taal van verbeelding
Dorpsdichterweetjes
Piet Hardendood / Laantje is geselecteerd voor Avond van de Zuid-Hollandse Poëzie
hij en andere dichters geven op 17 november een voordracht tijdens de Avond van de Zuid-Hollandse Poëzie in Theater 't Web in Bleiswijk. Tijdens deze avond treden alle stads- en streekdichters van de provincie op. Ook de Provinciedichter Etwin Grootscholten en niemand minder dan de Dichter des Vaderlands, Ester Naomi Perquin, geven acte de présence.
De deuren van Theater ’t Web gaan tijdens de eerste Avond van de Zuid-Hollandse Poëzie op 17 november om 18.00 uur open. Vanaf 18.30 uur zijn er voordrachten van de verschillende dichters. Tijdens de tweede helft van de avond, vanaf 20.30 uur, staan onder meer ook Commissaris van Koning Jaap Smit en singer-songwriter Tom Vrolijk op het podium. De presentatie is in handen van Manuela Bijl. De Avond van de Zuid-Hollandse Poëzie wordt ondersteund door Verstegen Spices & Sauces, de provincie Zuid-Holland en Bibliotheek Oostland.
Bezoekers krijgen een gratis ‘walking dinner’ aangeboden door Verstegen Spices & Sauces en dochteronderneming Swirling Spoons. Verstegen Spices & Sauces werd in 1886 opgericht en is een toonaangevende fabrikant van kruiden- en specerijenmengsels, sauzen en marinades. Het bedrijf zet zich steeds meer in voor een betere wereld, onder meer door toeleveranciers – die vaak in arme landen zijn gevestigd – een goede prijs te bieden.
Programma en voorverkoop
De Avond van de Zuid-Hollandse Poëzie vindt op 17 november plaats in Theater ’t Web in Bleiswijk. Deuren gaan open om 18.00 uur, en vanaf 18.30 treden Zuid-Hollandse stadsdichters op. Kaarten kosten €15 per stuk (inclusief walking dinner) en zijn alleen online te koop.
Meer info en kaartverkoop: https://www.theatertweb.nl/programmering/avond-van-de-zuid-hollandse-poezie/.
Dorpsdichter
Waddinxveen - Waddinxveen is een dorpsdichter rijker. Piet Hardendood is donderdag 13 september uitgeroepen tot 'dorpsdichter van Waddinxveen'.
Tijdens een bijeenkomst van de Dichters op Donderdag in Gouda, waar Piet Hardendood werd gevraagd een bijdrage te leveren aan de avond, werd hij tot zijn eigen grote verrassing aan het einde van de avond uitgeroepen tot dorpsdichter van Waddinxveen.
Piet Hardendood kreeg in het bijzijn van tientallen collega's en publiek uit handen van Chris Bellekom (één van de oranisatoren van Dichters op Donderdag) een ganzenveer overhandigd, een symbolisch gebaar.
Hardendood heeft als opdracht mee gekregen om over twee jaar onder de dichters van Waddinxveen een opvolger te zoeken. In navolging van het stadsdichtersschap in Gouda is 'de eerste dorpsdichter van Waddinxveen' een erebaan die op eigen wijze ingevuld kan worden. Piet Hardendood is al vele jaren actief in literair Waddinxveen en omgeving en is beheerder en oprichter van zowel de dichterskring (opgezet in 2011) als het gedichten-atelier.
Zie voor meer informatie: www.gedichten-atelier.net en www.dichterskring.nl
Werken in opdracht
Afscheid
schrijnend is het
schrijnend om wat na jaren
weer gevonden is
moet losgelaten
schrijnend
nu adem is gestokt van hem
die zeer bekwaam en zo perfect
bereid was het lieve leven van de ander
echt naar een hoger plan te tillen
omdat hij wist dat het
de wereld mooier kleuren zou
schrijnend is het
nu zijn humor geen deuren meer
zal openen tenzij nog onverwacht
een god goedkeurend en goedlachs is
schrijnend
nu hij het groen niet meer zal zien
de zomerbloemen en de zon die hij
wilde weten vanwege de panelen
en vogels trots pikkend in de tuin
op vetbollen van pret - of herfst
die met een schuin oog ons de winter lonkt
schrijnend is het
te zien
dat pure eenvoud die hij liefhad
het moet verduren in het graf
schrijnend
te weten dat een mens
van vlees en bloed
niet meer ontmoet het leven
-----------------------------------------------
Bovenstaand gedicht is een voorbeeld van een in opdracht geschreven gedicht bij overlijden.
Ook bij andere gelegenheden waar bij te denken valt aan jubilea etc. behoort dit tot de mogelijkheden.
Bij interesse kunt u contact met mij opnemen.
Woord schept beeld en het beeld Woord
Welkom op Gedichten-Atelier
Activiteiten
Het moet ergens beginnen
de lijnen ze staan er al
kom
schrijf
schrijf neer
wat te binnen schiet
’t papier wacht
zwart op wit
je weet niets
zeg je
schrijf dat dan
dat je ’t niet weet
en geniet
van tijd
bij de vleet
en het licht dat jou ziet
zitten
in de morgen
de morgen
die nog vrijt
met contouren van
een donkere nacht
je de mond
probeert te snoeren
maar zie nou
jij schrijft
verdicht
zonder te weten
vlijt
is ondergeschikt
zomaar enkele zinnen
want ergens
ergens toch
moet het beginnen
Workshops
-018.JPG)
De Workshop “ Poëzie leren schrijven op de rand van een servet ”
is er op gericht cursisten bekend te maken met de taal van poëzie en hen
te enthousiasmeren deze kunst zelf onder woorden te brengen.
Deze workshop bestaat uit vijf lesavonden waarin les voor les daadwerkelijk gewerkt
zal worden aan het inzichtelijke maken van de wijze waarop je een gedicht kan schrijven.
Dit met een accent op de creativiteits ontwikkeling van iedere deelnemer persoonlijk.
Voor deze workshop is het niet echt noodzakelijk foutloos Nederlands te kennen, maar enig
gevoel voor taal zinsopbouw etcetera is uiteraard een pre.
De workshop zit vol met vele bruikbare schrijftips deze zullen tijdens de gehele sessie dienen als leidraad.
De workshops zijn ook geschikt voor persoonlijke begeleiding en kunnen eventueel ook digitaal/schriftelijk
worden gegeven.
Bij interesse kunt u hieronder contact opnemen voor meer informatie.
N.B. De workshops kunnen eveneens afgestemd worden op de wensen van bijvoorbeeld; Rouwverwerkingsgroepen, Mantelzorggroepen etc.
Reacties / Deze worden niet zichtbaar.De communicatie verloopt per mail.
via de mail
Nieuwste gedichten
Compleet
ik zou hem helpen
200 stukjes telde
de puzzel om in
elkaar te vallen
zoals wel vaker
zocht ik de kantlijn
om misschien iets
van het mysterie
te ontdekken
onbevangen
puzzelde hij
wat voor ogen was
er groeide iets
wat groter was dan
het tafelblad
min of meer
buiten mij om
kreeg de puzzel
zijn vorm
kind nog an toe
soms
streelde zijn hand
mijn korzelige haar
raakte zijn wang
de mijne
alsof het zo
nog beter ging
kreeg houden van
betekenis
de Dino's groeide
vuurspuwend
uit zijn kinderhand
een soort
Daniël – Leeuwenkuil
verhaal
met de tafel als
ondergrond van een
ver verleden
het laatste stukje
ergens verdwaald
geraakt
werd
compleet ingepast
Laantje 30-10-2018
Het is (niet) van deze tijd
je wordt oud
de wereld vreemder dan
de eend in de bijt
je haar ligt dun op je hoofd
alsof het slaapt
eerder dan jij je punt
hebt gemaakt
je looft de dag van
gisteren in een tijd van
vergetelheid
welke eergisteren leek
op die van vandaag
wij weten
geen raad met jouw tijd
geen raad met jouw wereld
die als bij schering en
inslag veranderd
ach wisten we maar hoe
jouw kronkels verkleefden
dan konden we even
even nog met je beleven
Laantje 21-10-2018
Het kind
nu het kind
de boom verzette met
zijn vinger
eerder had hij er nog
slagroom afgelikt
lette hij niet op de wind
dat is voor volwassenen
die zelfs nog moeite doen
eerst de wortels
bloot te leggen
hij speelde ook nog
met de bergen
het water van de zee dat
vloeide
het verveelde nooit
door de kerkers van de kerk
waar de pater
zijn gedachten deelde met
de god die zeker is
nee
het kind verzint geen list
bouwt ook geen
zekerheden in weet
dat zijn moeder
misschien
net zo oud en wijs als god
ook bergen kan verzetten
laantje 17-10-2018
Jouw naam en de hare
gekrast in de boom
overleeft je naam jou
tenzij op last van 't beheer
moet gekapt
echter
de schroom afgelegd
weet je het weer dat tijd
relatief is
stijg je uit boven je naam
en zij
zij is zo lief
ondanks de pijl door haar hart
of misschien juist daarom
wil zij breken
te weten een lans voor de
leef – tijd
krijt zij in een tel
het trottoir vol
in kleuren zo fel met jouw naam
en
de hare
vraag jij haar waarom
zegt zij
rare – dat weet je toch wel
laantje 09-10-2018
Voorbij de Verlichting
het is niet wat we denken
die uitslag op de huid
de jeuk een nagel die hem doodleuk
open schuurt tot bloedens toe
het dagelijkse niet verduurt
het is niet wat we denken
dat wenken vanuit de
hemel waar
het wemelt
van verbeelding
en verlichtte niksigheid
het is niet wat we denken
het keffen van een bonte hond
die niet op grond van onraad
aanslaat
voorbij het op te rapen kwaad
immers te laat ligt
bij voorbaat al te slapen
niet wat we denken nee
de wond opgebaard in
het te vroeg verschijnen
van de dood
om tot het uiterste te redden
wat nooit geleefd heeft
nee
het is niet wat we denken
wanneer we onze keuze
zwart op wit inkleuren
in rood waar het hokje
allang weet dat
stereotype leuzen
de waarheid verdoezelen
ons denken wil ten diepste
slechts smoezen met de angst
die krijtwit en terloops ons neerzet
voor de donkere spiegel in
een opgemaakt zelfbeeld
al zou liefde als bijproduct bij
het Kruidvat te koop zijn
ach ons denken ligt het niet
in de knoop met hoe
de werkelijkheid is
hoe dood moeten we zijn om
de tijd hier en nu te begrijpen
Laantje 10-09-2018
Luiheid
nu we ons verslapen hebben
de dag al bijna halverwege is
de straten vol van dagelijks leven
houd de hemel ons transparant
tegen het gehurkte licht
of het nog wel lukken zou
het dagbegin
het ertegenin
het weerbarstig bidden nu
de tijd vanwege ons
het midden zoekt
tussen het gewoontegezwel
en een bezield appél
doch de vraag
of het nog wel lukken zou
nu we ons verslapen hebben
knielt zelfbepalend
wakend in ons neer
gaat de dag in licht gehuld
zijn eigen gang
te laat – te lui
het komt ook
in de geschriften wel ter sprake
Laantje 05-07-2018
Ergens toch
tegen wie anders
zou ik nog praten dan
tegen de bomen of
het water nu
de tijd
doorlopend zwijgt
tegen wie
nu ik nergens meer
mijn stem terug vind
want ergens toch god
ergens
moet er
een link zijn naar
gehoor
och bomen – water
levensstromen van
de dood laat
dat wat leeft
bij brood en spelen
waarin mijn stem
teloor gaat
niet het einde zijn
doch slechts
een nieuw begin
van al wat in mijzelf is
Laantje 31-08-2018
Anders dezelfde
eerder dacht ik nog
dat jij het doen zou
de wereld zetten naar
jouw hand
jij die almachtig zijn zou
pijn verzachten
waar gewenst doch
ik ben me
lens geschrokken
toen plots bleek dat
het anders zat
ik mens ben net als jij god
Laantje 31-08-2018
Van voorbijgaande aard
je laatste benen
ze zijn bijzonder mooi
de vorm en kleur
een open deur
op weg naar herfst
daar gaat ze
klinkt
verwonderlijk op doch
we willen nog
geen afscheid nemen
al zoekt de tijd
daar gaatjes voor
ja hooggehakt
kwam jij ons leven binnen
het zinderen niet
van de lucht
kleedde je ons
in een zucht tot
vrijwel bloot
nee vluchten kon
niet meer
je wond ons dagelijks
met je rood
om de bekende vinger
nu sta ik hier – stil -
terwijl het regent
kijk overwegend naar
wat je aangericht hebt
maar het is net
alsof ik dat niet zien wil
Laantje 29-08-2018
Waar wij zijn
zou jij niet daar zijn
waar ook ik ben
al zou ik in de bomen wonen
slapen in de nerven van
het blad
zou jij ook daar niet zijn
al zou ik stap voor stap
over het water lopen
op weg naar later – dan
zal jij er hoop ik vroeger zijn
mij tot overlooprivier
ik jou tot dragend water
ach god
zou jij alreeds niet hier zijn
hier waar ik wat woorden schrijf
op jouw regelloos papier
zinnen broos zich naar
jouw handschrift vormen
ach god
zou jij niet daar en hier zijn
waar ik geweest ben die ik ben
ik die geloof hecht aan de liefde
de pijn die daaromtrent
ons onze plaatst wijst
waar laatst rijmt op de eerste
ons tot bescheidenheid
Laantje 25-08-2018
( mede n.a.v. Het boek 'God Zijn' van
J. J. Suurmond )
Droogte
hoe zou ik jouw rivier zijn
als ikzelf
gedronken wordt door hitte
als ik mijn dorst
bijkans niet delen kan met
hen die droogmonds
daarom bidden
hoe zou ik
nu waterlaagte daalt tot
aan de hoogte van
geberste lippen en zij
ten lange leste
binnensmonds
uw zon vervloeken
hoe
hoe zou het weinige
dat nu nog stroomt
opnieuw met mij
de liefde
voor het water delen
ach laat mij toch
laat mij
opnieuw weer spelen
met hoogte van de golven
met vlegelvlagen van
de brutale wind
desnoods mij buiten
oevers treden opdat
er sprake zijn kan van
een vrijage met de
uiterwaarden
hoe anders zou ik
jouw rivier zijn
laantje 18-08-2018
