taal van verbeelding
Dorpsdichterweetjes /
Maandgedichten ( in HvH )
Onderstaand gedicht is voorgedragen voorafgaand aan de raadsvergadering van 10 juli 2019
Mijn dorp
van jongsaf aan
is dit mijn dorp ik
heb het op zien groeien
de koeien in de wijde wei
de akkers groen en korenblij
het was er rustig
ik gelukkig maar
dit dorp het dijde uit van
slungelachtig naar gezet
werd anders van karakter
dit dorp – mijn dorp
er werd gesloopt – gebouwd
ben er getrouwd in het oud
maar statig huis van de gemeente
gelegen langs de Gouwe doch
wie koopt daar nog wat voor nu
door geldgebrek
tijdens economisch hoogtij notabene
men de zorg aan jeugd niet meer
kan lenigen – ach toch dit dorp
zouden zijn genen aangetast zijn
dit dorp – mijn dorp waar
het nieuwe huis van de gemeente
voor tonnen is verbouwd
ach waren het maar regentonnen om
het lekkend water op te vangen
dit huis het huis van de gemeente
wanneer er regen op de koepels druist
verstaat men niet de ander dat zal
toch niet symbolisch zijn bedoeld
dit dorp – mijn dorp waar
dorpsbegroting gaten trekt in het
maatschappelijk domein
zijn huid hoe hachelijk en duur
verkoopt aan 't kapitaal dat
bio logisch hout verstookt waarin
het stikt van de subsidies
– ja zo geschiedde -
dit dorp – mijn dorp
en dat van vele anderen
ik woon er zeer waarschijnlijk
tot aan mijn laatste ademtocht
waarbij ik terugkeer tot het stof
om er opnieuw te aarden doch
het zou toch al te pijnlijk zijn
als dit leven door wat of wie dan ook
niet op zijn juiste waarde wordt geschat
Laantje 23-06-2019
Maandgedicht juni 2019
Even maar
we brengen het ieder jaar opnieuw
te berde dat verachtelijke
derde Rijk van toen
we gedenken het even dichterbij
de gesneuvelden
zij die verhongerden
verraden zijn of raadsel bleven
we gedenken ze even dichterbij
al die bommen al die kogels
al die inhumane slagen twee trage
minuten vragen ons om stil te zijn
hier waar steenkoud een naald
prikkelend naar hemel wijst
schuldige of redder een vraag
waarop het antwoord zwijgt
zolang de vrijheid ons verblindt
vrede niet in onszelf begint
laantje
mei 2019
(bij de dodenherdenking op 4 mei)
Best een beetje trots op hier als dorpsdichter aan mee te hebben mogen werken.
Onder het artikel lees je het gehele gedicht.
Waddinxveen - Het vernieuwde Stationsplein in Waddinxveen is maandagmiddag 8 april officieel geopend. En met de herinrichting zijn ook 'de reizigers' weer teruggeplaatst; dat wil zeggen twee van de drie. De derde is na diefstal nooit meer teruggevonden. Om de bronzen beeldengroep 'Wachtende reizigers' van wijlen kunstenaar Willem G. van de Hulst weer enigszins compleet te maken, werd ter vervanging van het derde beeld een plaquette geplaatst door de wethouders Kirsten Schippers en Hannie van der Wal met daarop een gedicht van dorpsdichter Piet Hardendood.
' s Nachts losgerukt uit de verbeelding, keerde je nooit meer terug'; zo klinkt de eerste zin van het gedicht van de dorpsdichter. Het verwijst naar de diefstal in het jaar 2015. De nu 17-jarige Cune Bergman was er min of meer getuige van. Ze kwam terug van een feestje en zag een paar mensen in de weer met de beelden. Ze waarschuwden haar ouders en die belden vervolgens de politie. Twee reizigers wisten hierdoor te ontsnappen aan het boevengilde al raakten ze wel beschadigd, één reiziger werd buitgemaakt. Hardendood droeg zijn gedicht voor, maar moest zo nu en dan even stoppen vanwege het geluid van een passerende trein.
Wachtende reizigers
's nachts losgerukt uit de verbeelding
keerde je nooit meer terug
zelfs geen gerucht wees ons een spoor
trok jouw teloorgang een bange wissel
op het beeld waar wij voor stonden
voelt bronzen jas zo zwaar als dieplood
kom dichter schrijf ons lichter verbeeldt
in leesbaar handschrift hem die
tegen wil en dank is afgereisd
naar een bestemming onbekend
kom dichter schrijf
zet het ontbrekend deel van ons
weer op de rails
Laantje april 2019
Piet Hardendood
De straat van toen
nu ik er ben
ben ik niet in wat was
de buurt
de straat van toen
lijkt
zonder hart
zonder hen
ik ben er
ouder nu
het was mijn jeugd die
woonde op de straat
in poortjes achteraf
op grondgebied
gepikt
van vriendjes
de lege lucht van nu
hing vol met
zelfgemaakte vliegers de
wind geraakte blijkbaar
uit een andere hoek
de melkboer
de kolenboer
de bakker
de kruidenier
de groenteman
de voddenboer
de scharensliep
niet één heb ik gezien
alsof ze zich elders
verzameld hebben
het straatbeeld ligt
erbij alsof ik
er nooit gewoond heb
Laantje 25-03-2019
betreft; de Meidoornstraat/Sniepwijk
waar ik een groot deel van mijn jeugd doorbracht.
Massa's energie
duurzaamheid
mode trefwoord in
de media dat scoort
de eeuw
hiervoor had gas
overenthousiast
vlam gevat
maar nu
nu het als het ware
menstrueert
op het randje
van de overgang
zoekt politiek
nog een verband
dat past bij de
transitie
biomassa centrales
gepland in landelijk
gebied lijkt
op een politieke
blunder nu
filterdunne fijnstof
stof geeft tot
protesten waarbij
de vraag opkomt
of het milieu
ten lange leste
daar vriend'lijker
van wordt
doch
in een dorpsgebied
waar nog veel groen
gespot wordt
biedt het – natuurlijk -
kansen maar
rijst hier de vraag
wie er dan
werkelijk gezond
en warmpjes bij zal
zitten
laantje 20-02-2019
Winkelwagen(s)
ze staan daar
naast elkaar
in het winkelcentrum
twee maal twee rijen dik
eenmaal twee van de collega
eenmaal twee van concurrent
en andersom
één rij van de tweemaal twee
altijd langer
eenmaal boven aangekomen
doet een lijstje
armen boven je bewegen
handen pakken van alles
soms de leegte
meer dan broodnodig word je
gevuld
onderop is er zonodig ruimte
voor het desgewenste krat
bij de kassa wordt afgerekend
en soms zelfs
het geduld nog ingepakt
afhankelijk van de gekozen rij
dan word je voor even
achter een auto geparkeerd
verlost van
het zwanger van de welvaart
weer teruggebracht naar
de rijen tweemaal twee
vraag ik me af
waarom toch is steeds één rij
van de tweemaal twee
altijd langer
Laantje 23-06-2018
( situatie W.C. Gouweplein Waddinxveen )
Gelukkig Nieuwjaar
het ligt opnieuw achter ons
het oude jaar
het is geschiedenis geworden
het miste geen seconde
het heeft soms wonden opgelopen
het heeft ze ook geheeld
het nieuwe werd
zoals gewoonlijk
knallend en vervuilend ingeluid
vertikte de tijd te wachten
op het wensen van geluk
sloop snel en druk het jaar weer binnen
alsof het bezinnen wil voorkomen
want stel je voor
geen allesoverheersend rendement
geen gewiekst politiek statement
geen vlucht maar thuiskomst
geen discriminatie
geen ongelukkige relatie
geen blind geloof
geen Oost Indisch doof
geen salariskloof
geen dorp uitgerookt
geen opgestookte massa
geen overmatig rinkelende kassa
geen uiteindelijke lege dop
geen zogenaamde gunst
geen linke kunstjes flikken
geen overbodige protesten
geen smoes om 't vege lijf te redden
geen hollen – vliegen – rennen
geen noem maar op
wel als 't even kan ons nestelen
in ruimte van de tijd
waar omdenken ons het beste wenst
laantje 01-01-2019
Intocht
Sint afgemeerd aan kade
van Waddinxveense Nesse
waar in het kader van
wat klein geluk kinderen
onschuldig wachten
volwassenen van gedachten
wisselen
over wat in opspraak
is geraakt over wat men
ervan maakt 't feest van de
bisschop op zijn paard en
Pieten die cadeautjes geven
voor 't eerst begroet door
Evert Jan als eerste burger
en zonder protesten
voor of tegen
nu het dan toch daar over
gaat heb ik als DichtPiet wel
een geste want alle ruimte
tussen zwart en wit daagt uit
tot compromisssen en begrip
omdat geen enkele kleur
gemist kan worden
maar 't was net ofdat men
dat hier al die tijd al wist
Laantje 24-11-2018
Kennismaking
dit dorp
het heeft geen dichter nodig
werd onlangs in een twitter
nog gezegd en
waarom zou het zwichten
voor zijn woorden – immers
dit dorp geworden uit het veen
gelegen op een steenworp
afstand van de grote steden
heeft heden zo zijn eigen taal
recht toe recht aan zoals het
op neer gaan van de brug
dit dorp waar tot voor kort
god en politiek zich konden vinden
in het ene woord recht nu zijn rug
steekt borst vooruit
om door te dringen naar de
oneindigheid van nieuwe tijd
dit dorp heeft volgens vorige
burgervaders geen eigen identiteit
al doet de ongerustheid over
biomassa anders raden want
dit riekt of het nu stinkt of niet
naar ware eensgezindheid
doch dit dorp het heeft geen
dichter nodig – dit Waddinxveen dat
als een parel aan de Gouwe schittert
rijmt als het ware op zichzelf
nu het bestuur – hoe democratisch -
de burger vraagt om mee te praten
nee wat moet je met zo iemand
die met zijn potlood scherp geslepen
het dorpse wel en wee beschrijft
over wat er zich zoal afspeelt
misschien wel danig overdrijven zal
het is tenslotte een poëet
Laantje 29 -10 -2018
Piet Hardendood
Dorpsdichter
Waddinxveen - Waddinxveen is een dorpsdichter rijker. Piet Hardendood is donderdag 13 september uitgeroepen tot 'dorpsdichter van Waddinxveen'.
Tijdens een bijeenkomst van de Dichters op Donderdag in Gouda, waar Piet Hardendood werd gevraagd een bijdrage te leveren aan de avond, werd hij tot zijn eigen grote verrassing aan het einde van de avond uitgeroepen tot dorpsdichter van Waddinxveen.
Piet Hardendood kreeg in het bijzijn van tientallen collega's en publiek uit handen van Chris Bellekom (één van de oranisatoren van Dichters op Donderdag) een ganzenveer overhandigd, een symbolisch gebaar.
Hardendood heeft als opdracht mee gekregen om over twee jaar onder de dichters van Waddinxveen een opvolger te zoeken. In navolging van het stadsdichtersschap in Gouda is 'de eerste dorpsdichter van Waddinxveen' een erebaan die op eigen wijze ingevuld kan worden. Piet Hardendood is al vele jaren actief in literair Waddinxveen en omgeving en is beheerder en oprichter van zowel de dichterskring (opgezet in 2011) als het gedichten-atelier.
Zie voor meer informatie: www.gedichten-atelier.net en www.dichterskring.nl
Werken in opdracht
Afscheid
schrijnend is het
schrijnend om wat na jaren
weer gevonden is
moet losgelaten
schrijnend
nu adem is gestokt van hem
die zeer bekwaam en zo perfect
bereid was het lieve leven van de ander
echt naar een hoger plan te tillen
omdat hij wist dat het
de wereld mooier kleuren zou
schrijnend is het
nu zijn humor geen deuren meer
zal openen tenzij nog onverwacht
een god goedkeurend en goedlachs is
schrijnend
nu hij het groen niet meer zal zien
de zomerbloemen en de zon die hij
wilde weten vanwege de panelen
en vogels trots pikkend in de tuin
op vetbollen van pret - of herfst
die met een schuin oog ons de winter lonkt
schrijnend is het
te zien
dat pure eenvoud die hij liefhad
het moet verduren in het graf
schrijnend
te weten dat een mens
van vlees en bloed
niet meer ontmoet het leven
-----------------------------------------------
Bovenstaand gedicht is een voorbeeld van een in opdracht geschreven gedicht bij overlijden.
Ook bij andere gelegenheden waar bij te denken valt aan jubilea etc. behoort dit tot de mogelijkheden.
Bij interesse kunt u contact met mij opnemen.
Activiteiten
Het moet ergens beginnen
de lijnen ze staan er al
kom
schrijf
schrijf neer
wat te binnen schiet
’t papier wacht
zwart op wit
je weet niets
zeg je
schrijf dat dan
dat je ’t niet weet
en geniet
van tijd
bij de vleet
en het licht dat jou ziet
zitten
in de morgen
de morgen
die nog vrijt
met contouren van
een donkere nacht
je de mond
probeert te snoeren
maar zie nou
jij schrijft
verdicht
zonder te weten
vlijt
is ondergeschikt
zomaar enkele zinnen
want ergens
ergens toch
moet het beginnen
Workshops
-018.JPG)
De Workshop “ Poëzie leren schrijven op de rand van een servet ”
is er op gericht cursisten bekend te maken met de taal van poëzie en hen
te enthousiasmeren deze kunst zelf onder woorden te brengen.
Deze workshop bestaat uit vijf lesavonden waarin les voor les daadwerkelijk gewerkt
zal worden aan het inzichtelijke maken van de wijze waarop je een gedicht kan schrijven.
Dit met een accent op de creativiteits ontwikkeling van iedere deelnemer persoonlijk.
Voor deze workshop is het niet echt noodzakelijk foutloos Nederlands te kennen, maar enig
gevoel voor taal zinsopbouw etcetera is uiteraard een pre.
De workshop zit vol met vele bruikbare schrijftips deze zullen tijdens de gehele sessie dienen als leidraad.
De workshops zijn ook geschikt voor persoonlijke begeleiding en kunnen eventueel ook digitaal/schriftelijk
worden gegeven.
Bij interesse kunt u hieronder contact opnemen voor meer informatie.
N.B. De workshops kunnen eveneens afgestemd worden op de wensen van bijvoorbeeld; Rouwverwerkingsgroepen, Mantelzorggroepen etc.
Reacties / Deze worden niet zichtbaar.De communicatie verloopt per mail.
via de mail
Nieuwste gedichten
Hoogzomer
in je nekplooien vormt zich
een natuurlijk riviertje
onweersbeestjes zwemmen
er naakt voor de donder
ze vieren een feestje bij avond
immers
zonder hittegolven zijn er
geen zomers
alles gutst wanneer je bukt
tussen je bilnaad en
decolloté ontstaan
natuurlijke oevers en
je wilt ook niet kussen
die lippen
dat zillte
dat kleffe terwijl
alles plakt
je verlangt
naar de kilte van nacht maar
het is maar de vraag
of het afkoelt
doch je voelt aan op je klompen
dat er iets broeit
laantje 02-07-2019
Warboel
ik droom hier net als thuis
geen touw aan vast te knopen
de hele wereld ligt er
op smalle paden open
het nachtblauw van een
blote hemel wordt er opgeslokt
door opgeschoten groen – wil
plots het plot opnieuw weer
daden stellen
ontworteld kruiselings bomen
in een dwarsgebied waar
vlaamse gaaien dwalen op
de grens met Nederland waar
reeën er – zodra gespot -
schichtig gaten schieten
in het jaaggebied van droom
waarbij het lichaam schokt de
kim in lichterlaaie staat
waarbij de vraag oprijst hoe dat
zes hoog zou ogen maar die
zijn dichtgeslagen om te zien
hoe droom de hemel binnen hinkt
zingt
dat het niet uitmaakt of je
wakker bent of slaapt want
de nacht hij zal bij dag
niet dagen en
zij die naast mij ligt mijn liefste
waakzaam als zij is – weet
dat het hier als thuis is
dat het in mijn droom
niet pluis is en roept mij
bij mijn positieven
Laantje 18-06-2019
Na het jaarfeest
kwam er de roes
een kroes vol van geluk
gewandeld hebben we
groot en kleiner een
soort processie zonder rups
een sessie met gezellige
gesprekken en
drinkensflesjes dat vooral
speels gedraaid is er
gebotst - gewipt – geschommeld
het avond maal gesmaakt
het volle glas geheven
vannacht een herbeleven
en 's morgens nagedommeld
op vreugdetranen van geluk
nu bij de laatste strofe haper ik
ik ben een jaartje opgeschoven
zoals een eendagsdichter gister
treffend schreef
dichter bij de dood
maar alle dagen nog na deze
zal ik loven als gegeven
laantje 24-06-2019
Dat vreemde pad
het pad schier onbekend
ligt voor me
het wenkt me
daagt me uit het te gaan
ik zal het gaan niet
in de trant van
't moet maar
want eerder
kampt de les van
het verleden nog
met de geleden schade van
het stilstaan
daarom zal ik gaan als
een ontheemde
dat pad
ooit door een vreemde
aangelegd
opdat al mijn dwalen
terecht komt
ergens daar waar
ik eerder was neergelegd
Laantje 02-06-2019
Dat land
in dat nieuwe land bindt men
van stenen schoven zijn sloten
rondom van beton dat land nooit af
een zee van dubbel glas – beheersbaar
waar er een handvol vreemde vogels
in scheervlucht vissen missen en
spiegelend zichzelf verliezen in
de zucht naar meer
dat land waar wouden
zijn ontbost door robots
de schrale grond is omgevormd
tot vruchtbaar printplaat
ter wille van de rijken waarin
crypto oppotmiddel wordt gezaaid
men in de krant schrijft dat
het ongetwijfeld opkomt
dat land
waar wiegeliederen klinken
uit luidsprekers gemaakt
van zuiver bladgoud
opdat als men dan
toch al slaapt de droom
niet uit elkaar spat
die droom al eeuwenoud
Laantje 13-06-2019
Stoorzenders
je pen schrijft onhoorbaar als
een stem binnenin je
waar een lijfspreuk betwist of
die kreukvrij nog past binnen
jouw leefstijl en zoekt dan ook
wringend de ruimte van kantlijn
je kijkt even op van 't papier
hier en nu dient zich aan
zij praat over een andere wereld
die alledaags waagt te spreken
zij het dieper dan de laag
die gaat over koetjes en kalfjes
nu ze weer zwijgt
keer je terug naar 't papier maar
nu irriteert als van zelf sprekend
de app – voetbalpraat - doch
nog wijst de pen naar je voet als
een pistool die op scherp staat
want je gedicht het moet in de
spreekwoordelijke grondverf
laantje 02-06-2019
Van nature naakt
er is een tijd geweest dat we
niet konden praten
niet vrijuit
ging onze geest met
de kippen op stok
was de sponde niet meer
dan een ligplaats voor 't lot
waarom is oorlog zo wreed
klinkt zwijgen als een schot
die de bedoeling niet mist
waarom is zijn kleed
uniform aan de stof van
het kwaad waarin de vouw
scherp is gestreken
ach mens aanschouw toch
de god van het woord
trek het kleed aan
conform je geboorte
Laantje 17-05-2019
Verschijningsvorm
plotsklaps
stond je daar
had niet op je gerekend
jij niet op mij
je was ook zo weer weg
verdwenen achter struikgewas
alsof je niet verschenen was
aan mij
in ongeloof liet je me achter
zo verschoof met de tijd de
hemel naar
een verwachting later
laantje 30-05-2019
Gaandeweg
toen
toen we nog brieven schreven
lieve
jong waren we
een leven voor ons
niet per se langer maar anders
toen
toen de papieren tijd
minder regels had dan het
blanco scherm van nu
afstand door een envelop
werd overbrugd
verlangen lang van geduld niet
door één klik
bevredigd werd
toen
toen jij en ik het zinneminnen
toevertrouwden aan papier
ik daar jij hier samen de
toets der tijd doorstonden
toen
doch nu
nu wij verbaal een open brief zijn
hebben we ondervonden dat
gaandeweg het lieve
liever is geworden
Laantje 22-05-2019
Bij een Huwelijksjubileum
deze dag
hij bestaat nog in zijn
laatste uur
terugkijkend is hij
bewust langszij gekomen
een vorm van vriendschap
nam zoals een passagier
die lang op reis gaat
hierin ruimschoots plaats
liepen de uren niet op tijd
en gingen ongemerkt
voorbij
te eten was er en
te drinken uit overvolle
schuren alsook
de buren – vrienden
de kinderen – familie
deze dag het was een feest
alsof hij zijn domicilie
nooit aan het – voorbij –
prijs zou willen geven
maar zelfs het laatste uur
komt aan zijn eind
een laatste uur
die ieder van ons anders
doorbrengt maar
al met al zal
de nacht die ingegaan is
van dankbaarheid
doordrenkt zijn
is deze dag voorbij gegaan
evenals alle dagen van voorheen
Laantje 11-05-2019
Zorgeloos
ze trekken het touw
door de beugel als gekken
het kan verkeren maar 't lukt
dan heen en dan terug
een vorm van klok verzetten
over geduldig water
het riet wuift naar hen
als waren zij reizigers
naar het land van lui- lekker
ze varen – ze varen gedrieën
knieën gebogen
glimmende ogen
dag Oma dag Opa hun
lach is zo breed als de zee
reist al ons wel en wee
ongedacht met hen mee
Laantje 05-05-2019
Tijdsgewricht
dit tijdsgewricht
zo licht van stof
zo kort van duur
zo dwarrelbaar als
vonken vuur
zo vluchtig als
een blos op wangen
dit tijdsgewricht
zo licht van stof
zo vol van tegenstellingen
vol hol plezier
vol leeg getier
jij daar ik hier
los van geledingen
dit tijdsgewricht
zo licht van stof
waar plicht en vrijheid botsen
waar rijkdom tegen
oevers klotst en
armoe troef aan
lager wal vertoeft
dit tijdsgewricht
zo licht van stof
ons leven speelt zich hierin af
onze vijandschap en
ons vergeven
ons toekomstbeeld
tot op het bot verdeeld
dit tijdsgewricht
zo licht van stof
waar men om god roept
die door onszelf verstopt is
doch dit tijdsgewricht ligt
goed bezien als een blote
boezem open
maar is er iemand die misschien
nog weet waar moeder is
laantje 21-04-2019
Stille zaterdag
deze dag
zo vreemd
zo stil
zo zonder lach
deze dag
waarin je nooit
lijkt thuis te komen
na het moordlawaai van
gisteren
deze dag
zo grauw
van ons vergissen
zo van de tijd ontdaan
omdat we jou
nu al node missen
deze dag
zo vol van wachten
zo leeg van zinnen
zo zonder dingen van
voorheen
deze dag
waarin de vraag is
of slaap opnieuw
weer op één oor ligt
deze dag
hij schuurt langs
onze ziel
Laantje 20-04-2019
Op weg naar Pasen
liefde slaapt kwetsbaar naakt
tussen de bomen vouwt
ondertussen de blote blauwe hemel
beminnelijk wat dromen uit
lokt zo de zomerbruid tot
zinnelijk ontwaken
nog even dan viert de liefde
pijnlijk hoogtij
wordt zij bloed dooradert wakker
onder een pij van groene bladeren
ach god hoe zouden wij u naderen
kom zelf ons tegemoet
Laantje 18-04-2019
Dat almaar voortgaan
Dat niet geweten hebben van wat vergeten is
Dat niet van ver tikkend tijd verstaan
Dat niet horen van wat verzwegen is
Dat niet zien van wat vanzelfsprekend blind is
Dat niet voelen van wat wordt aangeraakt
Dat niet vasthouden van de omhelzing
Dat niet slaan van wat is los geraakt
Dat niet doen – niet heugen doet ons geen deugd
Laantje 14-04-2019
Sensitief
je vraagt onwillekeurig om
woorden nu
de geurige koffie in kommen
heet van de naald wordt
gedronken
onderwijl schommelt buiten
het kind – wat een droppie –
in de ruimte die jij prefereert
maar lang altijd niet vindt en ik
ja ik weet vergeet
maar al te vaak je behoefte
je vraagt onwillekeurig om
woorden te lezen
stil uit te spreken
te vernemen zacht voor je uit
geen impulsen
geen vuur aan je schenen je
wil het kind zijn als buiten dat
schommelt veelvuldig
geduldig
dan heen en dan weer puur
om te zijn
Laantje 29-03-2019
Op vleugels van de dageraad
ik zeg tegen mijn adem
sta op
sta op uit je slaap die
vademdiep wachtte op
zegen
blaas de wind onder je
vleugels
vlieg uit
begin aan de dag van
belofte
de tijd van de krieg
is voorbij
al heeft
de dood de vlag nog
in top
haal hem neer
scheer erlangs op het
scherpst van de snede
snij de touwen
aan gort
laat mij toch
aanschouwen je kracht
opgetast uit
het diepst van je
lenden
vlieg je vrij
los van de bende
deze dag is geboren
voor jou vlieg zo
zie ik jou het liefst
Laantje 07-04-2019
Overmoed
ik zal je dragen
vragen hoeft niet
voor
zal ik je zijn
ik zal je handen zijn
je voeten niet zomaar
terloops maar desnoods
tegen steile wanden op
strelen zal ik je ook al
schuilen wonden onderhuids
niet even maar langdurig
tot aan het blond van
morgenstond
de slaap te boven
ik zal je woorden zijn
als je geslagen bent met
stomheid het pleit
beslechten met de taal
tot ver achter de komma
ik zal
ja ik zal
in al mijn overmoed
al het tekort hou je
tegoed
Laantje 30-03-2019
Niet van mij
het is mijn dag niet geen
ladder doet mij klimmen
een fladderende vlinder
houdt de schijn van
vrijheid hoog
voor mij is mei toch
verder weg
alles bot uit aan struiken
en aan bomen bloeit
de goede lieve vrede
doch mei is mij te ver
's morgens zeer vroeg al
kwinkeleren zei
nieuw leven
komt mei mij alsnog toch
dichterbij
Laantje 31-03-2019
Poëzie
je geeft niet alles bloot
wat naakt is
je spreekt niet alles uit wat
in één woord ligt opgesloten
je raakt niet in de war
als alles in de klit zit
al wat je opent is
als een dichtgeslagen boek
al het vuur dat in je woedt
blust een verlangen – zo
bestaat er geen enkel woord
dat rijmt op al jouw gangen
hoe zouden wij jou leren kennen
Laantje 21-03-2019
Lieve Hemel
lieve
lieve hemel
ik ga dood
dat is een bekend gegeven
ach hemel
lieve hemel
regenbui
zonneschoot en
levensteken
ach hemel
lieve hemel
ik ga dood in
al jouw tegenstrijdigheden
helblauw
wrevelgrijs en dan weer
booggespannen trouw
hoe
zou je mij verbannen als
aan de overkant
een enkel mensenwoord
toetst en betoogt dat
er ruim baan is voor
wie ook maar in
iets of zelfs niets gelooft van
die
lieve
lieve hemel die hier aan
geparkeerde zijde
eens aan zal
vangen tussen zes
houten planken
laantje 25-03-2019
Jij bloeizame
ik beweeg me wederom
binnen in jou
je oogt jong onder mijn
ogen de winter voorbij
je bloeit op als een betoog nu
ik zo naar je kijk je wordt
langzaamaan warmer en uit
je schoot bloeit de liefde zo trots
zo wordt mijn bewegen tot
stilte gemaand terwijl ik je toch
steeds meer wil weten
Laantje 18-03-2019
Tussenloos
dat wat tussen jou en mij is ligt
niet wakker – hooguit de slaap –
de nacht buigt zich als
toog tot onderdoorgang voor
onze dromen die gisteren al
uitgekomen zijn
wat tussen jou en mij is behoeft
geen plussen en geen minnen
de zinnen behoeven evenmin
gezet het
bed is ons domein voor
't blinde minnen immers wat
tussen jou en mij is vraagt
om geen enkel woord
Laantje 15-03-2019
Op nul beginnen
het wonder
is niet zijn moeder die
te snel van zinnen roept
de wijn is bijna op
't zijn de
bedienden niet die
tot op het randje
water scheppen
in de vaten
niet hij die het eerste
proeft
roept
dat het een wonder gods is
het is het water niet
niet de wijn
dat alles is slechts
feestelijk
bijverschijnsel
dat er zijn mag
doch
het is de tijd Zijn tijd
buiten ons om
tijd die ongehoord
drie dagen slaat
zo buitelt het leven
tegendraads van ons
oud vertrouwde
overdadig
naar
waar niets meer is
dan leegte
op nul beginnen
weegt niet zwaarder
laantje 20-01-2019
bij Joh. 2 ( bruiloft te Kana)
Vrijheid
aan de wand
hangt een gezicht niet
ver van de zee
licht valt buiten de blik
van onbekende ogen een
open mind maant de geest
de lijn van stilte
te volgen naar de leegte
zo kan het zijn dat
de golvende kust
lustopwekkend
vrijheid verleent om
vrij te herscheppen
laantje 15-01-2019
Brug strubbelingen
je had vandaag vrij willen zijn maar
je staat voor de brug
je kan niet heen
je kan niet terug
je wacht
je hebt haast verbaast
je over de traagheid
je tijd raakt op
je weet hoe je baas is
je kan weer
je geeft gas
je leest de maximumsnelheid – niet
je kleeft bumper aan bumper
je weet een stumper voor
je
je foetert
je toetert
je komt te laat
je moet nog parkeren geen plek
je wordt gek
je had nog een appje gestuurd bij het wachten
je voegde een knipogend emjoi toe
je prikt onverbiddelijk de klok en
je baas hij tikt woest op
je schouder zegt – morgen kom
je op tijd het spijt
je maar
je weet al bij voorbaat hoe 't gaat – laat naar bed
je slaapt als een os vanwege de roes en zij
je geliefde zij is zo warm
je luistert naar haar 'brave borst' maar weer sta
je op en
je hoopt dat de brug open staat
je neemt snel een hap een slok en een pil want
je weet er is geen stok om de hond mee te slaan
je had vrij willen zijn ook vandaag en
je stelt
je uiteindelijk de vraag wat
je nu werkelijk kwelt
je weet het wel
laantje 24-01-2019
Dilemma
wat als vrijheid in
een thema moet gevangen
een tegenstrijdigheid
voorgelegd aan dichters
volgens schema een gedicht
zou het nog erger maken
dus laat mijn pen de vrije loop
schrijf naakte woorden bloot
in de kantlijn van het vel
ten overstaan van het dilemma
vrijheid
Laantje 09-01-2019