taal van verbeelding
Boek
je ligt daar maar
het merendeel van zij
gaan aan je voorbij
zo achteloos
zo zonder gezicht
ooit was je open
als een gedicht
opgebloeid
uit lettergrepen
uitgesproken mooi
misschien is het de
omslag die een ommekeer
teweeg bracht
beduimeld dichtgeslagen
lig je daar voor
koopjesjagers
Dressoir
afgepaste ruimte
binnen het raster van
een ingesleten interieur
verbindingselement
tussen het vertrouwde
en opgeborgen emotie
feedback voor
dagelijks gebruik en
sluimerende negotie
ingedeeld in vakjes
met beperkte ruimte
je staat daar
vanzelfsprekend zwijgend
draagt
lasten licht en zwaarder
gaat open en weer dicht
ja deur en lade zijn
toegang tot wat sleur heet
pagina 4 ( De 'gewone' dingen)
iedere morgen
kom je me onder ogen
kijk me onbewogen aan
in een handomdraai ben je
een deel van mijn gezicht
en mis je niks meer
van mijn dag
iedere lach
iedere traan
alles wat door mijn mond
naar binnen gaat naar
wie ik staar of
wie ik kus
mijn gaan naar ginds
mijn opgelopen wond
niets blijft
voor jou verborgen
maar 's avonds als ik mij
neervlij kijk je me glazig aan
laantje 13-11-2017
Bos
nog ben je vochtig
ondanks dat ochtend reeds
lang verstreken is
zoals je daar ligt
uitgestrekt – gewekt om
meer dan schoon te zijn
stekeblind dwalen mijn ogen
over het schouwspel
van jouw verborgenheden
zo roep je mij ontheemde plots
ter tale zet ik mijn zinnen rij voor rij
klaar
om te beminnen
Bloempot
soms zie je er niet uit
soms sta je te pronken doch
de grond van het bestaan
ligt immer in je opgesloten
als drager van het leven
ontbeer je onbeschreven
aandacht lacht ieder naar
de bloei uit jou vandaan
en als jij niet zijn zou
niet het geduld zou bieden
tot almaar wortel schieten zou
je alleen maar bloempot zijn
Laantje 10-02-2018
Boekenkast
vol gestopt met woorden
tussen kaften gevangen
hou jij geen gastenboek bij
zoekt wat in je is neergezet
in leunhouding steun
zo sta je daar gevuld
van verlangen
van dood en
van levensgevoel
van spanning – soms rood
van valse schaamte
als men iets uit jou
meeneemt naar bed
maar let wel als men jou
met regelmaat opent
zoekt een wereld
verhaal wordt taal uit
stilte geboren is dat te
horen als men kinderen
voorleest
maar nu naar ik vrees
komt dit dichtsel nooit af
want er gaat in je en uit je
met wisselend succes
daarom stop ik
ik vind het wel best
laantje 09-03-2013