taal van verbeelding
Dorpsdichterweetjes
Intocht
Sint afgemeerd aan kade
van Waddinxveense Nesse
waar in het kader van
wat klein geluk kinderen
onschuldig wachten
volwassenen van gedachten
wisselen
over wat in opspraak
is geraakt over wat men
ervan maakt 't feest van de
bisschop op zijn paard en
Pieten die cadeautjes geven
voor 't eerst begroet door
Evert Jan als eerste burger
en zonder protesten
voor of tegen
nu het dan toch daar over
gaat heb ik als DichtPiet wel
een geste want alle ruimte
tussen zwart en wit daagt uit
tot compromisssen en begrip
omdat geen enkele kleur
gemist kan worden
maar 't was net ofdat men
dat hier al die tijd al wist
Laantje 24-11-2018
Kennismaking
dit dorp
het heeft geen dichter nodig
werd onlangs in een twitter
nog gezegd en
waarom zou het zwichten
voor zijn woorden – immers
dit dorp geworden uit het veen
gelegen op een steenworp
afstand van de grote steden
heeft heden zo zijn eigen taal
recht toe recht aan zoals het
op neer gaan van de brug
dit dorp waar tot voor kort
god en politiek zich konden vinden
in het ene woord recht nu zijn rug
steekt borst vooruit
om door te dringen naar de
oneindigheid van nieuwe tijd
dit dorp heeft volgens vorige
burgervaders geen eigen identiteit
al doet de ongerustheid over
biomassa anders raden want
dit riekt of het nu stinkt of niet
naar ware eensgezindheid
doch dit dorp het heeft geen
dichter nodig – dit Waddinxveen dat
als een parel aan de Gouwe schittert
rijmt als het ware op zichzelf
nu het bestuur – hoe democratisch -
de burger vraagt om mee te praten
nee wat moet je met zo iemand
die met zijn potlood scherp geslepen
het dorpse wel en wee beschrijft
over wat er zich zoal afspeelt
misschien wel danig overdrijven zal
het is tenslotte een poëet
Laantje 29 -10 -2018
Piet Hardendood
Dorpsdichter
Waddinxveen - Waddinxveen is een dorpsdichter rijker. Piet Hardendood is donderdag 13 september uitgeroepen tot 'dorpsdichter van Waddinxveen'.
Tijdens een bijeenkomst van de Dichters op Donderdag in Gouda, waar Piet Hardendood werd gevraagd een bijdrage te leveren aan de avond, werd hij tot zijn eigen grote verrassing aan het einde van de avond uitgeroepen tot dorpsdichter van Waddinxveen.
Piet Hardendood kreeg in het bijzijn van tientallen collega's en publiek uit handen van Chris Bellekom (één van de oranisatoren van Dichters op Donderdag) een ganzenveer overhandigd, een symbolisch gebaar.
Hardendood heeft als opdracht mee gekregen om over twee jaar onder de dichters van Waddinxveen een opvolger te zoeken. In navolging van het stadsdichtersschap in Gouda is 'de eerste dorpsdichter van Waddinxveen' een erebaan die op eigen wijze ingevuld kan worden. Piet Hardendood is al vele jaren actief in literair Waddinxveen en omgeving en is beheerder en oprichter van zowel de dichterskring (opgezet in 2011) als het gedichten-atelier.
Zie voor meer informatie: www.gedichten-atelier.net en www.dichterskring.nl
Werken in opdracht
Afscheid
schrijnend is het
schrijnend om wat na jaren
weer gevonden is
moet losgelaten
schrijnend
nu adem is gestokt van hem
die zeer bekwaam en zo perfect
bereid was het lieve leven van de ander
echt naar een hoger plan te tillen
omdat hij wist dat het
de wereld mooier kleuren zou
schrijnend is het
nu zijn humor geen deuren meer
zal openen tenzij nog onverwacht
een god goedkeurend en goedlachs is
schrijnend
nu hij het groen niet meer zal zien
de zomerbloemen en de zon die hij
wilde weten vanwege de panelen
en vogels trots pikkend in de tuin
op vetbollen van pret - of herfst
die met een schuin oog ons de winter lonkt
schrijnend is het
te zien
dat pure eenvoud die hij liefhad
het moet verduren in het graf
schrijnend
te weten dat een mens
van vlees en bloed
niet meer ontmoet het leven
-----------------------------------------------
Bovenstaand gedicht is een voorbeeld van een in opdracht geschreven gedicht bij overlijden.
Ook bij andere gelegenheden waar bij te denken valt aan jubilea etc. behoort dit tot de mogelijkheden.
Bij interesse kunt u contact met mij opnemen.
Woord schept beeld en het beeld Woord
Welkom op Gedichten-Atelier
Activiteiten
Het moet ergens beginnen
de lijnen ze staan er al
kom
schrijf
schrijf neer
wat te binnen schiet
’t papier wacht
zwart op wit
je weet niets
zeg je
schrijf dat dan
dat je ’t niet weet
en geniet
van tijd
bij de vleet
en het licht dat jou ziet
zitten
in de morgen
de morgen
die nog vrijt
met contouren van
een donkere nacht
je de mond
probeert te snoeren
maar zie nou
jij schrijft
verdicht
zonder te weten
vlijt
is ondergeschikt
zomaar enkele zinnen
want ergens
ergens toch
moet het beginnen
Workshops
-018.JPG)
De Workshop “ Poëzie leren schrijven op de rand van een servet ”
is er op gericht cursisten bekend te maken met de taal van poëzie en hen
te enthousiasmeren deze kunst zelf onder woorden te brengen.
Deze workshop bestaat uit vijf lesavonden waarin les voor les daadwerkelijk gewerkt
zal worden aan het inzichtelijke maken van de wijze waarop je een gedicht kan schrijven.
Dit met een accent op de creativiteits ontwikkeling van iedere deelnemer persoonlijk.
Voor deze workshop is het niet echt noodzakelijk foutloos Nederlands te kennen, maar enig
gevoel voor taal zinsopbouw etcetera is uiteraard een pre.
De workshop zit vol met vele bruikbare schrijftips deze zullen tijdens de gehele sessie dienen als leidraad.
De workshops zijn ook geschikt voor persoonlijke begeleiding en kunnen eventueel ook digitaal/schriftelijk
worden gegeven.
Bij interesse kunt u hieronder contact opnemen voor meer informatie.
N.B. De workshops kunnen eveneens afgestemd worden op de wensen van bijvoorbeeld; Rouwverwerkingsgroepen, Mantelzorggroepen etc.
Reacties / Deze worden niet zichtbaar.De communicatie verloopt per mail.
via de mail
Nieuwste gedichten
Onze focus
een kind
komt jaarlijks
bij ons binnen
kruipt ongeweten
onder
onze huid
krabt daar
het eelt weg
het teveel
waarop zinnen
zijn gezet
een kind
geboren uit
het licht
nooit heeft het
gezwicht voor
woorden
nooit zich bij
feiten neergelegd
nooit zich
gehouden aan
de tijd
ooit
opgestaan
ons voorgegaan
ach waar zijn wij
nu wij verwachten
misschien
teveel verzonken in
gedachten
hoe het zou kunnen zijn
Laantje 10-12-2018
Traagheid
ach komend licht
twijfelbaar – hoopvol
vergezicht
slechts in de zomen
van de kim is iets
van jouw gestold
beginnen waar te nemen
waar ons verlangend
haasten strandt in onze
aardse duisternis – is
als het vangen van wind
als laatste daad
die nergens oorsprong
vindt
uw tijd
komt dan pas aan
het licht als wij
bevangen zijn door
slaap
Laantje 09-12-2018
Gedenkwijze
we hebben
de vensters gesloten
de kou die onze huid zocht
verwezen naar buiten
geluiden dringen minder door
warmte stijgt op in
oud geworden lucht een
zucht nadert het plafond
alsof vader nog leeft
de door haar
aangestoken kaarsen
vlammen weemoedig op
bij het doden van de tijd
waar herinneringen zich herijken
aan onlosmakelijke banden
Laantje 25-11-2018
Toen het licht nog donker was
ooit hadden we
een plafond in ons hoofd
geheel dicht gestuct en
gladgestreken
zo verstreken de weken
naar maanden
de maanden
naar jaren
waren onze ogen blind
gericht op de buut zodat
vrij bij de hand was
voeten één kant op gericht
want bekend maakt bemint
maar nu
nu is er niets meer tussen
het plafond en de vloer
ligt het kind van toen
opgebaard in de leegte
is al wat zeker was
versleten geraakt
aan het inzicht dat
het licht wat heden door
de ramen valt
er altijd al was
Laantje 04-10-2018
Groeistuipen
een schelp bij je oor
suggereert het ruissen
van zee
je weet maar
probeert te
ontkomen aan
het wassende water
het leidt tot verwarring
alsof het volwassen zijn niet
goed opgedroogd is
achter je oren
je rent over het strand
je leven hangt zo je denkt
ervan af
ach wist je maar waarvan
de vloed komt de vloed
ophouden moet het
weg met die schelp
het geluid
het telt niet het telt niet
immers eerder al
was het oude uit je jeugd
tot het uiterst
verdronken verklaard je
bonkende hoofd
op het kussen het
verdwijnt tussen de zee
van haar borsten waar
het morsen begint
het morsen met woorden
niet meer dan
wat sporen van
murmelingen zijn het
zoals bij het drinken
van toen
toen geboren zijn
naam kreeg in de
schelp van je oren
Laantje 12-11-2018
Compleet
ik zou hem helpen
200 stukjes telde
de puzzel om in
elkaar te vallen
zoals wel vaker
zocht ik de kantlijn
om misschien iets
van het mysterie
te ontdekken
onbevangen
puzzelde hij
wat voor ogen was
er groeide iets
wat groter was dan
het tafelblad
min of meer
buiten mij om
kreeg de puzzel
zijn vorm
kind nog an toe
soms
streelde zijn hand
mijn korzelige haar
raakte zijn wang
de mijne
alsof het zo
nog beter ging
kreeg houden van
betekenis
de Dino's groeide
vuurspuwend
uit zijn kinderhand
een soort
Daniël – Leeuwenkuil
verhaal
met de tafel als
ondergrond van een
ver verleden
het laatste stukje
ergens verdwaald
geraakt
werd
compleet ingepast
Laantje 30-10-2018
Het is (niet) van deze tijd
je wordt oud
de wereld vreemder dan
de eend in de bijt
je haar ligt dun op je hoofd
alsof het slaapt
eerder dan jij je punt
hebt gemaakt
je looft de dag van
gisteren in een tijd van
vergetelheid
welke eergisteren leek
op die van vandaag
wij weten
geen raad met jouw tijd
geen raad met jouw wereld
die als bij schering en
inslag veranderd
ach wisten we maar hoe
jouw kronkels verkleefden
dan konden we even
even nog met je beleven
Laantje 21-10-2018
Het kind
nu het kind
de boom verzette met
zijn vinger
eerder had hij er nog
slagroom afgelikt
lette hij niet op de wind
dat is voor volwassenen
die zelfs nog moeite doen
eerst de wortels
bloot te leggen
hij speelde ook nog
met de bergen
het water van de zee dat
vloeide
het verveelde nooit
door de kerkers van de kerk
waar de pater
zijn gedachten deelde met
de god die zeker is
nee
het kind verzint geen list
bouwt ook geen
zekerheden in weet
dat zijn moeder
misschien
net zo oud en wijs als god
ook bergen kan verzetten
laantje 17-10-2018
Jouw naam en de hare
gekrast in de boom
overleeft je naam jou
tenzij op last van 't beheer
moet gekapt
echter
de schroom afgelegd
weet je het weer dat tijd
relatief is
stijg je uit boven je naam
en zij
zij is zo lief
ondanks de pijl door haar hart
of misschien juist daarom
wil zij breken
te weten een lans voor de
leef – tijd
krijt zij in een tel
het trottoir vol
in kleuren zo fel met jouw naam
en
de hare
vraag jij haar waarom
zegt zij
rare – dat weet je toch wel
laantje 09-10-2018
