Dorpsdichterweetjes / 

  Maandgedichten ( in HvH )       

Meer weten over Poëzie aan de Gouwe ?

Klik de pagina aan in de bovenbalk

____________________________

Dorpsgedicht Juli 2020

Hun wereld

het houten speelhuis

nabij de Peppelhorst

wordt ark om in te wonen

trots roepen ze

'iedereen aan boord'

de jongste van de twee

klimt op het dak

en schreeuwt zo hard ie kan

'land in zicht' de ark

vindt zich een weg naar ’t droge

de glijbaan vormt een springplank

naar de schommels

ze gaan ervoor om als het effe kan

de hoge hemel te bewegen tot

een aarde die menswaardig is

steeds hoger want hoog is

lang niet hoog genoeg

hoger moet het

hoger dan naastgelegen flat

er wordt niet gemeten

niet herijkt

niet gewikt - gewogen

niet gelet op kleurverschillen

afstand is een deur te ver

hun kinderwereld waagt

een toekomst waar kansen

spelend slagen

Laantje 24-06-2020

(aangepaste versie van een eerder gedicht)

Dorpsgedicht Juni 2020

Gouweplein perikelen (observatiegedicht)

het is er onwerkelijk rustig

al staat men buiten echter in de rij

tikt men lustig los op toetsenbordjes

verbinding moet in deze tijd - let men

niet op de kraai die korstjes brood pikt

Superpapa hangt als een boodschap

aan de arm van mama ik vraag me af

hoe lang dat vol te houden is - wenst men

aan de promenade vader vast een fijne dag

in de hoop dat hij ook nog sterk zal ruiken

men ruilt er goud in voor geld

maar 't blijft ondanks de euforie materie

daarom wil de actie steeds verlengd

doch in de Doorsteek gaan de ogen open

desnoods verkopen ze je een bril

nieuw op het plein zijn mondkapjes

ze schreeuwen om het hardst

geen grapjes je hebt ons nodig

al waren ze eerst nog overbodig - blijft het

opvallend stil waar horen gepromoot wordt

het Cultuurhuis taalt ernaar weer plek van

kunst te mogen zijn - waar de bieb hen naar

de Kroon steekt zitten zij nog steeds op slot

misschien ligt de sleutel tot succes wel daar

waar perfectie nagestreefd wordt

Laantje 27-05-2020

Dorpsgedicht April 2020

Een wereld op zijn kop

m'n fiets staat beneden

in de schuur

niet dat ik hem zie

ik weet hem

en zadel hem op

al naar gelang berichtgeving

die van haar staat er ook

en nog veel meer of minder

van belang

op de parkeerplaats beneden

staan vrij veel auto's te grazen

alsof er iets of iemand

een heilig besluit heeft genomen

zelf ben ik nog even

boodschappen wezen doen

aan het Gouweplein - alleen -

het was duidelijk dat er

een hamsterplaag heerst

uitsluitend 'ik eerst' lag nog

in de lege schappen

thuisgekomen bleek er

een bos bloemen gestuurd

door twee kinderen

een vorm van Corona troost - een

je weet maar nooit hoe het loopt

gebaar - lief erg lief

en geurend naar hoop

alles lijkt op zijn kop te staan

de schuur en de parkeerplaats

boven

het is even wennen

luchtfietsen

al trapt het heerlijk licht

en tanken auto's niet meer

heilig verklaard gratis

schone lucht

echt het zal anders worden

Laantje 21-03-2020

Dorpsgedicht februari 2020

Speech

de speech werd afgestoken

ingeluid het nieuwe jaar

de spreker hij had lont geroken

en bleek alras van zessen klaar

de speech bevatte lessen

zonder een opgestoken vinger

was ook niet zomaar geste

veeleer advies voor goed beginnen

de speech sprak over toewijding

oud woord 't moet bijna uitgelegd

heeft iets van zelfkastijding

dat is wellicht teveel gezegd

de speech had ook een woord geleend

struikelruimte – nieuwe taal

ze waren beide welgemeend

en toegelicht in een verhaal

de speech was ook voortvarend

de speech had eveneens iets authentieks

de speech had iets verklarends

de speech bedoelde wellicht iets

te zeggen over solidarikwijt

Laantje 23-01-2020

n.a.v. Nieuwjaarsspeech

Burgemeester Nieuwenhuis

Dorpsgedicht Januari 2020

De tijd tikt door

Het jaar is opnieuw aan ons voorbij getrokken

Voordat we 't wisten zaten we er middenin

Soms waren we held of liepen we op sokken

Soms blij, dan weer verdrietig of daar tussenin

Nu het nieuwe is gekomen, het nieuwe jaar

Wij opnieuw geen invloed hebben op de tijd

Hebben we iets weg van kuddedieren, klaar

daar weer te grazen waar de leider goed lijkt

Tweeduizendtwintig luidt het jaartal heden

Niet ontevreden grazen we alsnog naar meer

Zo zijn we eenmaal hier in 't aards beneden

Verstrikt geraakt in kapitalistisch zaad

Dat altijd opbloeit ten koste van het tere

De tijd tikt door, ach wie behoed ons voor 'te laat'

Laantje 02-01-2020

Dorpsgedicht December 2019

Vervaging

De Kerstman en Sint – Nicolaas

trekken samen in oktober al

hun feestelijk decemberspoor

daarbij gaat de één de ander

niet meer voor

nog even en ze wisselen

met regelmaat van plaats

Sint op de slee en de

Kerstman op het paard

blaten schapen bij het Dierendal

dat voor het kindje en de kerststal

wederom geen plaats is

liggen in supermarkten

op het Gouweplein marsepein

en kerstkrans broederlijk

naast elkaar ziet de

commercie kans ons vroeger

van beide te doen snoepen

totdat straks geen mens

meer weet welk verhaal

erachter heiligmannen en

het heilig kerstkind steekt

koopt men bij C & A

die toch gebleven is

een sjiek – de – friemel – kleed

dat past bij ieder feest

Laantje 11-11- 2019

Dorpsgedicht November 2019

Observaties

vannacht is de tijd verzet

het dorp later uit slaap gewekt

wordt op zijn zondags wakker

bedekt steeds meer bladgoud straten

vanaf zes hoog biedt schouwspel

van de herfst een kleurig vergezicht

belicht het groen in Groenswaard

glansrijk zijn eigen doodsbericht

de wandelschoenen aangedaan gaan

richting Noord waar het Stationsplein

deels nog niet spoort met zijn

bestemming vanwege renovatie

bij Bethel loopt na het gezegend

motivatiewoord de overvolle Kerk leeg

schuin tegenover hangt jeugd jeugdig

voor de Moskee – ook dit is Waddinxveen

verder gaat het richting Zuiveringspad

waar waterplas ter rechterzijde even huivert

dan langs een stukje nieuwe natuur

zo puur – je wordt er uitgelaten van

langs nieuwbouw van de Brede School

aan rand van de Oranjewijk

Willem Alexander voelt zich daar

ongetwijfeld thuis alsook de Regenboog

kom – op naar huis

het uur dat extra was is lang alweer voorbij

Laantje 27-10-2019

Dorpsgedicht Oktober 2019

Wad een weekend

het was wad dat weekend

lang maar mooi

niet mooi omdat het lang was

maar mooi omdat

het was voordat het was

mooi om wat er maanden aan

voorafging

mooi omdat de tijd

daar niet tegen bestand was

mooi vanwege de vrijwilligheid

daarom werd dat weekend lang

er was veel te horen – zien

er was veel te doen

er was weinig wat niet was

er werd veel uitgekraamd

veel aangereikt om ook te doen

daarom was dat weekend lang

en zij was er en hij – ik ook

en jullie allemaal en

de taal was er de muziek

de verkoop het publiek

en waar nodig de techniek

het was een lang weekend

vanwege etcetera etcetera etcetera

te lang voor dit gedicht want

dat moet nu eenmaal passen in

het kader van deze krant

Laantje 18-09-2019

n.a.v. 3 daags festival WadCultureel 2019

Dorpsgedicht September 2019

Het dorp op z'n kop

acht rondes waren het

het werk aan de rotonden

een klus niet niets

voor voetganger en fiets

het werd een lange sessie

rechts rijden omgeleid naar links

als was het een politieke kwestie

hoe komt men toch bij 't Gouweplein

begon de middenstand te mauwen

het dorp in zijn geheel ontwricht

als een gedicht dat weer niet rijmt

maar het is gefikst we rijden weer

als een autist onze bekende rondjes

wat het gekost heeft deert ons niet

maar als ik nu op zo'n rotonde fiets

auto's plots af zie remmen

ben ik geneigd te denken

dat kan wel eens gaan botsen

Laantje 29-08-2019

Maand/dorpsgedicht Augustus 2019;

Nieuw Syrië

dit land

dit vader – moederland

mijn land – weggevaagd

land van verwanten

geboortegrond

mijn wieg stond er

ongevraagd

dit land

mij lief

het is verwond geraakt

dwars door het hart geschoten

alsof het zachte steen was

tranendik beton

het doet de tanden knarsen

veroorzaakt brok in keel

dit land mijn land

god geeft er geen acte de precense

wie zegt me

mijn part in wartaal

waar onze kansen liggen

nu toekomst slechts een

vondst lijkt van de tijd

en in een tentenkamp

verdwaald

Laantje 12 -07-2019

Bij een kunstwerk van Syrisch kunstenaar

Ismat Mahmoud ontmoet op een bijeenkomst van

vluchtelingenwerk Waddinxveen

Onderstaand gedicht is voorgedragen voorafgaand aan de raadsvergadering van 10 juli 2019

Mijn dorp

van jongsaf aan

is dit mijn dorp ik

heb het op zien groeien

de koeien in de wijde wei

de akkers groen en korenblij

het was er rustig

ik gelukkig maar

dit dorp het dijde uit van

slungelachtig naar gezet

werd anders van karakter

dit dorp – mijn dorp

er werd gesloopt – gebouwd

ben er getrouwd in het oud

maar statig huis van de gemeente

gelegen langs de Gouwe doch

wie koopt daar nog wat voor nu

door geldgebrek

tijdens economisch hoogtij notabene

men de zorg aan jeugd niet meer

kan lenigen – ach toch dit dorp

zouden zijn genen aangetast zijn

dit dorp – mijn dorp waar

het nieuwe huis van de gemeente

voor tonnen is verbouwd

ach waren het maar regentonnen om

het lekkend water op te vangen

dit huis het huis van de gemeente

wanneer er regen op de koepels druist

verstaat men niet de ander dat zal

toch niet symbolisch zijn bedoeld

dit dorp – mijn dorp waar

dorpsbegroting gaten trekt in het

maatschappelijk domein

zijn huid hoe hachelijk en duur

verkoopt aan 't kapitaal dat

bio logisch hout verstookt waarin

het stikt van de subsidies

– ja zo geschiedde -

dit dorp – mijn dorp

en dat van vele anderen

ik woon er zeer waarschijnlijk

tot aan mijn laatste ademtocht

waarbij ik terugkeer tot het stof

om er opnieuw te aarden doch

het zou toch al te pijnlijk zijn

als dit leven door wat of wie dan ook

niet op zijn juiste waarde wordt geschat

Laantje 23-06-2019

Maandgedicht juni 2019

Even maar

we brengen het ieder jaar opnieuw

te berde dat verachtelijke

derde Rijk van toen

we gedenken het even dichterbij

de gesneuvelden

zij die verhongerden

verraden zijn of raadsel bleven

we gedenken ze even dichterbij

al die bommen al die kogels

al die inhumane slagen twee trage

minuten vragen ons om stil te zijn

hier waar steenkoud een naald

prikkelend naar hemel wijst

schuldige of redder een vraag

waarop het antwoord zwijgt

zolang de vrijheid ons verblindt

vrede niet in onszelf begint

laantje

mei 2019

(bij de dodenherdenking op 4 mei)

Best een beetje trots op hier als dorpsdichter aan mee te hebben mogen werken.

Onder het artikel lees je het gehele gedicht.

Waddinxveen - Het vernieuwde Stationsplein in Waddinxveen is maandagmiddag 8 april officieel geopend. En met de herinrichting zijn ook 'de reizigers' weer teruggeplaatst; dat wil zeggen twee van de drie. De derde is na diefstal nooit meer teruggevonden. Om de bronzen beeldengroep 'Wachtende reizigers' van wijlen kunstenaar Willem G. van de Hulst weer enigszins compleet te maken, werd ter vervanging van het derde beeld een plaquette geplaatst door de wethouders Kirsten Schippers en Hannie van der Wal met daarop een gedicht van dorpsdichter Piet Hardendood.

' s Nachts losgerukt uit de verbeelding, keerde je nooit meer terug'; zo klinkt de eerste zin van het gedicht van de dorpsdichter. Het verwijst naar de diefstal in het jaar 2015. De nu 17-jarige Cune Bergman was er min of meer getuige van. Ze kwam terug van een feestje en zag een paar mensen in de weer met de beelden. Ze waarschuwden haar ouders en die belden vervolgens de politie. Twee reizigers wisten hierdoor te ontsnappen aan het boevengilde al raakten ze wel beschadigd, één reiziger werd buitgemaakt. Hardendood droeg zijn gedicht voor, maar moest zo nu en dan even stoppen vanwege het geluid van een passerende trein.

Wachtende reizigers

's nachts losgerukt uit de verbeelding

keerde je nooit meer terug

zelfs geen gerucht wees ons een spoor

trok jouw teloorgang een bange wissel

op het beeld waar wij voor stonden

voelt bronzen jas zo zwaar als dieplood

kom dichter schrijf ons lichter verbeeldt

in leesbaar handschrift hem die

tegen wil en dank is afgereisd

naar een bestemming onbekend

kom dichter schrijf

zet het ontbrekend deel van ons

weer op de rails

Laantje april 2019

Piet Hardendood

De straat van toen

nu ik er ben

ben ik niet in wat was

de buurt

de straat van toen

lijkt

zonder hart

zonder hen

ik ben er

ouder nu

het was mijn jeugd die

woonde op de straat

in poortjes achteraf

op grondgebied

gepikt

van vriendjes

de lege lucht van nu

hing vol met

zelfgemaakte vliegers de

wind geraakte blijkbaar

uit een andere hoek

de melkboer

de kolenboer

de bakker

de kruidenier

de groenteman

de voddenboer

de scharensliep

niet één heb ik gezien

alsof ze zich elders

verzameld hebben

het straatbeeld ligt

erbij alsof ik

er nooit gewoond heb

Laantje 25-03-2019

betreft; de Meidoornstraat/Sniepwijk

waar ik een groot deel van mijn jeugd doorbracht.

Massa's energie

duurzaamheid

mode trefwoord in

de media dat scoort

de eeuw

hiervoor had gas

overenthousiast

vlam gevat

maar nu

nu het als het ware

menstrueert

op het randje

van de overgang

zoekt politiek

nog een verband

dat past bij de

transitie

biomassa centrales

gepland in landelijk

gebied lijkt

op een politieke

blunder nu

filterdunne fijnstof

stof geeft tot

protesten waarbij

de vraag opkomt

of het milieu

ten lange leste

daar vriend'lijker

van wordt

doch

in een dorpsgebied

waar nog veel groen

gespot wordt

biedt het – natuurlijk -

kansen maar

rijst hier de vraag

wie er dan

werkelijk gezond

en warmpjes bij zal

zitten

laantje 20-02-2019

Winkelwagen(s)

ze staan daar

naast elkaar

in het winkelcentrum

twee maal twee rijen dik

eenmaal twee van de collega

eenmaal twee van concurrent

en andersom

één rij van de tweemaal twee

altijd langer

eenmaal boven aangekomen

doet een lijstje

armen boven je bewegen

handen pakken van alles

soms de leegte

meer dan broodnodig word je

gevuld

onderop is er zonodig ruimte

voor het desgewenste krat

bij de kassa wordt afgerekend

en soms zelfs

het geduld nog ingepakt

afhankelijk van de gekozen rij

dan word je voor even

achter een auto geparkeerd

verlost van

het zwanger van de welvaart

weer teruggebracht naar

de rijen tweemaal twee

vraag ik me af

waarom toch is steeds één rij

van de tweemaal twee

altijd langer

Laantje 23-06-2018

( situatie W.C. Gouweplein Waddinxveen )

Gelukkig Nieuwjaar

het ligt opnieuw achter ons

het oude jaar

het is geschiedenis geworden

het miste geen seconde

het heeft soms wonden opgelopen

het heeft ze ook geheeld

het nieuwe werd

zoals gewoonlijk

knallend en vervuilend ingeluid

vertikte de tijd te wachten

op het wensen van geluk

sloop snel en druk het jaar weer binnen

alsof het bezinnen wil voorkomen

want stel je voor

geen allesoverheersend rendement

geen gewiekst politiek statement

geen vlucht maar thuiskomst

geen discriminatie

geen ongelukkige relatie

geen blind geloof

geen Oost Indisch doof

geen salariskloof

geen dorp uitgerookt

geen opgestookte massa

geen overmatig rinkelende kassa

geen uiteindelijke lege dop

geen zogenaamde gunst

geen linke kunstjes flikken

geen overbodige protesten

geen smoes om 't vege lijf te redden

geen hollen – vliegen – rennen

geen noem maar op

wel als 't even kan ons nestelen

in ruimte van de tijd

waar omdenken ons het beste wenst

laantje 01-01-2019

Intocht

Sint afgemeerd aan kade

van Waddinxveense Nesse

waar in het kader van

wat klein geluk kinderen

onschuldig wachten

volwassenen van gedachten

wisselen

over wat in opspraak

is geraakt over wat men

ervan maakt 't feest van de

bisschop op zijn paard en

Pieten die cadeautjes geven

voor 't eerst begroet door

Evert Jan als eerste burger

en zonder protesten

voor of tegen

nu het dan toch daar over

gaat heb ik als DichtPiet wel

een geste want alle ruimte

tussen zwart en wit daagt uit

tot compromisssen en begrip

omdat geen enkele kleur

gemist kan worden

maar 't was net ofdat men

dat hier al die tijd al wist

Laantje 24-11-2018

Kennismaking

dit dorp

het heeft geen dichter nodig

werd onlangs in een twitter

nog gezegd en

waarom zou het zwichten

voor zijn woorden – immers

dit dorp geworden uit het veen

gelegen op een steenworp

afstand van de grote steden

heeft heden zo zijn eigen taal

recht toe recht aan zoals het

op neer gaan van de brug

dit dorp waar tot voor kort

god en politiek zich konden vinden

in het ene woord recht nu zijn rug

steekt borst vooruit

om door te dringen naar de

oneindigheid van nieuwe tijd

dit dorp heeft volgens vorige

burgervaders geen eigen identiteit

al doet de ongerustheid over

biomassa anders raden want

dit riekt of het nu stinkt of niet

naar ware eensgezindheid

doch dit dorp het heeft geen

dichter nodig – dit Waddinxveen dat

als een parel aan de Gouwe schittert

rijmt als het ware op zichzelf

nu het bestuur – hoe democratisch -

de burger vraagt om mee te praten

nee wat moet je met zo iemand

die met zijn potlood scherp geslepen

het dorpse wel en wee beschrijft

over wat er zich zoal afspeelt

misschien wel danig overdrijven zal

het is tenslotte een poëet

Laantje 29 -10 -2018

Piet Hardendood

Dorpsdichter

           Werken in opdracht             

Afscheid

schrijnend is het

schrijnend om wat na jaren

weer gevonden is

moet losgelaten

schrijnend

nu adem is gestokt van hem

die zeer bekwaam en zo perfect

bereid was het lieve leven van de ander

echt naar een hoger plan te tillen

omdat hij wist dat het

de wereld mooier kleuren zou

schrijnend is het

nu zijn humor geen deuren meer

zal openen tenzij nog onverwacht

een god goedkeurend en goedlachs is

schrijnend

nu hij het groen niet meer zal zien

de zomerbloemen en de zon die hij

wilde weten vanwege de panelen

en vogels trots pikkend in de tuin

op vetbollen van pret - of herfst

die met een schuin oog ons de winter lonkt

schrijnend is het

te zien

dat pure eenvoud die hij liefhad

het moet verduren in het graf

schrijnend

te weten dat een mens

van vlees en bloed

niet meer ontmoet het leven 

-----------------------------------------------

Bovenstaand gedicht is een voorbeeld van een in opdracht geschreven gedicht bij overlijden.

Ook bij  andere gelegenheden waar bij te denken valt aan jubilea etc. behoort dit tot de mogelijkheden.

Bij interesse kunt u contact met mij opnemen.

                 Activiteiten                         

Het moet ergens beginnen

de lijnen ze staan er al

kom

schrijf

schrijf neer

wat te binnen schiet

’t papier wacht

zwart op wit

je weet niets

zeg je

schrijf dat dan

dat je ’t niet weet

en geniet

van tijd

bij de vleet

en het licht dat jou ziet

zitten

in de morgen

de morgen

die nog vrijt

met contouren van

een donkere nacht

je de mond

probeert te snoeren

maar zie nou

jij schrijft

verdicht

zonder te weten

vlijt

is ondergeschikt

zomaar enkele zinnen

want ergens

ergens toch

moet het beginnen

              Workshops                     

De Workshop “ Poëzie leren schrijven op de rand van een servet ”

is er op gericht cursisten bekend te maken met de taal van poëzie en hen

te enthousiasmeren deze kunst zelf onder woorden te brengen.

Deze workshop bestaat uit vijf lesavonden waarin les voor les daadwerkelijk gewerkt

zal worden aan het inzichtelijke maken van de wijze waarop je een gedicht kan schrijven.

Dit met een accent op de creativiteits ontwikkeling van iedere deelnemer persoonlijk.

Voor deze workshop is het niet echt noodzakelijk foutloos Nederlands te kennen, maar enig

gevoel voor taal zinsopbouw etcetera is uiteraard een pre.

De workshop zit vol met vele bruikbare schrijftips deze zullen tijdens de gehele sessie dienen als leidraad.

De workshops zijn ook geschikt voor persoonlijke begeleiding en kunnen eventueel ook digitaal/schriftelijk

worden gegeven.

Bij interesse kunt u hieronder contact opnemen voor meer informatie.

N.B. De workshops kunnen eveneens afgestemd worden op de wensen van bijvoorbeeld; Rouwverwerkingsgroepen, Mantelzorggroepen etc.