ook overdag

slachtoffers rijp

voor het graf

de pakkans ruimschoots

aanwezig

het jaaggebied

wagenwijd open en groot

verkleind nu de nood

aan de man komt

doch als zo vaak achteraf

en te laat komen er regels

halfslachtig op maat

al vraag ik me af

hoe het zijn zou

als er hier Griep boven staat

Maakbaar ?

een trein raast gehaast

langs herfstlicht

gezwicht voor de tijd

reizigers slapen aan

rijzige bomen voorbij

een onverstoorbare reiger

aast op een visje

mens je vergist je

wanneer je niet kijkt naar

wat sterft dit seizoen

pandemie - pandemie

het klinkt als een vloek

valt het blad in de schoot

van het bos

natuurlijke dood boekt

een zege

een kraai kreet

wat lelijke kreten

buiten het bos

op het bestuurlijke vlak

tracht men ten koste

ach ten koste van wat

de herfst te redden

Beperkingen

de wind wandelt bij tijd en wijle

vluchtig over de bladeren

we naderen de zomer

de vromen zoeken naarstig

en heerszuchtig naar

een verklaarbaar antwoord

waarom het voorjaar

tussen vingers door geglipt is

al wordt misverstaan

niet luchtig opgevat

behalve de wind

hoor ik ook de vogels fluiten

urenlang

minuten vol

talend naar gehoor

het kan onmogelijk zo zijn dat

onze stem in deze

op den duur bepalend is

Oorzaak en gevolg

we hebben je jarenlang uitgehold

overbevolkt

je bronnen gemold

verzonnen

dat alles voor ons was en is

de klas

waar ooit 't begin van jou met ons

is begonnen in basis gemist

overgeslagen

geen vragen gesteld

alleen maar opgeteld

tot ver boven de streep

wat ons niet paste geveld

ons als een

vernietigend virus gedragen

toch

je bleef het maar wagen met ons

lastte steeds weer geduld in

bracht schuld bewust niet ter sprake

totdat je brak

met als gevolg een anti – virus

Wie of wat zijn we nog

zijn we dit nou

brak ademend op

gevaarlijk

geworden plaatsen

zijn we dit

elkaar op afstand

te dichtbij zien

zijn we dit

niet juichen

zingen

bek houden

een koude elleboog

als zijnde

houden van

zijn we dit

bijwoners in de vrijheid

vraagt er

iemand zich nog af

hoe het zover

is gekomen 

Corona gedichten

Het verloop

in de heilige broedkamers

tracht men steeds nog

ideeën

wit te wassen

uit naam van de

veilige veiligheid

dit

voor het geval je jezelf

niet kan vertrouwen

is het een samenspel van

gelovigen en

onwetenden

ondertussen

vliegen borelingen uit

na te zijn geïnstrueerd

moet het merendeel

bij regelmaat op herhalingscursus

immers ontvluchten is een gotspe

wordt niet geaccepteerd

inmiddels

zingen ideeën tot leven gebracht

rond

binnen het raamwerk van de chaos

steevast gepromoveerd tot waarheid

worden

randverschijnselen

onzichtbaar gedegradeerd

als zijnde niet van toepassing

terwijl data geïnterpreteerd wordt

tot sprookjes die echt

hebben plaats gevonden

zijn of worden

concurrerende broedkamers

geëlimineerd tot

hoed zonder rand

blijven deze onvermeld in de krant

en als onkundig afgeserveerd

broeit ondergronds sinds het begin al

verzet

dat uitgroeit tot

een vangnet voor andersdenkenden

reguleert tijd

de eerder aangewakkerde angst

tot storm in een glas water

die neigingen vertoont

te gaan liggen in

het hoge gras van

de vrijheid

Piet Hardendood januari 2022

Hier sta ik – ik kan niet anders

zijn we vergeetachtig geraakt of

hebben wij en bestuurders

nooit geluisterd

heeft de wind een krater geslagen

in het hart van ons luie geheugen

ooit is er meerdere malen geroepen

dat het komen zou – het beest

is Oost-Indisch doof nooit een

goede houding gebleken

genoten we liever

onze grenzeloze luxe

paarden in galop

haren in de wind

kont in het zand op verre stranden

kind nog an toe

wat zijn we blind en doof geweest

zelfs toen het echoën van

het gedonder in de glazen

allang was begonnen

eerder al opklonk

in de luwte van een

warme klamme zomerwind

die ons bruin bakte van

teen tot kruin

totdat het jaar

van de waarheid kwam de

keiharde werkelijkheid van

laat het niet waar zijn

god afwezig – waar bleek

meer dan waar zelfs

de ontwrichting

de kille zifting van

mensen tegenover mensen

ten dode toe was een feit

we krabden vragend

achter onze oren zei het even maar

zochten naarstig

naar een oplossing

het beest

zelf over ons afgeroepen

moest haastig

geëlimineerd

het normaal dat

nooit normaal geweest is

moest vooral terug naar

normaal welke veelal alleen

de taal van lol en

uit je bol gaan verstond

zo zijn we heden

opnieuw vergeetachtig geraakt

kijken verantwoordelijken

knipogend elkaar in de ogen

opdat wij hun ogen niet zien

komen ze onbegrijpelijk weg

met het moordend geweld

dat kapitalisme heet

strijken de rijken

grote sommen geld op aan de

gewenste uitwassen

tasten armen hulpeloos

in het duister van de verwarring

gecreëerd door zelfingenomen

wetenschappers die

wetenschappelijk onderbouwd

met een enkele prik

de gewenste oplossing bieden

met de mens als proefkonijn

bespelen leiders

de instrumenten van bedrog en

wijzen de volksmeute op hun

persoonlijke verantwoording als

er gestemd moet worden en

gevaccineerd – immers

the show must go on

het oude normaal van

glitter en glamour

gedirigeerd vanaf het

onverslijtbare pluche wordt met

retorische taal overgoten

genieten zij opnieuw

respect van het volk dat

toch niet wijzer is 'dan normaal'

krijgt onwetendheid zo onwijs

wat het verdiend

is de schrijver dezes

bij voorbaat een wappie

huil ik verder wel uit bij pappie die

zich voor mij nog even omdraait

in zijn graf

rest mij nog in behandeling te gaan

misschien wordt het voor mij dan

toch nog

Pasen

Tijdfragment

alles ligt open

en bloot is niet te beschrijven

we lijven blijvend de liefde in

met het signaal van de wifi

burn - outs leggen zich neer

bij de bewijslast daarvan

wat oud is

behoort tot de risicogroep

de roep naar de lijkzorg

klinkt veelvuldig

in ogenschijnlijk geduld

duld men een afscheid

dat pijnlijk naastenloos is

Kopje onder

nu de onzekerheid van tijd

aan bod komt

het leven dat 'gewoon' was

in het slot gegooid

wie krijgt het wel

wie niet

het virus immers sluipt

schimmig onverhoeds

op zoek naar buit

ons leven binnen

onzekerheid is

als water waar je

op kan wandelen

dat geloof je

pas werkelijk als

ternauwernood

iemand zijn hand

uitsteekt voordat je

kopje ondergaat

een iemand

die ons toeroept

vanuit de stilte schreeuwt

hoe bitter het geweest is

geen pil

geen medicijn bestand

tegen het leed

dat heel je

zijnsgeschiedenis

doorbreekt

tenzij er iemand

met jou kopje ondergaan wil

Achteraf

muren

hoog opgetrokken

ze voegen zich hard

als steen tussen huid

liefkozen tart

uitsluitend de verbeelding

deuren scharnieren voor

een enkeling die

ingepakt vecht voor

een leven dat

zich tegen wil en dank

heeft neergelegd aan

de andere zijde

het zijn

vermaledijde tijden

achteraf zal blijken

waar de plank is

misgeslagen of

de spijker op zijn kop

ik vrees het ergste

In zijn volle omvang

ze zeggen dat het

erg is dat is

erg genoeg

erg mag niet meer

erg is in de ban gedaan

leggen ons er

niet bij neer

we gaan tot het

uiterste

stuiteren als het te

erg wordt

we gaan voor gezond

en goed

voor perfect en

hoe het moet

leven

plooibaar moet het zijn

stuurbaar

regelbaar

maakbaar het nare

aan de kant

het lijkt

zo waar

zo nodig

erg overbodig

moet de wereld uit

we durven niet meer

blind te varen

onbevangen

kind te zijn

als vroeger

de weg te gaan die

vader zei

Zomerliefde

de zomer nadert

schoorvoetend

liefde ploetert voort

in de opgeroepen

tweedeling

er is geen kind meer

die de was kan doen

besmettingsgevaar

heeft bij voorbaat al

een ziekte opgelopen

is vrijheid een

open wond geworden

konden we de

liefde maar

implanteren

we zouden het virus keren

en de zomer hij zou

grootvoets en bloot

zijn intrede doen