Nieuwe gedichten

Twaalf

 

tiener al – kind nog

hormonen gieren

door haar lijf

emoties gaan en komen

 

straks moet ze kiezen

studie – school en dan

– dat wil ze graag -

op vakantie mits

ze is geprikt

anders loopt ze 't mis

 

straks moet ze kiezen

tiener al – kind nog

zo'n mooi kind

 

 

Piet Hardendood januari 2022

 

 

 

 

Zijn

 

zijn we onszelf nog of

zijn we geworden

 

geworden in een

verloren uur van de tijd

waar de orde zoek was

 

zijn we onszelf nog of

geworden tot bomen van

zekerheid – tegelijkertijd

onzeker als de seizoenen

 

zijn we onszelf nog

jong nog en groen

ongesnoeid

los van de schaar die

het beter weet

of is ons 'toen' verbrand

in het kampvuur van

onze jeugd

 

zijn we onszelf nog

zoals het strand en de zee

die samen eb en vloed

verdragen – onszelf nog

zoals de schelp die er ligt

in alle geduld en op

luisteren gespitst is

 

zijn we onszelf nog of

laten we de rivier

oeverloos stromen

het land in om te verdrinken

willen we dat drenkeling zijn

geen reddingsboei

bij de hand

 

zijn we onszelf nog

samen één met de natuur

één in ieder getij

samen door

het louterend vuur gaan

om het verloren uur

terug te vinden en

 

onszelf als kinderen

 

 

Piet Hardendood januari 2022

 

 

 

 

 

Tijdsspanne

 

nu ook het waken

naar het lijkt

slaap gevat heeft

stil verscholen

onder het vale laken

van de dood

spelen heel zachtjes

weliswaar al

enkele violen

 

de muziek klinkt als

een gebroken

winterlandschap

en zwelt heel langzaam

aan tegen de kale bomen

maar

 

sterft op de grens van

het geluid in zwanenzang

nu nog hoor ik de

ontaarde laatste tonen

o mens – gods mens

 

waak

 

 

 

 

 

?

 

alles is anders

de regen is anders

de wind

de sneeuw

het ijs

het vergeven is anders

het bewijs

de leugen

de liefde

de haat

de vrijheid is anders

het verheugen

het grieven

de praatzucht

 

alles is anders

de vlucht is anders

het gerucht

het kennen

het vieren

het verdriet is anders

de blijdschap

de verbindende banden

het verwennen

het versieren

 

alles is anders

het nieuws is anders

het regeren

de oppositie

het werken

het leren

de politie

alles is anders

de posities zijn anders

het sporten

het bezoek

het feesten

de tekorten

het genoeg

 

behalve de tijd

de mensen hoe is het met

de mensen

 

 

Piet Hardendood januari 2022

 

 

 

 

Speelplek

 

ik zat hier nooit eerder

de wereld lijkt er anders

ooit moet het daar

ook zo geweest zijn

 

toch

is de tijd bij hier en daar

hetzelfde

niets op een andere

leest geschoeid

 

en toch – opeens zie ik het

is er hier iets anders

de doelen die er staan

zijn leeg

 

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

Voorafgaand

 

de winter ligt languit in

verlangen op zijn rug

zucht genadig

om een bruidskleed

 

wit

 

beroept zich

op het maagdelijk vlies

als dat geaccepteerd wordt

pas dan zal duidelijk zijn

 

dat de kou nog

lang niet uit de lucht is

 

 

 

 

 

Proeftijd

 

nadat de schapen zijn geteld

wij ons vergapen hebben aan

het koor dat maagdelijk aan

de hemel hing en zong

van de geboorte

 

wij simpelweg de spruitjes opgezet

stoofperen gaar geweld

de tafel zoals het hoort gedekt

 

we proefden zomaar samen hoe

het leven smaakte zowel

het bittere het zoete tot aan

het zelfgemaakte

chocolade toetje toe alsof er

een engel stiekem

hier gebleven ons de kracht

van zweven even had geleend

 

en bij het kopje koffie zag ik

vanuit mijn ooghoek een

schittering voor 't raam

waarin wij samen in een

overvloed van licht en kaarsen

weerkaatsten ons verbaasden

over 't beeld

 

toch had ik zelf

eerder al het daar op gehangen

niet wetend dat vanavond

deze kerst ontworsteld uit

de wonden van de tijd

zo vredig vlam zou vatten

 

 

 

Geduld

 

verlangend licht

uit zwangerschap

tot leven gekomen

richt zich vooraleerst

voorzichtig op

in kwetsbaarheid

 

nu ook de vrome

welkomstwoorden

neigen naar een uniformiteit

welke een poging wagen

het licht te

verdonkeremanen

 

maar toch bij monde

van het kind klinken

steeds weer

onverwachte woorden op

die al het lang verlangen

in het niet doen zinken

 

 

 

 

 

 

Geen keus

 

soms bekruipt het je

dat anders zijn

 

sluipt de angst in de

weekmakers van je ziel

 

wat als dat anders zijn

tot sancties leidt

het pleit tevergeefs

 

je afgescheiden moet

gaan leven

je twijfelt tussen

vluchten of aanvallen

 

anderzijds weet je dat

beiden

bij voorbaat mislukken

indien

 

je niet blijft in de liefde

 

 

 

 

Barensweeën

 

dit land is eindejaar weer dicht – op slot

met recht genoemde donkere dagen

het feest van 't Christuskind en God

leunt zwaar op de aloude vragen

 

nu velen grosso modo instemmen

met het gemodelleerde kwaad

zich keren tegen hen die anders denken

aangespoord door leugenpraat

 

en toch zal straks het kind er zijn

geboren uit een zwangere nacht

uit barensweeën af en aan – vol pijn

 

het zal ons vrede brengen – licht

en zij die geloven in hun eigen kracht

zien voorbij aan boodschap van de krib

 

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

 

 

Speelplek

 

ik zat hier nooit eerder

de wereld lijkt er anders

ooit moet het daar

ook zo geweest zijn

 

toch

is de tijd bij hier en daar

hetzelfde

niets op een andere

leest geschoeid

 

en toch – opeens zie ik het

de doelen die er staan

zijn leeg

 

 

 

 

 

's Nachts

 

we zijn er weer klaar voor

zegt zij – voor de nacht en

ze glimlacht

 

ook de nacht wacht ons

na een liefkozend

gewoontegebaar

 

eerst vallen terloops nog

enkele woorden neer

op het papier – voordat

het hier en nu

zal gaan slapen – tussen

de witregels van strofen

 

daar zal taal

hoe schuchter ook

in geloven

opbloeien als vruchten

aan de vijgenboom

 

 

 

 

 

De Meester

 

het wordt een strenge winter

zegt men nu

de kinderen niet luisteren

het vroege duister zich vastklampt

aan de verduisteringsgordijnen

 

het is de jonge meester die

krampachtig

angst verkondigd als zijnde

slechte leermeester

 

het wordt een strenge winter

zegt men maar

niemand weet het zeker

zelfs de meester niet zijn

straffe hand is

zou hij het weten – afhankelijk

 

van de Meester

 

 

 

 

Uitgeput

 

versta de tijd niet

de spijt sjokt achteraan

te laat te laat

 

zing krijtwit de hymnen

onder een bolwerk van dogma's

geen mantra slaat aan

 

ken het adres niet

gooi ten lange leste geen fles

meer in zee

 

geloof niet in het wonder

er is geen god meer

voor de donder niet bang

 

beloof een belofte maar

mis de kracht voor

langdurige liefde

 

kom vurige stem uit de diepte

overtref

die vervreemdende macht

 

sterk wat ontheemd is

laat de stilte van nacht

medicijn zijn

 

 

 

 

 

Ik kan het!!

 

of ik kon toveren

ik denk het wel zei ik

al heb ik het nog nooit

gedaan en hoorde

de bomen praten

 

zij hoorden het niet

 

ik knipte even

met mijn vingers

en zag de vogels slingers

ophangen

ze hipten en wipten

alsof ze allen jarig zijn

 

zij zagen het niet

 

ik sprak een spreuk

een lange

het zou lukken

de schapen in de wei

lachten zich

door de wol geverfd

een deuk

 

zij niet

 

blind en doof voor

de verbeelding

 

 

 

 

38.

 

nu ik vrij ben

uit de rij geglipt

 

mijn pen verkeren mag

in eigen script

krijg ik weer grip op

de lichte woorden van weleer

 

dat nu bijna niemand ze

meer leest is

even wennen

 

( een nieuw fragmentje)

 

 

Hoezo neutraal

 

ooit ouderwets voortgekomen

uit we

 

toen ook één en één nog één was

je er nog op mocht rekenen

 

nu we uit meerdere mogelijkheden

kunnen voortkomen

 

uit man en man vrouw en vrouw

zijn we nooit meer neutraal

nooit meer één

 

leven we in de paradox van

de tweedeling

out of de box

 

 

 

 

 

Herfsttij

 

weer ben ik hier bij jou

en kruip steeds dichter

naar je toe

ondanks de kou die

dit jaargetij belichaamd

 

nog ben je niet geheel

ontkleed

maar weet ik dat jij

niet meegaat in de

dagdagelijkse waan

niet zomaar loslaat

wat is geweest

je altijd weer uitstrekt

naar het feest van

warmte en van licht

 

zo wek je in mij

het verlangen

dichter dichtbij te zijn

 

 

Piet Hardendood november 2021

 

 

 

 

Opstandi(n)g

 

je zou op willen staan

 

dwars door muren heen

willen breken zoals

die Ene ooit

om te openen

wat gevangen zit

 

je zou verlangend

aan willen raken

die ziek zijn naar

geest of naar lichaam

genezen als

die Ene ooit

 

niet

willen gooien met stenen

naar wie dan ook

niet binnen

de kring van haat

willen verkeren

als die Ene ooit

die in het zand schreef

zonder oordeel

 

die Ene

die uit het gareel liep

vanwege het onrecht

 

je zou omdat je

er wars van bent

op strikvragen

willen antwoorden als Hij

dwars

tegen het gangbare

denken in

als die Ene ooit

 

om te herstellen

wat stuk is

willen vertellen

dat je pas vrijheid ervaart

als je er boven staat

 

dat zou je willen

ten diepste

het liefste

 

 

Piet Hardendood november 2021

 

 

 

Nooit meer

 

nog niet zolang geleden klonk

 

ik heb het niet geweten

ik heb het niet geweten

ik – ik heb het niet geweten

wij – wij hebben het niet geweten

 

nog niet zo lang geleden klonk dat

 

maar wie weet het nog

het is zolang geleden – en dan

het zou ook nooit meer gebeuren

nooit meer

geen bloed meer aan de handen

zelfs niet figuurlijk

geen stampende voet meer die

een laars draagt

geen stigmatisering

natuurlijk niet – dat zou

alleen maar hartzeer geven

 

alleen maar

 

 

Piet Hardendood oktober 2021

 

 

 

 

Neergelegd

 

het ligt nooit

nooit voor het oprapen

ook niet als je bukt

 

soms

soms denk je dat het je lukt

bij het ontwaken

als de dag op licht of in

het visioen van de nacht

soms denk je dat maar

het ligt nooit zomaar

voor het oprapen

 

soms denk je het als

je samen in bed ligt

in de wolken bent

er geen vreemde vogels zijn

die uit de lucht komen vallen

nee het ligt niet zomaar

voor het oprapen en

 

mocht je het denken

kniel dan

dank iets of iemand die

het daar neergelegd heeft

daar waar je bij kon

langs kwam

als was het toevallig want

meestal weet je het niet 

 

 

 

 

 

Kriegelige Code

 

je bent bang echt bang

bang voor de klakkeloosheid

bang voor de vlakkeloosheid

voor de achteloosheid

 

je bent bang echt bang

niet voor enig ongeluk of ziekte

niet voor de dood maar

voor de pleitzucht

 

bang voor het vroom gezang

van de overgrote meute

die instemt met,.............

vanwege het belang van luxe

 

je bent bezorgd nee

niet om jezelf maar om

het nageslacht dat

in navolging van 't voorgeslacht

lijdt aan het kopiëren van gedrag

 

en boos ben je erg boos omdat

er slechts één kant wordt

uitgekeken

men blind gelooft als een kind

die voorgelezen wordt

 

boos ben je en teleurgesteld

nu blijkt dat goede voornemens

uitgebloeid zijn als een roos

waar zelfs geen liefdesprikkel

meer van uitgaat

 

boos omdat wat weloverwogen

is gekozen – toch

ons voorgelogen heeft

geen enkele poging ondernomen

onze planeet te redden

 

teleurgesteld en ongerust omdat

wat ooit zorgvuldig in doeken is

gewikkeld nog steeds aan het kruis

genageld wordt er

niets veranderd lijkt

hooguit de aanbeden code die

de schapen van de bokken scheidt

 

maar toch – toch komt er

een andere tijd.

 

 

 

Piet Hardendood september 2021

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze website wordt regelmatig gewerkt aan nieuwe items en een andere indeling.

Nieuwe gedichten

Meditatie

 

adem in adem uit

uit de grond van je hart

open het luchtruim

 

adem in adem uit

voed je voeten – aard

bodemloos diep je afkomst

 

adem in adem uit vanuit

je kruin tot je tenen

verenig aarde en hemel

 

adem in adem uit

bezwanger je geest tot

kraamkamer om

 

te ontvangen

adem in adem uit

een kring van omarmen

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

Huidzucht

 

ze streelt me de engel

haar geduld breed

als het strand

krult als water over

mijn rug

 

ze streelt me haar hand

beweegt steeds een

tel later dan dat ik

me voorstel

alsof ze het weet

 

streelt ze nog trager

al lager nu bij eb de

spanning hoogtij viert

ze streelt me de engel

of ik me om wil draaien

 

haar ogen dwalen mijn

gehele lichaam over

een zee van liefde

raakt mijn huid aan

zo wachten we samen

 

op de vloed

 

 

 

Uit nood geboren

 

tien maanden

flink over tijd voor een

nieuwe zwangerschap

 

bevrucht door schaamteloosheid

zou je op zijn minst

een handicap verwachten

 

doch het bed waarin de daad

gepleegd is is toegedekt

met leugens – achterklap van

 

een vorig leven

logischerwijs tempert dat

de feestvreugde

 

je vraagt je bij voorbaat af

wanneer het laatste hemd

zal worden aangetrokken

 

zwart als de onverschrokken

dood

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

Op de grens van oud en nieuw

 

ooit las ik

schep uit chaos nieuw

en het bestond

heeft plaatsgevonden

 

onlangs las ik het weer

schep chaos

de rest ontbrak dat zou

je zonde kunnen noemen

 

nu heerst er dan ook angst

we zouden op zijn best

daar vanaf kunnen zien

om zo samen uit chaos

 

nieuw te scheppen

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

Ansichtkaarten

 

we zijn niet meer

degene die we waren

het rechtop lopen kost

ons moeite we leven op

de blaren van de herfst

 

we

zijn kaal van taal geworden

alsof we stammen uit

het tijdperk van de dood

onze dagelijkse gang

is als het bloot dat

door de takken taalt

zoekend naar woorden die

zich schamen voor de waarheid

 

we zijn niet meer

degene die we waren

we staren ons blind op de

winterse (on)werkelijkheid

die vrijwel alleen nog maar

bestaat op ansichtkaarten

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

 

Bloembed

 

ik wil niet in een bloembed liggen

als jij niet naast me ligt

 

jouw geur ik zou hem missen

ik zou me vergewissen

van jouw unieke kleur

niet eerder

lijf aan lijf gaan liggen

 

om samen op te gaan in

één kleur hemelsblauw

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

Vaccin

 

ik wil

zonder jou leven

zonder jou

 

omdat je je

belofte als wonder niet

waar hebt gemaakt

 

je wilt graag in me wonen

ik weet het

maar ik vraag je

hartgrondig

 

ga weg

 

nu je niet doet wat je zegt

te zijn

 

ik wil

zonder jou leven

zonder jou waarom

luister je niet

waarom is je vuist er

keihard

 

alsof mijn hart een

slatafel is

waar jij aan het hoofd zit

mij keer op keer tart

 

ik wil

zonder jou leven

zonder je bedrog en je leugens

ik heb nog nooit geloofd in

wie je zegt te zijn

 

ik smeek je pijnig me niet

laat me vrij in mijn

natuurlijke keuze en

al mocht dat afgodische god

 

omdat jij dat gelooft

 

lijden ter dood

dan nog

wil ik zonder jou leven

 

 

Piet Hardendood december 2021

 

 

 

 

 

Geschiedenisles

 

zouden we ons

opnieuw vergissen in de doctrine

vervallen in de oude fouten

van ooit

 

ontkennen dat ook nu weer

een aantal ballen tegelijk

in de lucht worden gehouden

zoals een volksmenner

betaamt

 

de geschiedenis

herhaalt zich wederom

zo lijkt

 

maar bijna niemand

taalt ernaar totdat het in

de geschiedenis boeken

opgetekend staat

 

 

 

 

 

Samen

 

zie ons hier zitten

midden in de nacht

waarbij ongemak onder

een kleedje schuift alsof

het stiekem tegen de

gewoonte in wil bidden

 

jij lucht je hart

ik luister of het klopt

 

in het duister

van de nacht klinkt dat

anders dan overdag maar

ik luister en wacht

 

is het net alsof ginds

iemand fluistert

ik ben er ook nog

 

 

 

Komplot

 

ach kom plot

laat het lot zijn werk

doen

doen waar hij sterk in is

 

het ijzer smeden als het

heet is

het vuur opstoken

waaraan de meute

zich onverdroten

warmen kan

 

leuke beelden voor

de media

 

kom plot

verbeeld je dat je god bent

en dan wat scheelt het

heel de wereld biedt

een luisterend oor

 

kom plot

speel het oude spelletje

verdeel en heers

zaai het zaad van kwaad

in onze duisternis

 

doch als plots het kind

er zijn zal

overwint het licht

een nieuw begin dat

ongedacht

buiten ons om

geboren wordt

 

 

 

 

Nabij

 

nu ik de sterren zie van verre

zo heel dichtbij

leef in de werkelijkheid die

een eeuwig hemels jaargetij

verduurt

ontwaar ik geuren in kleuren

van de regenboog

leunt vertrouwen hemelhoog

tegen de wolken

 

nu ik de sterren zie

als ornamenten voor de ziel

waar vrede opgetogen rust

in de rede van de stilte

liefde onophoudelijk als in

een bede wordt gekust

 

nu ik de sterren zie

bij 't ouder worden

begrijp ik pas dat alles

wat ooit verre was

verscholen ligt in de

nabijheid

 

 

 

 

 

 

Handen geven

 

wanneer de angst monden snoert

liefde in de vroege morgen bijkans

niet meer durft te koeren

ondanks dat hier en daar het

licht doorbreekt

 

breek ik

om al wat dreigt verloren

 

waar toch is

scherpzinnigheid gebleven

de heldere kijk op menselijkheid

het waardig leven

 

het lijkt erop dat we 't zijn

kwijtgeraakt

zelfs de pijn niet kunnen delen

het niemand iets kan schelen

dat er sprake is van wat

scheiding heet der geesten

dwars door de verbanden heen

 

misschien moeten we elkaar

niet onthouden en

handen geven in plaats van

afstand houden

 

 

Piet Hardendood november 2021

 

 

 

 

Niet bang zijn

 

nog brandt het licht

zodat je een gezicht hebt

wordt je gekend

 

glijdt de krant nog

door de bus

puur uit nieuws gierigheid

slaat opnieuw het uur

waarin je ademhalen mag

 

is de kus er van je geliefde

de stem die je ooit griefde

maar toch alles werkt nog

internet en heel de zooi

 

hangt er aan de hemel een

kunstig vissersnet

voor wie niet bang zijn

 

Piet Hardendood november 2021

 

 

 

 

 

Theelepeltjes

 

ik moest eraan voorbij

zij gingen naar binnen

mijn vrinden

 

toen het nog niet zo was

 

geniet ervan had ik ze

bitter nageroepen al

proefden ze dat niet

 

vroeger gingen we door

één deur naar binnen

de warmte in

droegen ouderwets

elkanders lasten

 

misschien zijn er nog

ergens theelepeltjes van

 

 

Piet Hardendood november 2021

 

 

 

 

 

Terloops

 

je weet niet waar je goed aan doet

wie je op een dag ontmoet

je weet het begin niet van

de eindstreep of onderweg

je kreet van angst wel wordt gehoord

je weet niet of wat krom is eens zal

worden rechtgesproken zoals vroeger

in de poort

je weet niet of de cijfers kloppen

wie er met zijn vingers aan de

knoppen zit

je weet niet of de spoken die je ziet

terecht zijn of dat ze op hun bezem

vluchten in wat luchtkastelen heet

je weet niet precies

hoe duur het leven wordt of

hoe verlies eruit ziet niet of je

in het vuur van het verhaal de taal

bij zinnen kwijtraakt zodat je weer

opnieuw beginnen moet

je weet niet of de pijn je zijn zal raken

niet wanneer je laatste uur zal slaan

 

ik breng het maar terloops ter sprake

ik wil je nog niet laten gaan

 

 

Piet Hardendood oktober 2021

 

 

 

Zoals Jij

 

ik ben niet het leven

ik ben niet de dood

 

ben niet het risico

niet een zekerheidstelling

 

ben niet een gevaccineerde

niet een ongevaccineerde

 

ik ben niet een verstandige

of een onverstandige

 

niet een optimist

noch pessimist

 

ik ben niet mijn moeder

ook niet mijn vader

 

ik ben niet mijn geboorte

niet mijn sterven

 

ik ben niet mijn graf

niet de botten die mij resten

 

wie ik wel ben – zijn zal

mens – zoals jij

 

 

Piet Hardendood oktober 2021

 

 

 

 

 

 

Een open hemel

 

ooit

zo wil het verhaal was het

midden op de dag duister

 

bestierf de lach op de

gezichten

verwierf het kwaad de

overwinning op het licht

althans zo werd gedacht

 

maar dat was ooit

 

dat nooit meer zwoer toen

de mensheid

het is slechts stoere

taal gebleken

 

ook nu weer staat het

afgodisch kruishout

opgericht

voor wie niet zwicht

 

maar zij die weten weten

eens scheurt

de hemel open

 

 

Piet Hardendood oktober 2021

 

 

 

 

 

Nooit thuis

 

die gedachte

het laat je niet los

 

blos op je wangen

soms duurt het langer

dan de straat

in het kort over

kinderhoofdjes

wordt het kwaad

uitgegoten als

olie op het vuur

 

die gedachte

het laat je niet los

vat post als

een volgend uur

op de klok

 

je bent niet bij machte om

ook opwinden helpt niet

de tijd tikt

hoe dan ook door

je draait rondjes

in de rechte straat

kan geen rust vinden

kust hen in gedachte

praat tegen jezelf

ooit was je

luis in de pels

 

nooit thuis in eigen land

 

 

Piet Hardendood augustus 2021

 

 

 

 

Ware verbeelding

 

wij zijn het water naar de zee

dragers van de zon en maan

wij voeren zacht de liefde mee

op de golven af en aan

 

wij zijn de voren van de akkers

dragers van de winterslaap

wij zijn het die licht slapend wakker

het zaad aanmoedigen tot daad

 

wij zijn de wolken van de lucht

dragers van lucht waarop vogels zweven

wij bouwen ware luchtkastelen

en leven van de zon en regen

 

en wie of waar we ook maar zijn

het is ons allemaal om het even

geloven in vreugde en in de pijn

en in het samen alles delen