Bejaarden gymnastiek

het is gaan jeuken

de ouderdom

zoals vroeger het touw

tussen je benen

bij het klimmen

nu moet je hem smeren

de huid

vet houden

de rest van de tijd

die je nog hebt

het is een vorm van gymen

twee maal per dag

een soort ouderentoeslag

maar dan in je blootje

maar zolang je 't nog kunt

het buigen en rekken

de spiegel je toeschouwer is

die handklapt en zegt

zet hem op ouwe

dan ga je ervoor

ondertussen hangt

althans zo stel ik me voor

dat het ruikt

een walm als van

gebalsemde mummies

zwaar tegen 't plafond

van de badkamer

en als je het weer hebt gered

laat je het voor dat je je

kleding aantrekt net

als zweet even indrogen

de ouderdom is gaan jeuken

leuker

kunnen we het niet maken

Dat tere

toen gij mij

de vrouw schonk

verbeeldhouwd uit

’s mans rib

zou ik het

niet geweten hebben

dat zij een deel uit mij is

als jij het niet gezegd had

maar nu ze zo

verleidelijk naast me ligt

tart je mijn verbeelding

tot aan het uiterste begin

waaraan geen einde is

zet je me zinnen

tot op het scherpst

van snede

in huid geschreven neer

nee het enkele deel van mij wat

in haar herkenbaar is

is slechts een fractie

van wie ze is ze heeft zoveel

meer in zich

zoveel meer dan ik

zoveel dat ik niet eens probeer

haar te definiëren

alleen haar lichaam al

dat tere

Achter het glas

ik staar in

de zwijgende verten

nergens is stilte

zo dichtbij

mijn ogen ze

vergen

geen kijken m’n voeten

geen gaan

er is

geen ik wil

geen dit of

geen dat

de wereld is klein

hier zes hoog achter

het glas waar

de tik op mijn

schouders mij vraagt

of zij nog past in

mijn brein en ik

kijk naar de

blik in haar ogen

het staren voorbij

De timmerman

toen hij nog was

de timmerman

’t hout

wat onder handen kwam

tot leven bracht

toen hij nog was

een nagel

nog geen doodskist had

geen slag gemist

bij ’t lage water

de spijker op z’n kop

het hout in joeg

god de architect

van ieder kruis

dat in een huis

te vinden was

men had het

maar te dragen

vragen gaf geen pas

wist wanneer

verbindingen

hun grip verloren

en ieders naam

gebeiteld zat

totdat

hij verstek moest laten gaan

Als water brandt

zes jaar

daar stond ik dan

of het gisteren was

op rand van de bouwput

er dreef olie

op het groezelige water

verwoede pogingen

deden het geen

vlam vatten

begreep het niet

nu ben ik

midden zestig

zie ik soms water branden

in een zee van verwondering

Ben ik een vreemdeling?

waarom verzet

het zacht vrouwelijke

zich zo krachtig

tegen mij - vreemd

gaan mijn gedachten

op de loop

alsof ik een man ben

die verlangt

alleen maar verlangt

naar het diepst

beamend

samengaan

is dat nou zo vreemd?