taal van verbeelding
Dorpsdichterweetjes /
Maandgedichten ( in HvH )
Meer weten over Poëzie aan de Gouwe ?
Klik de pagina aan in de bovenbalk
__________________________
Dorpsgedicht November 2020
Voedselbank
ook in ons dorp is hij er
de voedselbank
waarop ons geweten rusten kan
al zit ruimhartig geven ons blijkbaar
in het bloed is onlangs nog gebleken
evenals vrijwillig tijd besteden
doch die bank hij is bekleed
met stof tot nadenken heeft
een patroon van uitgetekend leed
een kleur schaamrood die past bij
onze wangen deze bank bestaat bij gratie
al jaren op poten van de welvaart
toch is dat raar als men steeds
in alle toonaarden over crisis spreekt
toch staat hij daar die bank
voor wie het niet al te breed
maar werkelijk nodig heeft - alleen het
voelt zo ongemakkelijk zo vreemd
steeds weer je hand op moeten houden
Laantje november 2020
Dorpsgedicht Oktober 2020
Rade(n)loos
je wilt het niet toch val je
als blad met herfstperikelen
dat doelloos rondzwerft
weet je je geen raad meer
geen lid van 't dorpsbestuur in een
verloren uur werd gedeletet
het vurig vaderlijk pleidooi
begin dit jaar voor de
gewenste struikelruimte
het zou wat het heeft niet
mogen baten geen gedogen
je moest het hier bij laten
nu ligt het dorp waarvoor
je door het vuur ging
er besluiteloos bij
is burgerij onvermoed de klos
nu beleid en wat dies meer zij
toch struikelblok geworden is
opnieuw vervreemdt de politiek
zich van haar kiezers
zijn er alleen nog maar verliezers
misschien heeft de kersverse
kinderburgemeester niet verlegen
wel een geste om uit
de crisis te geraken en heeft ze
ongetwijfeld iets met waarheid
ik zou haar raadplegen
Laantje 26-06-2020
Dorpsgedicht september 2020
Openluchttheater
zacht buigen grassen
als ras artiesten
in het open veld
doorlopend telt
de voorstelling
tientallen bezoekers
de vroege vogels waren er
het eerst nadat de maan
zich had gewassen
libellen wisselden
van zitplaats bij het
volgende bedrijf
de kauwen – eksters
en de duiven zij
schuiven allemaal aan
en wind applaudisseert
bij vlagen ach deze
zomerdagen is het
vrij entree
laantje
n.a.v. opgedane inspiratie in het Gouwe Bos
Dorpsgedicht Augustus 2020
Dorpsgedicht Juli 2020
Hun wereld
het houten speelhuis
nabij de Peppelhorst
wordt ark om in te wonen
trots roepen ze
'iedereen aan boord'
de jongste van de twee
klimt op het dak
en schreeuwt zo hard ie kan
'land in zicht' de ark
vindt zich een weg naar ’t droge
de glijbaan vormt een springplank
naar de schommels
ze gaan ervoor om als het effe kan
de hoge hemel te bewegen tot
een aarde die menswaardig is
steeds hoger want hoog is
lang niet hoog genoeg
hoger moet het
hoger dan naastgelegen flat
er wordt niet gemeten
niet herijkt
niet gewikt - gewogen
niet gelet op kleurverschillen
afstand is een deur te ver
hun kinderwereld waagt
een toekomst waar kansen
spelend slagen
Laantje 24-06-2020
(aangepaste versie van een eerder gedicht)
Dorpsgedicht Juni 2020
Gouweplein perikelen (observatiegedicht)
het is er onwerkelijk rustig
al staat men buiten echter in de rij
tikt men lustig los op toetsenbordjes
verbinding moet in deze tijd - let men
niet op de kraai die korstjes brood pikt
Superpapa hangt als een boodschap
aan de arm van mama ik vraag me af
hoe lang dat vol te houden is - wenst men
aan de promenade vader vast een fijne dag
in de hoop dat hij ook nog sterk zal ruiken
men ruilt er goud in voor geld
maar 't blijft ondanks de euforie materie
daarom wil de actie steeds verlengd
doch in de Doorsteek gaan de ogen open
desnoods verkopen ze je een bril
nieuw op het plein zijn mondkapjes
ze schreeuwen om het hardst
geen grapjes je hebt ons nodig
al waren ze eerst nog overbodig - blijft het
opvallend stil waar horen gepromoot wordt
het Cultuurhuis taalt ernaar weer plek van
kunst te mogen zijn - waar de bieb hen naar
de Kroon steekt zitten zij nog steeds op slot
misschien ligt de sleutel tot succes wel daar
waar perfectie nagestreefd wordt
Laantje 27-05-2020
Dorpsgedicht April 2020
Een wereld op zijn kop
m'n fiets staat beneden
in de schuur
niet dat ik hem zie
ik weet hem
en zadel hem op
al naar gelang berichtgeving
die van haar staat er ook
en nog veel meer of minder
van belang
op de parkeerplaats beneden
staan vrij veel auto's te grazen
alsof er iets of iemand
een heilig besluit heeft genomen
zelf ben ik nog even
boodschappen wezen doen
aan het Gouweplein - alleen -
het was duidelijk dat er
een hamsterplaag heerst
uitsluitend 'ik eerst' lag nog
in de lege schappen
thuisgekomen bleek er
een bos bloemen gestuurd
door twee kinderen
een vorm van Corona troost - een
je weet maar nooit hoe het loopt
gebaar - lief erg lief
en geurend naar hoop
alles lijkt op zijn kop te staan
de schuur en de parkeerplaats
boven
het is even wennen
luchtfietsen
al trapt het heerlijk licht
en tanken auto's niet meer
heilig verklaard gratis
schone lucht
echt het zal anders worden
Laantje 21-03-2020
Dorpsgedicht februari 2020
Speech
de speech werd afgestoken
ingeluid het nieuwe jaar
de spreker hij had lont geroken
en bleek alras van zessen klaar
de speech bevatte lessen
zonder een opgestoken vinger
was ook niet zomaar geste
veeleer advies voor goed beginnen
de speech sprak over toewijding
oud woord 't moet bijna uitgelegd
heeft iets van zelfkastijding
dat is wellicht teveel gezegd
de speech had ook een woord geleend
struikelruimte – nieuwe taal
ze waren beide welgemeend
en toegelicht in een verhaal
de speech was ook voortvarend
de speech had eveneens iets authentieks
de speech had iets verklarends
de speech bedoelde wellicht iets
te zeggen over solidarikwijt
Laantje 23-01-2020
n.a.v. Nieuwjaarsspeech
Burgemeester Nieuwenhuis
Dorpsgedicht Januari 2020
De tijd tikt door
Het jaar is opnieuw aan ons voorbij getrokken
Voordat we 't wisten zaten we er middenin
Soms waren we held of liepen we op sokken
Soms blij, dan weer verdrietig of daar tussenin
Nu het nieuwe is gekomen, het nieuwe jaar
Wij opnieuw geen invloed hebben op de tijd
Hebben we iets weg van kuddedieren, klaar
daar weer te grazen waar de leider goed lijkt
Tweeduizendtwintig luidt het jaartal heden
Niet ontevreden grazen we alsnog naar meer
Zo zijn we eenmaal hier in 't aards beneden
Verstrikt geraakt in kapitalistisch zaad
Dat altijd opbloeit ten koste van het tere
De tijd tikt door, ach wie behoed ons voor 'te laat'
Laantje 02-01-2020
Dorpsgedicht December 2019
Vervaging
De Kerstman en Sint – Nicolaas
trekken samen in oktober al
hun feestelijk decemberspoor
daarbij gaat de één de ander
niet meer voor
nog even en ze wisselen
met regelmaat van plaats
Sint op de slee en de
Kerstman op het paard
blaten schapen bij het Dierendal
dat voor het kindje en de kerststal
wederom geen plaats is
liggen in supermarkten
op het Gouweplein marsepein
en kerstkrans broederlijk
naast elkaar ziet de
commercie kans ons vroeger
van beide te doen snoepen
totdat straks geen mens
meer weet welk verhaal
erachter heiligmannen en
het heilig kerstkind steekt
koopt men bij C & A
die toch gebleven is
een sjiek – de – friemel – kleed
dat past bij ieder feest
Laantje 11-11- 2019
Dorpsgedicht November 2019
Observaties
vannacht is de tijd verzet
het dorp later uit slaap gewekt
wordt op zijn zondags wakker
bedekt steeds meer bladgoud straten
vanaf zes hoog biedt schouwspel
van de herfst een kleurig vergezicht
belicht het groen in Groenswaard
glansrijk zijn eigen doodsbericht
de wandelschoenen aangedaan gaan
richting Noord waar het Stationsplein
deels nog niet spoort met zijn
bestemming vanwege renovatie
bij Bethel loopt na het gezegend
motivatiewoord de overvolle Kerk leeg
schuin tegenover hangt jeugd jeugdig
voor de Moskee – ook dit is Waddinxveen
verder gaat het richting Zuiveringspad
waar waterplas ter rechterzijde even huivert
dan langs een stukje nieuwe natuur
zo puur – je wordt er uitgelaten van
langs nieuwbouw van de Brede School
aan rand van de Oranjewijk
Willem Alexander voelt zich daar
ongetwijfeld thuis alsook de Regenboog
kom – op naar huis
het uur dat extra was is lang alweer voorbij
Laantje 27-10-2019
Dorpsgedicht Oktober 2019
Wad een weekend
het was wad dat weekend
lang maar mooi
niet mooi omdat het lang was
maar mooi omdat
het was voordat het was
mooi om wat er maanden aan
voorafging
mooi omdat de tijd
daar niet tegen bestand was
mooi vanwege de vrijwilligheid
daarom werd dat weekend lang
er was veel te horen – zien
er was veel te doen
er was weinig wat niet was
er werd veel uitgekraamd
veel aangereikt om ook te doen
daarom was dat weekend lang
en zij was er en hij – ik ook
en jullie allemaal en
de taal was er de muziek
de verkoop het publiek
en waar nodig de techniek
het was een lang weekend
vanwege etcetera etcetera etcetera
te lang voor dit gedicht want
dat moet nu eenmaal passen in
het kader van deze krant
Laantje 18-09-2019
n.a.v. 3 daags festival WadCultureel 2019
Dorpsgedicht September 2019
Het dorp op z'n kop
acht rondes waren het
het werk aan de rotonden
een klus niet niets
voor voetganger en fiets
het werd een lange sessie
rechts rijden omgeleid naar links
als was het een politieke kwestie
hoe komt men toch bij 't Gouweplein
begon de middenstand te mauwen
het dorp in zijn geheel ontwricht
als een gedicht dat weer niet rijmt
maar het is gefikst we rijden weer
als een autist onze bekende rondjes
wat het gekost heeft deert ons niet
maar als ik nu op zo'n rotonde fiets
auto's plots af zie remmen
ben ik geneigd te denken
dat kan wel eens gaan botsen
Laantje 29-08-2019
Maand/dorpsgedicht Augustus 2019;
Nieuw Syrië
dit land
dit vader – moederland
mijn land – weggevaagd
land van verwanten
geboortegrond
mijn wieg stond er
ongevraagd
dit land
mij lief
het is verwond geraakt
dwars door het hart geschoten
alsof het zachte steen was
tranendik beton
het doet de tanden knarsen
veroorzaakt brok in keel
dit land mijn land
god geeft er geen acte de precense
wie zegt me
mijn part in wartaal
waar onze kansen liggen
nu toekomst slechts een
vondst lijkt van de tijd
en in een tentenkamp
verdwaald
Laantje 12 -07-2019
Bij een kunstwerk van Syrisch kunstenaar
Ismat Mahmoud ontmoet op een bijeenkomst van
vluchtelingenwerk Waddinxveen
Onderstaand gedicht is voorgedragen voorafgaand aan de raadsvergadering van 10 juli 2019
Mijn dorp
van jongsaf aan
is dit mijn dorp ik
heb het op zien groeien
de koeien in de wijde wei
de akkers groen en korenblij
het was er rustig
ik gelukkig maar
dit dorp het dijde uit van
slungelachtig naar gezet
werd anders van karakter
dit dorp – mijn dorp
er werd gesloopt – gebouwd
ben er getrouwd in het oud
maar statig huis van de gemeente
gelegen langs de Gouwe doch
wie koopt daar nog wat voor nu
door geldgebrek
tijdens economisch hoogtij notabene
men de zorg aan jeugd niet meer
kan lenigen – ach toch dit dorp
zouden zijn genen aangetast zijn
dit dorp – mijn dorp waar
het nieuwe huis van de gemeente
voor tonnen is verbouwd
ach waren het maar regentonnen om
het lekkend water op te vangen
dit huis het huis van de gemeente
wanneer er regen op de koepels druist
verstaat men niet de ander dat zal
toch niet symbolisch zijn bedoeld
dit dorp – mijn dorp waar
dorpsbegroting gaten trekt in het
maatschappelijk domein
zijn huid hoe hachelijk en duur
verkoopt aan 't kapitaal dat
bio logisch hout verstookt waarin
het stikt van de subsidies
– ja zo geschiedde -
dit dorp – mijn dorp
en dat van vele anderen
ik woon er zeer waarschijnlijk
tot aan mijn laatste ademtocht
waarbij ik terugkeer tot het stof
om er opnieuw te aarden doch
het zou toch al te pijnlijk zijn
als dit leven door wat of wie dan ook
niet op zijn juiste waarde wordt geschat
Laantje 23-06-2019
Maandgedicht juni 2019
Even maar
we brengen het ieder jaar opnieuw
te berde dat verachtelijke
derde Rijk van toen
we gedenken het even dichterbij
de gesneuvelden
zij die verhongerden
verraden zijn of raadsel bleven
we gedenken ze even dichterbij
al die bommen al die kogels
al die inhumane slagen twee trage
minuten vragen ons om stil te zijn
hier waar steenkoud een naald
prikkelend naar hemel wijst
schuldige of redder een vraag
waarop het antwoord zwijgt
zolang de vrijheid ons verblindt
vrede niet in onszelf begint
laantje
mei 2019
(bij de dodenherdenking op 4 mei)
Best een beetje trots op hier als dorpsdichter aan mee te hebben mogen werken.
Onder het artikel lees je het gehele gedicht.
Waddinxveen - Het vernieuwde Stationsplein in Waddinxveen is maandagmiddag 8 april officieel geopend. En met de herinrichting zijn ook 'de reizigers' weer teruggeplaatst; dat wil zeggen twee van de drie. De derde is na diefstal nooit meer teruggevonden. Om de bronzen beeldengroep 'Wachtende reizigers' van wijlen kunstenaar Willem G. van de Hulst weer enigszins compleet te maken, werd ter vervanging van het derde beeld een plaquette geplaatst door de wethouders Kirsten Schippers en Hannie van der Wal met daarop een gedicht van dorpsdichter Piet Hardendood.
' s Nachts losgerukt uit de verbeelding, keerde je nooit meer terug'; zo klinkt de eerste zin van het gedicht van de dorpsdichter. Het verwijst naar de diefstal in het jaar 2015. De nu 17-jarige Cune Bergman was er min of meer getuige van. Ze kwam terug van een feestje en zag een paar mensen in de weer met de beelden. Ze waarschuwden haar ouders en die belden vervolgens de politie. Twee reizigers wisten hierdoor te ontsnappen aan het boevengilde al raakten ze wel beschadigd, één reiziger werd buitgemaakt. Hardendood droeg zijn gedicht voor, maar moest zo nu en dan even stoppen vanwege het geluid van een passerende trein.
Wachtende reizigers
's nachts losgerukt uit de verbeelding
keerde je nooit meer terug
zelfs geen gerucht wees ons een spoor
trok jouw teloorgang een bange wissel
op het beeld waar wij voor stonden
voelt bronzen jas zo zwaar als dieplood
kom dichter schrijf ons lichter verbeeldt
in leesbaar handschrift hem die
tegen wil en dank is afgereisd
naar een bestemming onbekend
kom dichter schrijf
zet het ontbrekend deel van ons
weer op de rails
Laantje april 2019
Piet Hardendood
De straat van toen
nu ik er ben
ben ik niet in wat was
de buurt
de straat van toen
lijkt
zonder hart
zonder hen
ik ben er
ouder nu
het was mijn jeugd die
woonde op de straat
in poortjes achteraf
op grondgebied
gepikt
van vriendjes
de lege lucht van nu
hing vol met
zelfgemaakte vliegers de
wind geraakte blijkbaar
uit een andere hoek
de melkboer
de kolenboer
de bakker
de kruidenier
de groenteman
de voddenboer
de scharensliep
niet één heb ik gezien
alsof ze zich elders
verzameld hebben
het straatbeeld ligt
erbij alsof ik
er nooit gewoond heb
Laantje 25-03-2019
betreft; de Meidoornstraat/Sniepwijk
waar ik een groot deel van mijn jeugd doorbracht.
Massa's energie
duurzaamheid
mode trefwoord in
de media dat scoort
de eeuw
hiervoor had gas
overenthousiast
vlam gevat
maar nu
nu het als het ware
menstrueert
op het randje
van de overgang
zoekt politiek
nog een verband
dat past bij de
transitie
biomassa centrales
gepland in landelijk
gebied lijkt
op een politieke
blunder nu
filterdunne fijnstof
stof geeft tot
protesten waarbij
de vraag opkomt
of het milieu
ten lange leste
daar vriend'lijker
van wordt
doch
in een dorpsgebied
waar nog veel groen
gespot wordt
biedt het – natuurlijk -
kansen maar
rijst hier de vraag
wie er dan
werkelijk gezond
en warmpjes bij zal
zitten
laantje 20-02-2019
Winkelwagen(s)
ze staan daar
naast elkaar
in het winkelcentrum
twee maal twee rijen dik
eenmaal twee van de collega
eenmaal twee van concurrent
en andersom
één rij van de tweemaal twee
altijd langer
eenmaal boven aangekomen
doet een lijstje
armen boven je bewegen
handen pakken van alles
soms de leegte
meer dan broodnodig word je
gevuld
onderop is er zonodig ruimte
voor het desgewenste krat
bij de kassa wordt afgerekend
en soms zelfs
het geduld nog ingepakt
afhankelijk van de gekozen rij
dan word je voor even
achter een auto geparkeerd
verlost van
het zwanger van de welvaart
weer teruggebracht naar
de rijen tweemaal twee
vraag ik me af
waarom toch is steeds één rij
van de tweemaal twee
altijd langer
Laantje 23-06-2018
( situatie W.C. Gouweplein Waddinxveen )
Gelukkig Nieuwjaar
het ligt opnieuw achter ons
het oude jaar
het is geschiedenis geworden
het miste geen seconde
het heeft soms wonden opgelopen
het heeft ze ook geheeld
het nieuwe werd
zoals gewoonlijk
knallend en vervuilend ingeluid
vertikte de tijd te wachten
op het wensen van geluk
sloop snel en druk het jaar weer binnen
alsof het bezinnen wil voorkomen
want stel je voor
geen allesoverheersend rendement
geen gewiekst politiek statement
geen vlucht maar thuiskomst
geen discriminatie
geen ongelukkige relatie
geen blind geloof
geen Oost Indisch doof
geen salariskloof
geen dorp uitgerookt
geen opgestookte massa
geen overmatig rinkelende kassa
geen uiteindelijke lege dop
geen zogenaamde gunst
geen linke kunstjes flikken
geen overbodige protesten
geen smoes om 't vege lijf te redden
geen hollen – vliegen – rennen
geen noem maar op
wel als 't even kan ons nestelen
in ruimte van de tijd
waar omdenken ons het beste wenst
laantje 01-01-2019
Intocht
Sint afgemeerd aan kade
van Waddinxveense Nesse
waar in het kader van
wat klein geluk kinderen
onschuldig wachten
volwassenen van gedachten
wisselen
over wat in opspraak
is geraakt over wat men
ervan maakt 't feest van de
bisschop op zijn paard en
Pieten die cadeautjes geven
voor 't eerst begroet door
Evert Jan als eerste burger
en zonder protesten
voor of tegen
nu het dan toch daar over
gaat heb ik als DichtPiet wel
een geste want alle ruimte
tussen zwart en wit daagt uit
tot compromisssen en begrip
omdat geen enkele kleur
gemist kan worden
maar 't was net ofdat men
dat hier al die tijd al wist
Laantje 24-11-2018
Kennismaking
dit dorp
het heeft geen dichter nodig
werd onlangs in een twitter
nog gezegd en
waarom zou het zwichten
voor zijn woorden – immers
dit dorp geworden uit het veen
gelegen op een steenworp
afstand van de grote steden
heeft heden zo zijn eigen taal
recht toe recht aan zoals het
op neer gaan van de brug
dit dorp waar tot voor kort
god en politiek zich konden vinden
in het ene woord recht nu zijn rug
steekt borst vooruit
om door te dringen naar de
oneindigheid van nieuwe tijd
dit dorp heeft volgens vorige
burgervaders geen eigen identiteit
al doet de ongerustheid over
biomassa anders raden want
dit riekt of het nu stinkt of niet
naar ware eensgezindheid
doch dit dorp het heeft geen
dichter nodig – dit Waddinxveen dat
als een parel aan de Gouwe schittert
rijmt als het ware op zichzelf
nu het bestuur – hoe democratisch -
de burger vraagt om mee te praten
nee wat moet je met zo iemand
die met zijn potlood scherp geslepen
het dorpse wel en wee beschrijft
over wat er zich zoal afspeelt
misschien wel danig overdrijven zal
het is tenslotte een poëet
Laantje 29 -10 -2018
Piet Hardendood
Dorpsdichter
Waddinxveen - Waddinxveen is een dorpsdichter rijker. Piet Hardendood is donderdag 13 september uitgeroepen tot 'dorpsdichter van Waddinxveen'.
Tijdens een bijeenkomst van de Dichters op Donderdag in Gouda, waar Piet Hardendood werd gevraagd een bijdrage te leveren aan de avond, werd hij tot zijn eigen grote verrassing aan het einde van de avond uitgeroepen tot dorpsdichter van Waddinxveen.
Piet Hardendood kreeg in het bijzijn van tientallen collega's en publiek uit handen van Chris Bellekom (één van de oranisatoren van Dichters op Donderdag) een ganzenveer overhandigd, een symbolisch gebaar.
Hardendood heeft als opdracht mee gekregen om over twee jaar onder de dichters van Waddinxveen een opvolger te zoeken. In navolging van het stadsdichtersschap in Gouda is 'de eerste dorpsdichter van Waddinxveen' een erebaan die op eigen wijze ingevuld kan worden. Piet Hardendood is al vele jaren actief in literair Waddinxveen en omgeving en is beheerder en oprichter van zowel de dichterskring (opgezet in 2011) als het gedichten-atelier.
Zie voor meer informatie: www.gedichten-atelier.net en www.dichterskring.nl
Werken in opdracht
Afscheid
schrijnend is het
schrijnend om wat na jaren
weer gevonden is
moet losgelaten
schrijnend
nu adem is gestokt van hem
die zeer bekwaam en zo perfect
bereid was het lieve leven van de ander
echt naar een hoger plan te tillen
omdat hij wist dat het
de wereld mooier kleuren zou
schrijnend is het
nu zijn humor geen deuren meer
zal openen tenzij nog onverwacht
een god goedkeurend en goedlachs is
schrijnend
nu hij het groen niet meer zal zien
de zomerbloemen en de zon die hij
wilde weten vanwege de panelen
en vogels trots pikkend in de tuin
op vetbollen van pret - of herfst
die met een schuin oog ons de winter lonkt
schrijnend is het
te zien
dat pure eenvoud die hij liefhad
het moet verduren in het graf
schrijnend
te weten dat een mens
van vlees en bloed
niet meer ontmoet het leven
-----------------------------------------------
Bovenstaand gedicht is een voorbeeld van een in opdracht geschreven gedicht bij overlijden.
Ook bij andere gelegenheden waar bij te denken valt aan jubilea etc. behoort dit tot de mogelijkheden.
Bij interesse kunt u contact met mij opnemen.
Nieuwste gedichten
Achteraf
muren
hoog opgetrokken
ze voegen zich hard
als steen tussen huid
liefkozen tart
uitsluitend de verbeelding
deuren scharnieren voor
een enkeling die
ingepakt vecht voor
een leven dat
zich tegen wil en dank
heeft neergelegd aan
de andere zijde
het zijn
vermaledijde tijden
achteraf zal blijken
waar de plank is
misgeslagen of
de spijker op zijn kop
ik vrees het ergste
Laantje 02-11-2020
Vrijheid
Nu we gevangen zijn in regels
wetten aangepast
beknot – terecht en/of onterecht
vrijheid ingeperkt verlangen kent
leeft op
vooruitgeschoven posten en
onbekende vergezichten heeft
lijkt
ons eerder weten een
tekort gehad te hebben
haakt vrijheid naar een andere
betekenis
verschoond van oppervlakkigheid
wellicht
Laantje 17-11-2020
Maakbaar ?
een trein raast gehaast
langs herfstlicht
gezwicht voor de tijd
reizigers slapen aan
rijzige bomen voorbij
een onverstoorbare reiger
aast op een visje
mens je vergist je
wanneer je niet kijkt naar
wat sterft dit seizoen
pandemie - pandemie
het klinkt als een vloek
valt het blad in de schoot
van het bos
natuurlijke dood boekt
een zege
een kraai kreet
wat lelijke kreten
buiten het bos
op het bestuurlijke vlak
tracht men ten koste
ach ten koste van wat
de herfst te redden
Laantje 08-11-2020
In zijn volle omvang
ze zeggen dat het
erg is dat is
erg genoeg
erg mag niet meer
erg is in de ban gedaan
leggen ons er
niet bij neer
we gaan tot het
uiterste
stuiteren als het te
erg wordt
we gaan voor gezond
en goed
voor perfect en
hoe het moet
leven
plooibaar moet het zijn
stuurbaar
regelbaar
maakbaar het nare
aan de kant
het lijkt
zo waar
zo nodig
erg overbodig
moet de wereld uit
we durven niet meer
blind te varen
onbevangen
kind te zijn
als vroeger
de weg te gaan die
vader zei
Laantje 01- 11- 2020
Verwarring
zouden herfstbladeren
verkleurd uit pijnscheuten
er stervend
weet van hebben
weet
van de verwarring
ze dwarrelen
elkaar verdringend
over stoeptegels
kringelen te hoop
in de doodlopende
straat
in het kwadraat
van de tijd
met het oog op
de toekomst
je zou denken dat
dicht bij elkaar
ook de mens toekomt
misschien dat straks
de lente bloeiend blond
ons weer herkend
als mens
Laantje 30 -10-2020
Voorbij
een zomerstorm wrikt zich
door het hekwerk van balkon
gisteren zat je nog in de zon
te knikkebollen
niemand zag je
jij zag niemand
iemand anders kwam in een
vaag verhaal langs
maar je had er geen taal
van gegeten en
naast je stond je biertje nog
de kaas was op
vandaar de muizenissen bij
een half open mond
maar dat was gisteren
nu moeten de ramen dicht
anders tocht alles weg
wat je gisteren nog zocht
samen niet vinden kon
binnen moet weer wennen
andere stoelen
het licht gefilterd
op tafel de offerte
van de verwarmingsmonteur
dat doet de deur dicht
Laantje 26-08-2020
Een enkel woord
straks verzetten we de tijd weer
een vinger wijzer dan de klok
we letten niet op blauw of grijzer
we hebben lucht gekregen
denken we
van hoe de tijd een plot smeed
met het licht
verlegen komt niet voor in
ons winterwoordenboek
straks zal het kind er zijn maar
wie vindt het nog misschien
een blindgeborene
die inziet dat tijd en licht zijn
als een gedicht het heeft
een enkel woord slechts nodig
Laantje 19-10-2020
Moeite
je begrijpt de wind niet
die dagelijks opsteekt
je klimt op een tak
vindt houvast als
dwarrelend blad
zou vriendschap willen sluiten
met de bast van de boom
zo'n huid die bij het eerste
zuchtje wind niet huivert
je begrijpt de wind niet
ook niet wanneer hij krimpt
naar een andere richting
maar hoe zou je ook als
je er geen invloed op hebt
wind komt en gaat als het leven
ergens maar nergens vandaan
jou treft geen blaam
De Dag
voorheen liet hij
zijn streken achter
week het licht allengs
mee uit
wist toen dat dit
bij god vergeleken
niets dan lot of
kinderspel zou zijn
wie zal er straks de
dag van gisteren
nog weten
zijn streken waarover
door media een
woordensprei wordt
uitgespreid dag
slechts dag is niet langer
niet zwanger meer zal zijn
zoals eerder naakt
niet spannend meer
we zijn verveeld geraakt
Laantje 28-09-2020
Voor onze bestuurders
de nacht op één oor
het zachte kussen doorstaan
als straf van de liefde
vallen de sterren uit een
verre hemel nabij
laf liggen de slaap loze zielen
te wachten op vermaak
Klaas Vaak heeft het druk
deze tijd
voost beter te zijn dan
de vorige toortsige dromen
die geplukt en geschikt
uitkomen in een bed
van parelend zweet
het lukt maar niet om
in deze tijd weetvol
en rustig te slapen
in het habijt
waarin de eed afgelegd is
Laantje 07-10-2020
36.
jij huid van mijn huid
je ligt in mij verloren
dichter tegen mij aan dan
woorden in mij opgesloten
lichter zal het niet worden
nu het blanke vel
huidhuiverend
begoten wordt met taal die
niet de mijne is maar
van de poëzie
( uit de serie "fragmenten ")
Laantje 10-10-2020
Wie of wat zijn we nog
zijn we dit nou
brak ademend op
gevaarlijk
geworden plaatsen
zijn we dit
elkaar op afstand
te dichtbij zien
zijn we dit
niet juichen
zingen
bek houden
een koude elleboog
als zijnde
houden van
zijn we dit
bijwoners in de vrijheid
vraagt er
iemand zich nog af
hoe het zover
is gekomen
Laantje 06-10-2020
Zomerliefde
steeds verder van ons
laten we je achter
derden lachen om de
treurnis
je was ons lief meer dan
en nu je dan de
kleur mist die ons tot dief
bestempelde van tijd
laten we je noodgedwongen
los
straks zal het
ander rood zijn dat ons
tot verwonderen brengt
brood zal dan voor ons
de tijd bewaken
we zullen tot het kind
geraken door
zo wil 't verhaal
gods lot bepaald
lichtbrenger zijn zal in
het donker van de dagen
taal zal er klinken kort daarna
welke
een nieuwe tijd aanroept
zoekt
naar jouw staat van toen
toen
we je achter moesten laten
het zal 't geduld zijn dat we
moeten koesteren
geduld
onschuldig zacht als jouw
verschijningsvorm
pas dan zal een opnieuw
ontmoeten niet aan het nu
van afscheid tornen
Laantje 29-09-2020
Terugblik
we blikken terug op de verten
als in een spiegel
dichterbij dan wat verder ligt
komen we niet
als vanouds ligt ons verlangen
op lippen gestift
schikken we mogelijk
hand boven ogen - gedachten
bogen we op onze leeftijd
feit
dat we de liefde niet
kwijtgeraakt zijn
in rimpels van de tijd
blijkt uit het grijs van de haren
hoe vaak
na al wat wij te berde brachten
de zon ook onderging
in verste verte
daags daarna weer opkwam en
alles anders bleek dan dat
wat gister vanzelfsprekend was
blijft verlangen - verlangen
dat nergens op rekent
we alles als gave omarmen
van hetgeen we ontvangen
Laantje 13-09-2020
Gered
geworden uit woorden
in het begin van de tijd
getorst door de moeder
der baren zijn
we meer dan de zee
minder dan water
op onze benen gezet
grond onder de voeten
aarde tot aarden
bloeiwijze voor dwazen
het is de taal die
ons redt
Laantje 23-09-2020
Fantoom
evenals de stilte
weet ik je naast me
waar je bent zal als
raadsel raadsel blijven
je adem is ademloos
en regelmatig
lig je open en bloot
verborgen
vaag weet ik je naast me
verplaats me roerloos
in de ruimte
dichterbij de tijd
van morgen
ik weet je naast me
als de jaren eerder
kleed het licht
doorzichtig je contouren
als medeplichtige
van je
afwezige nabijheid
wat is dat toch
dat ongrijpbare naast me
jij blijfbare
laatste strohalm
Laantje 21-09-2020
Zien of kijken
het leven gaat van
blad tot blad
schakeringen geven
onophoudelijk
de tijd aan
bij het inkleuren
van woorden
gevonden of verloren
is om het even
ook de hemel heeft
geduld
verstaat de kringloop
als geen ander
weet dat
alle wind van leer
ooit opgestoken
ook weer
gaat liggen
ons moeizaam
meebewegen blijkt
tezelfdertijd chronisch
gehandicapt te zijn
toch
geeft 'te zijn'
verwondering
afhankelijk van
zien of kijken
Laantje 10-09-2020
Kaalslag
het bos ligt verlaten als
papier zonder woorden
losse gedachten
blaten onverstaanbaar
als schapen hun moerstaal
voer voor psychologen
vooralsnog heeft het papier
de huid van een stier
je zou net als het bos hier
waar bomen gekapt zijn
lucht willen krijgen maar
je voelt je geplukt als
een gans
's nachts onder het donzen dekbed
besef je dat
je muze kaal van taal
opnieuw moet wachten op groei
Laantje 16-08-2020
34.
we wachten op voorbij
het land ligt achter ons
een groene zee
een bomenrij er is
geen nieuw station
dat eeuwig aan een
hemelsblauwe lucht
blijft hangen
we reizen af en aan
in het landschap
van voorbij dat
wissels trekt op
ons beschouwen
als gastouderproject
slechts even is
ons wachten hier
eeuwig ons verlangen
Laantje 06-09-2020
uit de serie 'fragmenten'
Verlies
ze puzzelt
er vallen stukjes van
haar wereld
van gisteren in elkaar
als het maar niet te laat is
nu wisten weten wordt en
meten een vaste maat
moet krijgen
maar het verandert steeds
wat dood was wordt levend
en andersom
het is de som van
het leven
je raakt steeds stukjes kwijt
Laantje 31-08-2020
Zomerrestanten
we zijn gegaan
aangekomen
laten de wolken begaan
vergeven onszelf het
verchroomde verlangen
dat slechtst glinstert
in stralen van zon
ook hier valt de avond
als elders
telkens dat vale waar
de schemer in vlucht
tot aan de zucht van
het duister hebben we
gedaan wat we vonden
te doen
nu luistert de nacht
horende doof naar
ons zwijgen dat
torenhoog droomt
zacht kruipt in de morgen
de tijd uit zijn schulp
straks sterft de zomer aan
de woede van herfst
blijven wij thuis zwerft
verlangen rond als
afgevallen blad totdat het
weer stolt in het voorjaar
ons opnieuw gaan
glimlachend groeit in de zon
Laantje 01-09-2020
Dorst
nu het dan toch regent zetten
we de bloemetjes buiten
we sluiten niets uit
we zien wel wat ervan komt
misschien
wordt er teveel gedronken
zien we straks groen
van narigheid tenzij zij
ons prompt weer op de bank zet
- en nu dankbaar zijn -
Laantje 28-08-2020
Onwetendheid
het is verdacht stil
nu de avond valt
het klinkt naar spijt
zou de tijd een bom
gelegd hebben
onder het kind dat
wij blind geworden
koesterden
vanmorgen nog bij
het schuchter opgaan
van de zon waren het
de vruchten van eerder
die we plukten doch
nu lijkt plotsklaps
alles anders nu al wat we
beweerden
uiteenspat in de avond
van onwetendheid
Laantje 27-08-2020
Gekte
er wordt gegoocheld
met cijfers
met doden en
met zieken
door
geleerden
wetenschappers
leken
argwaantrappers
complimenteuze handenklappers
om het hardst
de media weet er wel raad mee
loopt voor op Wikipedia
gelukkig
stam ik uit de tijd van
luiers op de bleek
één maal per week je billen
in de teil
toen haalde men geen bakzeil
voor alle flauwekul
er moest gewerkt
en
had men als vanzelfsprekend
erg in elkaar
Laantje 24-08-2020
Regels
je bent meegaand
zelfs een haar op je hoofd
denkt eraan
vroeger zag de laan er anders uit
had je nog haar
droegen de bomen je op
handen zwaar van blad waarop
je het liefst ging zitten als
je wilde schrijven over
het geluid van de klinkers op het
gelijk van de snede
dat
wanneer het regende en
de kikkers op het blad in de sloot
noten kwaakten
in de gevormde luchtbellen
maar je blijft meegaand ook
al klopt het verhaal niet
daarom zit er een klink aan de deur waar
je samen doorheen moet
aan jou zal het niet liggen
je weet hoe breed de deur smal is
een kwestie van levenservaring
nu de geleerden nog en
die aan de leiband lopen
Laantje 24-08-2020
Radio 5
het krassen van de naald
komt onder 't stof vandaan
op het ritme van de regen
de zolderkamer woont
op je netvlies grenst aan staar
herken haar stem meteen
- zachter - klinkt
net zo hard als vroeger
je voelt je thuis
nu arbeidsvitamine
je pensioen opluistert en
Yesterday als gister klinkt
je zingt mee net als toen
zachter
Laantje 21-08-2020
Achteraf
een zee van wind golft
door de bomen het ruisen is
voor doven blind
en zij die zien ze
lopen mee in de optocht die
nog zomerbladeren heeft
er wordt gezocht naar oorzaak
en gevolg waarom wolken zo
zich aan een aderlating overgeven
de aarde overloopt voor even
al ware het een siddering
nog zijn er vlinders - vogels
eenden bijna ontheemden
in de tijd spijt zal er zijn zoals
altijd achteraf
wiens graf zal eerst gedolven
als straks
de wolven huilen in het bos
Laantje 22-08-2020
Universeel
och dat alles
brood mocht zijn
brood uit het schijnbaar doodse
brood uit graan graan voor
brood
brood als levensteken
brood uit vuur gerezen
brood kent de pijn van kneden
brood om te breken - deelbaar
brood als genoeg reeds vroeg
verkrijgbaar
brood als één woord in groter
zins - verband
brood schrijft de zin van het bestaan
brood doet ons gaan dag in dag uit
brood niet als buit maar gave
brood als prototype voor een metafoor
als koren op de molen van ons zijn
brood als het speelkwartier op 't schoolplein
brood als soortgenoot van liefde
brood loot aan de stam van leven
brood als genode gast aan ieders tafel
Laantje 10-08-2020
Tropisch
de bramen ze zijn
reeds geplukt
het gras gegroeid
naar samenhoogte
golft ruisend
als de branding
het bankje
waarop ik zit
bladdert ouderdom
erachter fladdert
een vlinder
boven dovenetel
sommigen liggen
als kinderen
op één oor blijkbaar
loom van de zomer
de zon zakt vermetel
achter de bomen
begint de kim reeds
schuchter te blozen
straks zal het minnekozen
niet van de lucht zijn
tenzij
de hitte de zinnen
verzet naar het
gebied van de taal en
alleen nog maar
zeggen kan
lief o mijn lief
wanneer
lief je me weer
onder wolkenwollige
dekens
Laantje 12-08-2020
Kreupele
zou er een zin schuilen in
't grimmig struikgewas
of zou een spin ieder begin
vermoorden in zijn web
een zin zwerven door
't dichte bladerdek van bomen
woorden in nerven gekerfd
verloren raken door het
braken van de wind
of slinks verborgen liggen
onder varens tussen mos
of in het open bos
waar steeds opnieuw
seizoensgeheimen paren
was ik maar dichter die
woorden op kon diepen
uit krompel kreupelhout
woorden als liefde
Laantje 06-08-2020
33.
er was een avond
zo eind juli toen
de warmte bijna kwam
de lucht strakgetrokken
had gebroken met
de regen
maar eerst
eerst moest de nacht nog
tussenbeide komen
vanaf de late tot aan
de vroege schemer
hij kwam met de wind
broeierig
als een orgasme
Laantje 31-07-2020
uit de serie 'fragmenten '
Hoogtepunt
je armen liggen verdwaald
rondom een hoofd
dat van mij zou kunnen zijn
in de tuin van de liefde
maar ik twijfel
ogenschijnlijk schuifelt
die liefde op naar mijn borststreek
al wordt het zicht mij ontnomen
pijnlijk zacht tasten handen
op vingerafstand
naar lager gelegen gebieden
ergens tintelt er iets
buiten zinnen geraakt
tolt de vraag naar het zijns zijn
nu lager verdwalen
dichter de climax nadert
ergens zucht adem langs
de laatste mogelijkheid
van mijn ontwaken dat op het
hoogtepunt jou in de ogen ziet
laantje 17-07-2020
28.
achterover in het gras
zijn de bomen hoger
zachter is de tijd die
aan de lucht voorbij trekt
je laat ze komen
de gedachten
vruchten van rust
hoe alles anders is
in gesprek met je
andere zelf
twee helften ben je
een greppel in het gras
maar wat zit er
veel blad aan de bomen
Laantje 21-06-2020
uit de serie 'fragmenten'
Brug strubbelingen
je had vandaag vrij willen zijn maar
je staat voor de brug
je kan niet heen
je kan niet terug
je wacht
je hebt haast verbaast
je over de traagheid
je tijd raakt op
je weet hoe je baas is
je kan weer
je geeft gas
je leest de maximumsnelheid – niet
je kleeft bumper aan bumper
je weet een stumper voor
je
je foetert
je toetert
je komt te laat
je moet nog parkeren geen plek
je wordt gek
je had nog een appje gestuurd bij het wachten
je voegde een knipogend emjoi toe
je prikt onverbiddelijk de klok en
je baas hij tikt woest op
je schouder zegt – morgen kom
je op tijd het spijt
je maar
je weet al bij voorbaat hoe 't gaat – laat naar bed
je slaapt als een os vanwege de roes en zij
je geliefde zij is zo warm
je luistert naar haar 'brave borst' maar weer sta
je op en
je hoopt dat de brug open staat
je neemt snel een hap een slok en een pil want
je weet er is geen stok om de hond mee te slaan
je had vrij willen zijn ook vandaag en
je stelt
je uiteindelijk de vraag wat
je nu werkelijk kwelt
je weet het wel
laantje 24-01-2019
Dilemma
wat als vrijheid in
een thema moet gevangen
een tegenstrijdigheid
voorgelegd aan dichters
volgens schema een gedicht
zou het nog erger maken
dus laat mijn pen de vrije loop
schrijf naakte woorden bloot
in de kantlijn van het vel
ten overstaan van het dilemma
vrijheid
Laantje 09-01-2019