taal van verbeelding
Dorpsdichterweetjes /
Maandgedichten ( in HvH )
Meer weten over Poëzie aan de Gouwe ?
Klik de pagina aan in de bovenbalk
____________________________
Dorpsgedicht februari 2020
Speech
de speech werd afgestoken
ingeluid het nieuwe jaar
de spreker hij had lont geroken
en bleek alras van zessen klaar
de speech bevatte lessen
zonder een opgestoken vinger
was ook niet zomaar geste
veeleer advies voor goed beginnen
de speech sprak over toewijding
oud woord 't moet bijna uitgelegd
heeft iets van zelfkastijding
dat is wellicht teveel gezegd
de speech had ook een woord geleend
struikelruimte – nieuwe taal
ze waren beide welgemeend
en toegelicht in een verhaal
de speech was ook voortvarend
de speech had eveneens iets authentieks
de speech had iets verklarends
de speech bedoelde wellicht iets
te zeggen over solidarikwijt
Laantje 23-01-2020
n.a.v. Nieuwjaarsspeech
Burgemeester Nieuwenhuis
Dorpsgedicht Januari 2020
De tijd tikt door
Het jaar is opnieuw aan ons voorbij getrokken
Voordat we 't wisten zaten we er middenin
Soms waren we held of liepen we op sokken
Soms blij, dan weer verdrietig of daar tussenin
Nu het nieuwe is gekomen, het nieuwe jaar
Wij opnieuw geen invloed hebben op de tijd
Hebben we iets weg van kuddedieren, klaar
daar weer te grazen waar de leider goed lijkt
Tweeduizendtwintig luidt het jaartal heden
Niet ontevreden grazen we alsnog naar meer
Zo zijn we eenmaal hier in 't aards beneden
Verstrikt geraakt in kapitalistisch zaad
Dat altijd opbloeit ten koste van het tere
De tijd tikt door, ach wie behoed ons voor 'te laat'
Laantje 02-01-2020
Dorpsgedicht December 2019
Vervaging
De Kerstman en Sint – Nicolaas
trekken samen in oktober al
hun feestelijk decemberspoor
daarbij gaat de één de ander
niet meer voor
nog even en ze wisselen
met regelmaat van plaats
Sint op de slee en de
Kerstman op het paard
blaten schapen bij het Dierendal
dat voor het kindje en de kerststal
wederom geen plaats is
liggen in supermarkten
op het Gouweplein marsepein
en kerstkrans broederlijk
naast elkaar ziet de
commercie kans ons vroeger
van beide te doen snoepen
totdat straks geen mens
meer weet welk verhaal
erachter heiligmannen en
het heilig kerstkind steekt
koopt men bij C & A
die toch gebleven is
een sjiek – de – friemel – kleed
dat past bij ieder feest
Laantje 11-11- 2019
Dorpsgedicht November 2019
Observaties
vannacht is de tijd verzet
het dorp later uit slaap gewekt
wordt op zijn zondags wakker
bedekt steeds meer bladgoud straten
vanaf zes hoog biedt schouwspel
van de herfst een kleurig vergezicht
belicht het groen in Groenswaard
glansrijk zijn eigen doodsbericht
de wandelschoenen aangedaan gaan
richting Noord waar het Stationsplein
deels nog niet spoort met zijn
bestemming vanwege renovatie
bij Bethel loopt na het gezegend
motivatiewoord de overvolle Kerk leeg
schuin tegenover hangt jeugd jeugdig
voor de Moskee – ook dit is Waddinxveen
verder gaat het richting Zuiveringspad
waar waterplas ter rechterzijde even huivert
dan langs een stukje nieuwe natuur
zo puur – je wordt er uitgelaten van
langs nieuwbouw van de Brede School
aan rand van de Oranjewijk
Willem Alexander voelt zich daar
ongetwijfeld thuis alsook de Regenboog
kom – op naar huis
het uur dat extra was is lang alweer voorbij
Laantje 27-10-2019
Dorpsgedicht Oktober 2019
Wad een weekend
het was wad dat weekend
lang maar mooi
niet mooi omdat het lang was
maar mooi omdat
het was voordat het was
mooi om wat er maanden aan
voorafging
mooi omdat de tijd
daar niet tegen bestand was
mooi vanwege de vrijwilligheid
daarom werd dat weekend lang
er was veel te horen – zien
er was veel te doen
er was weinig wat niet was
er werd veel uitgekraamd
veel aangereikt om ook te doen
daarom was dat weekend lang
en zij was er en hij – ik ook
en jullie allemaal en
de taal was er de muziek
de verkoop het publiek
en waar nodig de techniek
het was een lang weekend
vanwege etcetera etcetera etcetera
te lang voor dit gedicht want
dat moet nu eenmaal passen in
het kader van deze krant
Laantje 18-09-2019
n.a.v. 3 daags festival WadCultureel 2019
Dorpsgedicht September 2019
Het dorp op z'n kop
acht rondes waren het
het werk aan de rotonden
een klus niet niets
voor voetganger en fiets
het werd een lange sessie
rechts rijden omgeleid naar links
als was het een politieke kwestie
hoe komt men toch bij 't Gouweplein
begon de middenstand te mauwen
het dorp in zijn geheel ontwricht
als een gedicht dat weer niet rijmt
maar het is gefikst we rijden weer
als een autist onze bekende rondjes
wat het gekost heeft deert ons niet
maar als ik nu op zo'n rotonde fiets
auto's plots af zie remmen
ben ik geneigd te denken
dat kan wel eens gaan botsen
Laantje 29-08-2019
Maand/dorpsgedicht Augustus 2019;
Nieuw Syrië
dit land
dit vader – moederland
mijn land – weggevaagd
land van verwanten
geboortegrond
mijn wieg stond er
ongevraagd
dit land
mij lief
het is verwond geraakt
dwars door het hart geschoten
alsof het zachte steen was
tranendik beton
het doet de tanden knarsen
veroorzaakt brok in keel
dit land mijn land
god geeft er geen acte de precense
wie zegt me
mijn part in wartaal
waar onze kansen liggen
nu toekomst slechts een
vondst lijkt van de tijd
en in een tentenkamp
verdwaald
Laantje 12 -07-2019
Bij een kunstwerk van Syrisch kunstenaar
Ismat Mahmoud ontmoet op een bijeenkomst van
vluchtelingenwerk Waddinxveen
Onderstaand gedicht is voorgedragen voorafgaand aan de raadsvergadering van 10 juli 2019
Mijn dorp
van jongsaf aan
is dit mijn dorp ik
heb het op zien groeien
de koeien in de wijde wei
de akkers groen en korenblij
het was er rustig
ik gelukkig maar
dit dorp het dijde uit van
slungelachtig naar gezet
werd anders van karakter
dit dorp – mijn dorp
er werd gesloopt – gebouwd
ben er getrouwd in het oud
maar statig huis van de gemeente
gelegen langs de Gouwe doch
wie koopt daar nog wat voor nu
door geldgebrek
tijdens economisch hoogtij notabene
men de zorg aan jeugd niet meer
kan lenigen – ach toch dit dorp
zouden zijn genen aangetast zijn
dit dorp – mijn dorp waar
het nieuwe huis van de gemeente
voor tonnen is verbouwd
ach waren het maar regentonnen om
het lekkend water op te vangen
dit huis het huis van de gemeente
wanneer er regen op de koepels druist
verstaat men niet de ander dat zal
toch niet symbolisch zijn bedoeld
dit dorp – mijn dorp waar
dorpsbegroting gaten trekt in het
maatschappelijk domein
zijn huid hoe hachelijk en duur
verkoopt aan 't kapitaal dat
bio logisch hout verstookt waarin
het stikt van de subsidies
– ja zo geschiedde -
dit dorp – mijn dorp
en dat van vele anderen
ik woon er zeer waarschijnlijk
tot aan mijn laatste ademtocht
waarbij ik terugkeer tot het stof
om er opnieuw te aarden doch
het zou toch al te pijnlijk zijn
als dit leven door wat of wie dan ook
niet op zijn juiste waarde wordt geschat
Laantje 23-06-2019
Maandgedicht juni 2019
Even maar
we brengen het ieder jaar opnieuw
te berde dat verachtelijke
derde Rijk van toen
we gedenken het even dichterbij
de gesneuvelden
zij die verhongerden
verraden zijn of raadsel bleven
we gedenken ze even dichterbij
al die bommen al die kogels
al die inhumane slagen twee trage
minuten vragen ons om stil te zijn
hier waar steenkoud een naald
prikkelend naar hemel wijst
schuldige of redder een vraag
waarop het antwoord zwijgt
zolang de vrijheid ons verblindt
vrede niet in onszelf begint
laantje
mei 2019
(bij de dodenherdenking op 4 mei)
Best een beetje trots op hier als dorpsdichter aan mee te hebben mogen werken.
Onder het artikel lees je het gehele gedicht.
Waddinxveen - Het vernieuwde Stationsplein in Waddinxveen is maandagmiddag 8 april officieel geopend. En met de herinrichting zijn ook 'de reizigers' weer teruggeplaatst; dat wil zeggen twee van de drie. De derde is na diefstal nooit meer teruggevonden. Om de bronzen beeldengroep 'Wachtende reizigers' van wijlen kunstenaar Willem G. van de Hulst weer enigszins compleet te maken, werd ter vervanging van het derde beeld een plaquette geplaatst door de wethouders Kirsten Schippers en Hannie van der Wal met daarop een gedicht van dorpsdichter Piet Hardendood.
' s Nachts losgerukt uit de verbeelding, keerde je nooit meer terug'; zo klinkt de eerste zin van het gedicht van de dorpsdichter. Het verwijst naar de diefstal in het jaar 2015. De nu 17-jarige Cune Bergman was er min of meer getuige van. Ze kwam terug van een feestje en zag een paar mensen in de weer met de beelden. Ze waarschuwden haar ouders en die belden vervolgens de politie. Twee reizigers wisten hierdoor te ontsnappen aan het boevengilde al raakten ze wel beschadigd, één reiziger werd buitgemaakt. Hardendood droeg zijn gedicht voor, maar moest zo nu en dan even stoppen vanwege het geluid van een passerende trein.
Wachtende reizigers
's nachts losgerukt uit de verbeelding
keerde je nooit meer terug
zelfs geen gerucht wees ons een spoor
trok jouw teloorgang een bange wissel
op het beeld waar wij voor stonden
voelt bronzen jas zo zwaar als dieplood
kom dichter schrijf ons lichter verbeeldt
in leesbaar handschrift hem die
tegen wil en dank is afgereisd
naar een bestemming onbekend
kom dichter schrijf
zet het ontbrekend deel van ons
weer op de rails
Laantje april 2019
Piet Hardendood
De straat van toen
nu ik er ben
ben ik niet in wat was
de buurt
de straat van toen
lijkt
zonder hart
zonder hen
ik ben er
ouder nu
het was mijn jeugd die
woonde op de straat
in poortjes achteraf
op grondgebied
gepikt
van vriendjes
de lege lucht van nu
hing vol met
zelfgemaakte vliegers de
wind geraakte blijkbaar
uit een andere hoek
de melkboer
de kolenboer
de bakker
de kruidenier
de groenteman
de voddenboer
de scharensliep
niet één heb ik gezien
alsof ze zich elders
verzameld hebben
het straatbeeld ligt
erbij alsof ik
er nooit gewoond heb
Laantje 25-03-2019
betreft; de Meidoornstraat/Sniepwijk
waar ik een groot deel van mijn jeugd doorbracht.
Massa's energie
duurzaamheid
mode trefwoord in
de media dat scoort
de eeuw
hiervoor had gas
overenthousiast
vlam gevat
maar nu
nu het als het ware
menstrueert
op het randje
van de overgang
zoekt politiek
nog een verband
dat past bij de
transitie
biomassa centrales
gepland in landelijk
gebied lijkt
op een politieke
blunder nu
filterdunne fijnstof
stof geeft tot
protesten waarbij
de vraag opkomt
of het milieu
ten lange leste
daar vriend'lijker
van wordt
doch
in een dorpsgebied
waar nog veel groen
gespot wordt
biedt het – natuurlijk -
kansen maar
rijst hier de vraag
wie er dan
werkelijk gezond
en warmpjes bij zal
zitten
laantje 20-02-2019
Winkelwagen(s)
ze staan daar
naast elkaar
in het winkelcentrum
twee maal twee rijen dik
eenmaal twee van de collega
eenmaal twee van concurrent
en andersom
één rij van de tweemaal twee
altijd langer
eenmaal boven aangekomen
doet een lijstje
armen boven je bewegen
handen pakken van alles
soms de leegte
meer dan broodnodig word je
gevuld
onderop is er zonodig ruimte
voor het desgewenste krat
bij de kassa wordt afgerekend
en soms zelfs
het geduld nog ingepakt
afhankelijk van de gekozen rij
dan word je voor even
achter een auto geparkeerd
verlost van
het zwanger van de welvaart
weer teruggebracht naar
de rijen tweemaal twee
vraag ik me af
waarom toch is steeds één rij
van de tweemaal twee
altijd langer
Laantje 23-06-2018
( situatie W.C. Gouweplein Waddinxveen )
Gelukkig Nieuwjaar
het ligt opnieuw achter ons
het oude jaar
het is geschiedenis geworden
het miste geen seconde
het heeft soms wonden opgelopen
het heeft ze ook geheeld
het nieuwe werd
zoals gewoonlijk
knallend en vervuilend ingeluid
vertikte de tijd te wachten
op het wensen van geluk
sloop snel en druk het jaar weer binnen
alsof het bezinnen wil voorkomen
want stel je voor
geen allesoverheersend rendement
geen gewiekst politiek statement
geen vlucht maar thuiskomst
geen discriminatie
geen ongelukkige relatie
geen blind geloof
geen Oost Indisch doof
geen salariskloof
geen dorp uitgerookt
geen opgestookte massa
geen overmatig rinkelende kassa
geen uiteindelijke lege dop
geen zogenaamde gunst
geen linke kunstjes flikken
geen overbodige protesten
geen smoes om 't vege lijf te redden
geen hollen – vliegen – rennen
geen noem maar op
wel als 't even kan ons nestelen
in ruimte van de tijd
waar omdenken ons het beste wenst
laantje 01-01-2019
Intocht
Sint afgemeerd aan kade
van Waddinxveense Nesse
waar in het kader van
wat klein geluk kinderen
onschuldig wachten
volwassenen van gedachten
wisselen
over wat in opspraak
is geraakt over wat men
ervan maakt 't feest van de
bisschop op zijn paard en
Pieten die cadeautjes geven
voor 't eerst begroet door
Evert Jan als eerste burger
en zonder protesten
voor of tegen
nu het dan toch daar over
gaat heb ik als DichtPiet wel
een geste want alle ruimte
tussen zwart en wit daagt uit
tot compromisssen en begrip
omdat geen enkele kleur
gemist kan worden
maar 't was net ofdat men
dat hier al die tijd al wist
Laantje 24-11-2018
Kennismaking
dit dorp
het heeft geen dichter nodig
werd onlangs in een twitter
nog gezegd en
waarom zou het zwichten
voor zijn woorden – immers
dit dorp geworden uit het veen
gelegen op een steenworp
afstand van de grote steden
heeft heden zo zijn eigen taal
recht toe recht aan zoals het
op neer gaan van de brug
dit dorp waar tot voor kort
god en politiek zich konden vinden
in het ene woord recht nu zijn rug
steekt borst vooruit
om door te dringen naar de
oneindigheid van nieuwe tijd
dit dorp heeft volgens vorige
burgervaders geen eigen identiteit
al doet de ongerustheid over
biomassa anders raden want
dit riekt of het nu stinkt of niet
naar ware eensgezindheid
doch dit dorp het heeft geen
dichter nodig – dit Waddinxveen dat
als een parel aan de Gouwe schittert
rijmt als het ware op zichzelf
nu het bestuur – hoe democratisch -
de burger vraagt om mee te praten
nee wat moet je met zo iemand
die met zijn potlood scherp geslepen
het dorpse wel en wee beschrijft
over wat er zich zoal afspeelt
misschien wel danig overdrijven zal
het is tenslotte een poëet
Laantje 29 -10 -2018
Piet Hardendood
Dorpsdichter
Waddinxveen - Waddinxveen is een dorpsdichter rijker. Piet Hardendood is donderdag 13 september uitgeroepen tot 'dorpsdichter van Waddinxveen'.
Tijdens een bijeenkomst van de Dichters op Donderdag in Gouda, waar Piet Hardendood werd gevraagd een bijdrage te leveren aan de avond, werd hij tot zijn eigen grote verrassing aan het einde van de avond uitgeroepen tot dorpsdichter van Waddinxveen.
Piet Hardendood kreeg in het bijzijn van tientallen collega's en publiek uit handen van Chris Bellekom (één van de oranisatoren van Dichters op Donderdag) een ganzenveer overhandigd, een symbolisch gebaar.
Hardendood heeft als opdracht mee gekregen om over twee jaar onder de dichters van Waddinxveen een opvolger te zoeken. In navolging van het stadsdichtersschap in Gouda is 'de eerste dorpsdichter van Waddinxveen' een erebaan die op eigen wijze ingevuld kan worden. Piet Hardendood is al vele jaren actief in literair Waddinxveen en omgeving en is beheerder en oprichter van zowel de dichterskring (opgezet in 2011) als het gedichten-atelier.
Zie voor meer informatie: www.gedichten-atelier.net en www.dichterskring.nl
Werken in opdracht
Afscheid
schrijnend is het
schrijnend om wat na jaren
weer gevonden is
moet losgelaten
schrijnend
nu adem is gestokt van hem
die zeer bekwaam en zo perfect
bereid was het lieve leven van de ander
echt naar een hoger plan te tillen
omdat hij wist dat het
de wereld mooier kleuren zou
schrijnend is het
nu zijn humor geen deuren meer
zal openen tenzij nog onverwacht
een god goedkeurend en goedlachs is
schrijnend
nu hij het groen niet meer zal zien
de zomerbloemen en de zon die hij
wilde weten vanwege de panelen
en vogels trots pikkend in de tuin
op vetbollen van pret - of herfst
die met een schuin oog ons de winter lonkt
schrijnend is het
te zien
dat pure eenvoud die hij liefhad
het moet verduren in het graf
schrijnend
te weten dat een mens
van vlees en bloed
niet meer ontmoet het leven
-----------------------------------------------
Bovenstaand gedicht is een voorbeeld van een in opdracht geschreven gedicht bij overlijden.
Ook bij andere gelegenheden waar bij te denken valt aan jubilea etc. behoort dit tot de mogelijkheden.
Bij interesse kunt u contact met mij opnemen.
Activiteiten
Het moet ergens beginnen
de lijnen ze staan er al
kom
schrijf
schrijf neer
wat te binnen schiet
’t papier wacht
zwart op wit
je weet niets
zeg je
schrijf dat dan
dat je ’t niet weet
en geniet
van tijd
bij de vleet
en het licht dat jou ziet
zitten
in de morgen
de morgen
die nog vrijt
met contouren van
een donkere nacht
je de mond
probeert te snoeren
maar zie nou
jij schrijft
verdicht
zonder te weten
vlijt
is ondergeschikt
zomaar enkele zinnen
want ergens
ergens toch
moet het beginnen
Workshops
-018.JPG)
De Workshop “ Poëzie leren schrijven op de rand van een servet ”
is er op gericht cursisten bekend te maken met de taal van poëzie en hen
te enthousiasmeren deze kunst zelf onder woorden te brengen.
Deze workshop bestaat uit vijf lesavonden waarin les voor les daadwerkelijk gewerkt
zal worden aan het inzichtelijke maken van de wijze waarop je een gedicht kan schrijven.
Dit met een accent op de creativiteits ontwikkeling van iedere deelnemer persoonlijk.
Voor deze workshop is het niet echt noodzakelijk foutloos Nederlands te kennen, maar enig
gevoel voor taal zinsopbouw etcetera is uiteraard een pre.
De workshop zit vol met vele bruikbare schrijftips deze zullen tijdens de gehele sessie dienen als leidraad.
De workshops zijn ook geschikt voor persoonlijke begeleiding en kunnen eventueel ook digitaal/schriftelijk
worden gegeven.
Bij interesse kunt u hieronder contact opnemen voor meer informatie.
N.B. De workshops kunnen eveneens afgestemd worden op de wensen van bijvoorbeeld; Rouwverwerkingsgroepen, Mantelzorggroepen etc.
Reacties / Deze worden niet zichtbaar.De communicatie verloopt per mail.
via de mail
Nieuwste gedichten
Dagdromen
de wilgen weer geknot nog
voor het uur verzet was
uit het zilver van de plas
waagt een zwaan zich vooralsnog
aan een kopie van een KLM spot
terwijl de Rutte regel
af en toe mijn stap vertragen doet
ik merk het zomaar op nu ik toch
het bos even heb opgezocht
waar het jonge blad uitbot en
reigers hoog in berkenbomen
zich tot 'een laat maar komen'
hebben genesteld
ondertussen dagdroom ik
een beetje hoe het zijn zou
als in het land meer zwijgers
het voor het zeggen hadden
in plaats van praatgrage besten
op de buis
op weg naar huis
langs de begraafplaats weet ik hen daar
laatst heb ik ze even nog gesproken
voor de uitbraak
dat gebeurt me niet zo vaak meer
maar wat is blijven hangen is
dat ze zeiden dat wij tot
op het bot ons eigen graf
aan 't graven waren
ik zou het vaker moeten doen
gaan wandelen die kant op
al riepen ze nog na het komt wel goed
Laantje 29-03-2020
Farce
komen we nog terecht
nu alles losse eindjes heeft
al klopt de specht straks
ongetwijfeld op de boomstam
en werpt het schaap haar voorjaarslam
komen we nog terecht
nu ieder onderwerp een
andere benad'ring vergt al
blijft papier geduldig de
lijnen ongetwijfeld recht
komen we nog terecht
nu aanraking een zonde lijkt
al blijft jouw huid waarvan ik
iedere rimpel ken het strelen waard
en blijven kinderen gewoon spelen
komen we nog terecht
nu het voorjaar zegt dat
tijd van leven aangebroken is
terwijl er velen sterven en
klok vooruitgezet de naderende zomer tikt
of komen we pas werkelijk terecht
als we beseffen dat maakbaarheid
een farce is
Laantje 27-03-2020
Kopje onder
nu de onzekerheid van tijd
aan bod komt
het leven dat 'gewoon' was
in het slot gegooid
wie krijgt het wel
wie niet
het virus immers sluipt
schimmig onverhoeds
op zoek naar buit
ons leven binnen
onzekerheid is
als water waar je
op kan wandelen
dat geloof je
pas werkelijk als
ternauwernood
iemand zijn hand
uitsteekt voordat je
kopje ondergaat
een iemand
die ons toeroept
vanuit de stilte schreeuwt
hoe bitter het geweest is
geen pil
geen medicijn bestand
tegen het leed
dat heel je
zijnsgeschiedenis
doorbreekt
tenzij er iemand
met jou kopje ondergaan wil
Laantje 22-03-2020
Toen de liefde begon
lang geleden
heb je ons geroepen
in het heden
uit de wereld van gisteren
toen we nog wisten
of dachten te weten
dat het goed was
dat heb je zelf toch gelispeld
met lippen van liefde
en ogen van hoop
groot waren jouw plannen
met ons
je geloofde blind en doof
dat het goed was
je geloofde als
het kind in haar pop
dat het niet stuk kon
toen niet
niet gisteren
niet vandaag
waarom
waarom lukt het ons dan niet god
jouw lispelen stem te geven
een gezicht en een hart
alsof we nog iets missen
of is dat een zwaktebod
Laantje 07-08-2019
Dat ik zal zijn
ik behoef niet per se
over jou te schrijven
maar waarom
denk ik je steeds
alsof jouw zijn
op zou wegen
tegen de mijne
alsof jij alleen er mag zijn
om te zijn
en toch waarom
waarom denk ik je steeds
want ik weet dat
ik je daarmee niet uitroei
je juist tot het uiterst
zal gaan om,....
ja je zal zijn
raken datgeen dat gezond is
het zwakke doen braken
ter dood
is het soms daarom
dat ik
je steeds weer denk
omdat wat ons overkomt
de angst van mijn zijn overstemt
nee - want ondanks
dat ik
je steeds denk
weet ik - diep in mezelf
ik ben
zal zijn
nabij - ik ben
Laantje 18-03-2020
En zie; Ik zag een nieuwe wereld
nu we bedaagd
ontwaakt zijn
in slaap van een ons nieuwe wereld
zon opgaat alsof
ie nooit is weggeweest
en het ontkiemen
vanuit octrooi verkregen zaad
ons zegt
dat alles
op een andere leest geschoeid wordt
een virus rondwaart
kwaad als een onheilsgod
wat doen we hier dan nog
nu zelfs god zich lijkt
te vergewissen of er
nog kwaad te hoop loopt
genade nodig is
ach deze zogenoemde
nieuwe wereld
waarin de geesten samenklitten
’t meeste daarvan
beschouw ik als convulsie
pas als het oude afgedaan heeft
kan er echt iets nieuws ontstaan
Laantje 15-05-2015
Corona
het virus
dierlijk uit op zijn prooi
brutaal als de nacht
zoekt hij ook overdag
slachtoffers rijp
voor het graf
de pakkans ruimschoots
aanwezig
het jaaggebied
wagenwijd open en groot
verkleind nu de nood
aan de man komt
doch als zo vaak achteraf
en te laat komen er regels
halfslachtig op maat
al vraag ik me af
hoe het zijn zou
als er hier Griep boven staat
Laantje 14-03-2020
Maskerade
jij was een avond in mijn tuin
je schaduw sloop door nauwe kieren
van de poort je wilde zei je goedgeluimd
met mij het lot van 't leven vieren
een avond was jij in mijn tuin
we dronken er dieprode wijn
je liefde mij van teen tot kruin
de late zon schonk schone schijn
in mijn tuin was jij een avond
er stak een zwoele bries op
langzaam steeg de geur van grond
omhoog bedompt als in een stervensplot
jij was in mijn tuin een avond
zo fraai als een zonsondergang
nooit was een lijkwade zo mooi vermomd
mijn god wat was de avond lang
Zo een gedicht
zo stil als jij hier ligt
zo mooi zo een gedicht
ik zoek voorzichtig
ruimte naast je
bij voorbaat heb jij
de haast al uitgekleed
ter voorbereiding op
ons samenzijn
ach ja ik weet hoe jij
het één en ander inkleed
vanzelfsprekend
weet ik dat – immers
tot zwijgen toe ben jij
mijn rijm – leesbaar voor mij
alleen – zo mooi en stil
als jij hier voor me ligt
zijn al je naakte lijnen mij
het innerschrijven waard
al ben ik bang – zo bang
dat al het eerste woord
de samenhang van stilte
zal verbreken
Laantje 08-02-2020
Woordenstroom
het water draagt
de woorden voor
nu en later
worden ze
gehoord ze gaan
wonderwel nooit
kopje onder ooit
uitgesproken tot op
de bodem
leeg gedronken
vliegen hooggespannen
vogels over
nemen ze mee
de woorden naar
andere verre oorden
ze zweven
vleugelvliedend
naar een hemel
die niet weet hoe
men ze daar beneden
uitgesproken
uitspreekt
de woorden
zou liefde eindelijk
zijn plek gevonden
hebben
Laantje 11-02-2020
Moderne vrijheid
och wisten we
de vrijheid maar
wij de bijeen gedrevenen
achter de kijkbuis
in huis en haard
onder het boompje
bij het beestje
bijeengedreven
in ’t dogma van
de zelfbevrijding
zo ons
het zwijgen opgelegd wordt
bijeengedreven
in de religie
waarin het wij gevoel
voorbijgaat aan het feit
dat iedereen uniek is
bijeengedreven
en verstrikt geraakt
op ’t wereldwijde web
waar onze privacy
in etalage wordt gezet
de vrijheid
tot wanorde vervallen blijkt
inmiddels onbetaalbaar
nu grootheidsdrift
ontoombaar is geworden
och wisten wij
de vrijheid maar
een schaar te vinden die
sterk genoeg zou zijn
om alle tralies
door te knippen
Laantje 10-02-2020 ( aangepaste versie van ooit eerder)
Bejaarden gymnastiek
het is gaan jeuken
de ouderdom
zoals vroeger het touw
tussen je benen
bij het klimmen
nu moet je hem smeren
de huid
vet houden
de rest van de tijd
die je nog hebt
het is een vorm van gymen
twee maal per dag
een soort ouderentoeslag
maar dan in je blootje
maar zolang je 't nog kunt
het buigen en rekken
de spiegel je toeschouwer is
die handklapt en zegt
zet hem op ouwe
dan ga je ervoor
ondertussen hangt
althans zo stel ik me voor
dat het ruikt
een walm als van
gebalsemde mummies
zwaar tegen 't plafond
van de badkamer
en als je het weer hebt gered
laat je het voor dat je je
kleding aantrekt net
als zweet even indrogen
de ouderdom is gaan jeuken
leuker
kunnen we het niet maken
Laantje 04-02-2020
Je bent er nog nooit geweest
jij bent het niet die schrijft
nee je blijft nergens – hooguit
ergens daar in je hoofd
waar je nog nooit
bent geweest
je leest er beelden
geen woorden
je steelt er de tijd
ontmoet metaforen
als een toren een klok
je bent vrij en
voordat je 't weet ligt er
opeens een pen in je hand
verrek hij beweegt
zij het schuchter – doch
je kan niet meer vluchten
de poëzie heeft je beet
als zand het goudgele strand
breed uitgemeten langs zee
ja kom kruip in je hoofd
als in de huid van een vreemde
durf te zijn – dichter in spé
doch wees als je schrijft
een ontheemde
Laantje 22-01-2020
( voor curcisten bij Workshops Vonk)
Jouw glimlach
iedere morgen
blijft jouw glimlach op
het kussen achter
zachter dan de tijd die
bij het opstaan de
werkelijkheid opdient
is als oud ontbijt van
gister dat bitter
smaakte vanwege de
mitsen en de maren
die in de toekomst
opgestapeld liggen
maar wat iedere morgen
blijft dat is jouw glimlach
bij het opstaan
zacht als het wulpse
uitstulpen van dauw
dit teder gaan
van iedere dag met jou
verbindt het heden met
de toekomst
Laantje 04-01-2020
Vanwege de toekomst
we kunnen
het wel langer willen maken
het nu
vrolijk uitrollen als een rol
bloemetjesbehang
natuurlijk
maar we zijn hier nog maar net
net onze schoentjes aan
enigszins wankel nog op onze voeten
net op pad gegaan
ik weet wel al dat
betoverende gonzen om ons heen
bij – geluiden
over datgene wat nog komt
doch geen grond heeft anders dan
verlangen
de hoop dat houdt ons op de been
zeggen we dan
ach kom nou
niet zo onschuldig
we zitten allemaal gevangen
in wat vrijheid biedt
doch laten we het nu behangen
wanden vol met liefdesperspectief
wel zachtjes en geduldig
aanbrengen alstublieft
vanwege de toekomst
Laantje 23-12-2019
( n.a.v. thema poëzieweek
de toekomst is nu)
Na jaren
jullie zijn niet meer
inmiddels draagt de aarde
als een moeder jullie stof
wij lopen hier nog op haar ribben
jullie dagelijks tegemoet
bloedloos komt bedompt
de geur van dood ons tegen
herdenken wij het levenslicht
in kleurbont avondrood waarin
minzaam jullie glimlach schuilt
dag kinderen dag huil maar niet
wij wachten wel op jullie terugkeer
de tijd duurt slechts een tel
Laantje 13-01-2020
Slecht bericht
je hebt er geen grip op
kan het niet skippen
je mist net de knop
verdraaid nog an toe
eerder was het aaibaar
naast je
een bloem in de knop
geur van het voorjaar
maar nu is het kreupel
roos voor het schietgraag
gepeupel
broos opeens een woord
dat bijna rijmt op - dood
je wilt terug naar wat was
je las vluchtig wat troost
in een glas op een voet
stuk verzet om
een kring te voorkomen
Laantje 16-11-2019
Bij jou in de straat
het gebeurt bij jou in de straat
de man of vrouw die struikelt
maar je hebt haast en praat maar
je van geen kwaad bewust
het gebeurt bij jou in de straat
het kind dat zingt de buurvrouw
die huilt omdat het zo wringt
in hun huwelijk
het gebeurt bij jou in de straat
de val van de trap – overtreffend
effent een weg voor de rolstoel
doch het troittoir is zo slecht
het gebeurt bij jou in de straat
men vliegt in en uit naar werk
naar de kerk – les zus – sport zo
aan de klus het huis moet verkocht
het gebeurt een kankeruitbraak
bij je vrouw en de straat gaat
zijn dagelijkse gang je zou het
ondragelijk uit willen schreeuwen
bij jou in de straat
Laantje 18-01-2020
Winters hinken
de winter is zacht tot nu toe
zacht van de regen
moe hint er een schaatser
naar de roem van elf steden
maar wie praat daar nog over
't klimaat is van slag
evenals boeren en bouwers
maar wie doet ondertussen
de vaat nog handmatig
wie reist er planmatig te voet
via de vele wegen naar het
spreekwoordelijk Rome
terwijl de regering
maar praat en maar praat
in plaats van te komen tot kern
alsof het compromis nog bestaat
doch zij stelt de daad steeds weer uit
als winter de vorst maar
misschien is er wel een verband
want
hoe zit dat ook alweer
met zacht en met stinken
verzaakt ook de winter
misschien heelmeester te zijn
al dat hinken op twee gedachten
of meer – maar ach
de winter is zacht tot nu toe
we wachten maar af
Laantje 10-01-2020
Het oude liedje
een week oud ben je
alweer hetzelfde liedje
schieten
een schootgebedje
loos zaad voor brood
vlees aan haken opgeknoopt
een lege hand die
netjes strooit langs volle akkers
stakkers die voorbijgaan aan
beschuit met muisjes
huizen en huisjes
wie komt er in thuis
och luister – luister nou
hij is pas één week oud
nog niet koud geboren
steekt reeds de wind weer op
vanuit dezelfde hoek – hard
als nooit tevoren
waarom moet dat nou
Laantje 07-01-2020
Tijdsbesef
het ene gaat
het ander komt
jaar na jaar
vallen toekomst en
verleden samen binnen
één enkele seconde
zo laat de tijd niets
aan zich gelegen liggen
laat geen wiggen in
zich slaan hij zal
wel wijzer zijn
wij zijn het die
al naar gelang we menen
de tijd naar onze hand
te kunnen zetten
niet wijzer zijn en zo
met hem een loopje nemen
maar hij tikt
onverstoorbaar eeuwig door
doch wij
wij zijn hier slechts maar even
laantje 31-12-2019
Dat was zo gek nog niet
hij – het oude land heeft zich
met wat flarden schamel
toegedekt
zou hij zich schamen
nu het mist wat
eerder was – de trots om -
van god los lijkt
in de loop der jaren meer dan
een groeiend modewoord
slaat het gesponnen laken
node van zich af immers
de laatste dag van 't jaar wacht
onthult zijn wintergroen opdat
wat altijd was opnieuw
een kans zal krijgen
hij – het oude land
zal bidden om het licht
land zal hij zijn
temidden van de mens
die alles wenst en overvraagt
die alles hebben wil
ooit was hij gewend aan
't sabbatsjaar een jaar lang
even stil
Laantje 31-12-2019
Jaarlijks
deze laatste dagen
zo stroperig traag
vanwege de herinneringen
ze zijn als kringen in
een oude tafel
onuitwisbaar
deze laatste dagen
ze gaan voorbij als een
toneelstuk geregisseerd
door de souffleur
hij fluistert keer op keer
't bekende duister
omdat ik er niet bij ben
deze laatste dagen ze gaan
als een intercitytrein voorbij
waarbij ik achterblijf op
het perron niet aankom daar
waar ik verblijf in
de hoofdstad van de pijn
Laantje 29-12-2019
Bezoek
restkruimels
op het sneeuwwit tafelkleed
als
uitgestrooid voor vogels
een vreemde al gewend
draait laatste borden om
een enkele plooi niet
gladgestreken gooide
eerder al de glazen in
de kleinkinderen
ze hadden nog gezongen
over een aarde
zonder kogels hoe
zouden ze beter moeten weten
de Tv is zover weg
toen het stil werd
legde zij de laatste hand
als een gebed op tafel
hij ruimde af – het Woord op
dat gesloten was gebleven
de tijden zijn veranderd
maar alles ligt open
zo is besloten
Laantje 22-11-2019
( niet autobiografisch )
Eigen wijze
hij is een vakman
timmert desondanks
niet aan de weg
krib voor de stal
was vaders werk
een kinderlijk ontwerp
met voorbedachte rade
hij blijft 't liefst op de
achtergrond ook later
als de wijzen komen
met al hun aardse
rijkdommen slaan ze
de plank behoorlijk mis
Laantje 24-12-2019
Ik wacht je
je spelt rap als een rap
de dagen maar
heb je in je ijver wel
ogen die zien – je
bent zo nalatig zo zonder de
vragen die moeten gesteld
je leeft circulair ver
beneden je stand je land niet
omdat je je leven niet wandelt
ik wil je terug jij de vrucht uit
mijn schoot laten we
zijn als het brood geduld door
de oven
mede deelzaam tesaam
Laantje 02-04-2019
Broodnodig
we souffleren de winter
op ansichtkaarten
normeren de liefde van een mensenkind
voor sommigen
is nog steeds geen plaats
Kerstnachtdiensten bestaan nog
bij de gratie van wat romantiek
zoals de ansichtkaarten
niets heeft iets weg van
de broodnodige verandering
het verhaal van Bethlehem
ook dat heeft het (nog)
niet gehaald
Laantje 03-12-2019
( Bethlehem = Broodhuis )
Avonden
de avonden
ze zijn langer dan
dat dagen korten
we worden oud en
raken ingebonden
ons boek leest als een
avondwake
alleen bij voldoende lamplicht
lukt wat ons gelaten is
te lezen
een bladwijzer is nodig
om aan te geven waar een mens
gebleven is
de avonden
een winter lang vol duisternis
ooit huisde het kind in ons
sliep onbezorgd in 't bruisnest
van de tijd
nu wonen
de lange avonden in een
gebreid winters tinten vest
verwarming hoog en
warme sloffen doen de rest
Laantje 11-12-2019
Toedekkingen
je dwaalt nog door de verhalen
ruïne's blijken het te zijn
half ingestort
bedolven onder steen
deels vergaan door houtrot
je hoofd kaal van
bedachtzaam krabben
wat je vindt
hangt aan het plafond
je rekt terstond maar
kan er net niet bij
de trap die in de hoek staat
komt als elk gebed
een tree te kort
voor gods gezicht
ook dit gedicht is maar
een onderdeel van
talloze verhalen
claimt slechts gebrekkig
waar te nemen
waar even licht op schijnt
blijft het mysterie trouw
aan zijn geheim
Laantje 01-12-2019
Winter
ooit waren de winters
roerloos koud
herinneringen uit
de oude doos zijn
als opgedroogde kringen
vervaagd maar
onuitwisbaar
kinderen kennen hooguit
zwart – wit de beelden
bewegend als de kou
ijsbrekers bedoelden
het goed maar
de vorst had het
voor het zeggen
ik kind toen bracht
's morgens vroeg
de kranten over de brug
lagen mijn vingers roerloos
in de wanten van moeder
Laantje 05-12-2019
In beslag genomen
soms vergeten we al
terwijl we nog strelen
het huis moet nog af en
tegen welke prijs
hoe de nieuwe buren
dat doen
de stenen ze zijn nog te nieuw
om te verhalen
het dorp – geen stad
het zal anders zijn
de liefde
zoiets als een lopend vuurtje
Laantje 02-12-2019
Aangeleerd
ik heb boeken gelezen
bestudeerd
het zijn suggesties gebleken
interpretaties
op het leven hier
waar en wat dat dan ook is
gelezen heb ik
herlezen
zoals
een koe herkauwt
en nog is het gras in de winter
groen
althans dat heb ik geleerd
Laantje 14-11-2019
Vrijheid
aan de wand
hangt een gezicht niet
ver van de zee
licht valt buiten de blik
van onbekende ogen een
open mind maant de geest
de lijn van stilte
te volgen naar de leegte
zo kan het zijn dat
de golvende kust
lustopwekkend
vrijheid verleent om
vrij te herscheppen
laantje 15-01-2019
Brug strubbelingen
je had vandaag vrij willen zijn maar
je staat voor de brug
je kan niet heen
je kan niet terug
je wacht
je hebt haast verbaast
je over de traagheid
je tijd raakt op
je weet hoe je baas is
je kan weer
je geeft gas
je leest de maximumsnelheid – niet
je kleeft bumper aan bumper
je weet een stumper voor
je
je foetert
je toetert
je komt te laat
je moet nog parkeren geen plek
je wordt gek
je had nog een appje gestuurd bij het wachten
je voegde een knipogend emjoi toe
je prikt onverbiddelijk de klok en
je baas hij tikt woest op
je schouder zegt – morgen kom
je op tijd het spijt
je maar
je weet al bij voorbaat hoe 't gaat – laat naar bed
je slaapt als een os vanwege de roes en zij
je geliefde zij is zo warm
je luistert naar haar 'brave borst' maar weer sta
je op en
je hoopt dat de brug open staat
je neemt snel een hap een slok en een pil want
je weet er is geen stok om de hond mee te slaan
je had vrij willen zijn ook vandaag en
je stelt
je uiteindelijk de vraag wat
je nu werkelijk kwelt
je weet het wel
laantje 24-01-2019
Dilemma
wat als vrijheid in
een thema moet gevangen
een tegenstrijdigheid
voorgelegd aan dichters
volgens schema een gedicht
zou het nog erger maken
dus laat mijn pen de vrije loop
schrijf naakte woorden bloot
in de kantlijn van het vel
ten overstaan van het dilemma
vrijheid
Laantje 09-01-2019